به گزارش میمتالز، این شرکت در زمان راه اندازی متعلق به برادران رضایی صاحب معدن مس سرچشمه بود و به همین دلیل برای تولید ماشین الات معدنی به بهره برداری رسید و این رویکرد صاحبان آن نشان میدهد که پتانسیل عظیمی در هپکو برای تولیدات معدنی وجود دارد.
سال ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۸ با آغاز طرح توسعه هپکو، ماشین آلات و تجهیزات طوری انتخاب شدند که ماشین آلات بخش معدن و مورد نیاز کشور تولید شوند و اتفاقا از همان روزهای تاسیس تا دوران اوج خود انواع و اقسام ماشین آلات مورد نیاز بخش معدن و راه را تولید و عرضه کرد.
پس از خصوصی سازی در سال ۱۳۸۶ و سقوط ناگهانی هپکو، عملا روح تولید از این صنعت پر کشید و سولههای عظیم با تجهیزات غول پیکر بیکار ماندند.
در طول دهه ۹۰ فریادهای کارگران هپکو به گوش مسوولان کشور رسید و تلاشها برای جان گرفتن این صنعت به کار گرفته شد، پیچیدگی مسائل و ضربههای مهلک وارد شده به هپکو سرعت اثربخشی تصمیمات را بسیار کند کرد، پیشنهادات بسیاری داده شد و در نهایت هپکو در قالب تهاتر بدهیهای دولت به سازمان تامین اجتماعی واگذار شد.
این واگذاری رگههایی از امید را در دل کارگران هپکو ایجاد کرد و دل به این سازمان بستند تا بالاخره پس از بیش از یک دهه بتواند صدای تولید را در کارخانهای که جوانی خود را در آن گذرانده اند بشنوند.
اولین اقدام مثبت سازمان تامین اجتماعی پس از در اختیار گرفتن هپکو انتخاب مدیرعاملی از دل شرکت بود، علی محمد رفیعی که سابقه مدیریت ۱۷ ساله را در دوران اوج هپکو در کارنامه خود داشت، مدیرعامل شد. با توجه به سابقه رفیعی در هپکو و تجربیاتش، این انتصاب نقطه عطفی برای بازگشت تولید به هپکو محسوب میشود و اتفاقا میتوان اثرات مثبت این تصمیم سازمان تامین اجتماعی را در این زمان کوتاه که از انتخاب مدیرعامل گذشته است شاهد بود.
۲۴ مهرماه ۱۴۰۰، علیرضا میقانی قائم مقام مدیرعامل شرکت هپکو از انعقاد قراردادهای بزرگ در هپکو خبر داد و گفت: در طول یک سال اخیر روند تولید در شرکت آغاز شده و اخیرا بیش از ۱۲۰۰ میلیارد تومان قرارداد عقد شده است و پیش بینی میکنیم در ماههای آینده رشد چشمگیری را در ارزش قراردادها شاهد باشیم به طوری که این رقم تا پایان سال به حدود ۱۸۰۰ میلیارد تومان میرسد.
وی تصریح کرد: تلاش مجموعه مدیریتی هپکو در این است که به بخش معدن و راه و به پیمانکارانی که در کشور به ماشین نیاز دارند، توانمندهای هپکو را عرضه کنیم و هپکو مجددا مورد پذیرش مشتریان قرار گیرد و درصدد هستیم که با مشتریان به تفاهم برسیم.
میقانی با تاکید بر اینکه هپکو سابقه تولید این ماشین آلات را دارد و در واقع تولید دامپتراک ۱۰۰ تن ادعای امروزی نیست، افزود: در گذشته و در دوران طلایی هپکو بیش از ۱۵۰ دستگاه دامپتراک ۱۰۰ تن به بخش معادن کشور تحویل شده است، در مقطعی که تحریم نبودیم با کوماتسو همکاری داشتیم و امروز به دلیل تحریمها ناچاریم برخی از قطعاتی که در داخل نمیتوان تولید کرد را از مبادی دیگر وارد کنیم.
وی با بیان اینکه تا پایان سال جاری تراکها به بخش معدن تحویل میشود، گفت: طبق برنامه ریزی و هدفگذاری صورت گرفته، دامپتراکها نیز در ابتدای سال آینده به معادن کشور تحویل خواهد شد.
کمتر از یک ماه به پایان سال ۱۴۰۰ رسیده است، هپکو اهداف و برنامه ریزیهای خود را به پیش میبرد، اما مانع بزرگ همچنان سر راه هپکو ایستاده است.
در طول یک ماه اخیر تمامی مدیران شرکت، مسوولان اقتصادی استان و کارگران هپکو از مافیای واردات گلایه دارند که مانع رونق گرفتن تولید در این شرکت شده است و هرزگاهی هم شاهد ترخیص انواع ماشین آلات معدنی دست دوم از بنادر کشور هستیم که این روند مصداق واقعی چوب لای چرخ هپکو گذاشتن است.
رییس شورای اسلامی شرکت هپکو در خصوص شرایط کنونی و برخی از اظهارنظرها در خصوص توانمندیهای هپکو در عرصه تولید ماشین الات معدنی اظهار کرد: اوضاع تولید در هپکو دقیقا به تصمیمات، اظهار نظرها و عملکرد مسوولان کشوری باز میگردد، تا پیش از اینکه آقایان مسوولان دائما در خصوص واردات ماشین الات معدنی و شرایط و توانمندیهای هپکو صحبت کنند، اوضاع عقد قراردادها و تولید خوب بود و در مسیری درستی به پیش میرفتیم.
میرناصری تصریح کرد: هپکو برای اولین بار در تاریخ تولید خود، کاملترین پکیج تولیدی خود را ارائه کرد که این پکیج شامل تولید انواع ماشین الات راهسازی، ماشین آلات معدنی، غلطلک، بیل، لودرهای معدنی، بیلهای سنگین معدنی، انواع دامپتراکها و ... میشود و حتی در دوران اوج و شکوفایی هپکو در سال ۱۳۸۶، چنین پکیج تولیدی ارائه نشد.
وی با بیان اینکه از سال گذشته که شرکت به سازمان تامین اجتماعی واگذار شد این پکیج آماده و به معدنکاران کشور ارائه شد، گفت: معدنکاران کشور بارها اعلام کرده اند که به شدت نیازمند ماشین الات معدنی هستیم و حتی در برخی از گزارشات نیاز کشور به حدود ۱۱ هزار دستگاه ماشین آلات معدنی اعلام شده است، البته به نظر نمیرسد که کشور چنین نیازی داشته باشد، ولی به فرض اینکه کشور به این تعداد ماشین آلات معدنی نیاز داشته باشد، هپکو کاملترین پکیج تولیدی خود را به تمامی معادن کشور ارائه کرد.
میرناصری بیان کرد: متاسفانه طی یک سال اخیر علیرغم مذاکره با تمامی معدنهای بزرگ کشور که درخواست ماشین آلات داشتند و ارائه تمام توان هپکو در تولید، فروش، خدمات پس از فروش، اما تلاشها شاید به ثبت سفارش حدود ۶۰ دستگاه منتج شد در حالی که این تعداد سفارش با نیاز ۱۱ هزار دستگاهی کشور فاصله و منافات بسیاری دارد.
وی با اشاره به اینکه هپکو در شرایط کنونی عملا پا در کفش واردکنندگان ماشین آلات معدنی کرده است، گفت: در طول این سالها که هپکو درگیر مشکلات تولید و خصوصی سازی بود، واردکنندگان از این فرصت طلایی به شدت استفاده کردند و با واردات ماشین آلات معدنی سودهای کلان و آنچنانی بردند و امروز که هپکو آمادگی تولید این ماشین آلات را دارد، شاهد سنگ اندازیهای عجیب در مقابل شرکت هستیم.
رییس شورای اسلامی کار شرکت هپکو تصریح کرد: متاسفانه این روزها حتی از بخش دولتی و وزارتخانهها نیز میشنویم که هپکو توان تولید ندارد، نکته جالب این است افرادی در خصوص عدم توانمندی هپکو صحبت میکنند که حتی یکبار این شرکت عظیم را ندیده اند و به راحتی روح یاس و ناامیدی را در وجود هپکو و معدنکاران تزریق میکنند که هپکو نمیتواند و دلیل شان این است که شرکت هپکو در سال ۱۳۹۶، با سازمان شهرداریها برای تولید لودر عقد قرارداد کرد، اما تولیدی انجام نگرفت.
وی تاکید کرد: متاسفانه توجه ندارند که هپکو در سال ۹۶ در اوج بحران خصوصی سازی بود و در واقع درگیر مشکلاتی بود که دولت با انتخابهای نادرست و واگذاری شرکت به سهامداران نااهل رقم زده بود، در آن سال ها، سهامداران و افرادی آمده بودند که رسما به دنبال تبدیل زمین هپکو از تولیدی به تجاری و مسکونی بودند و امروز تمامی اسناد این ادعا موجود است و در چنین شرایطی امکان تولید وجود نداشت و سفارش دریافتی حاضر نشد، ولی متاسفانه افرادی امروز بدون توجه به توانمندی موجود، به شرایط سال ۹۶ استناد میکنند و دائما بر ناتوانی هپکو در تولید تاکید دارند.
میرناصری با بیان اینکه سوال اینجاست که چرا آقایان نامی از هپکو دهه ۸۰ نمیبرند و صرفا شرایط دهه ۹۰ را مطرح میکنند، افزود: هپکو همان هپکوی دهه ۸۰ است، هپکویی که در سال ۱۳۸۶، بالغ بر ۲۱۵۰ دستگاه انواع ماشین الات تولید کرده است، هپکو شرکتی است که از زمان تاسیس خود تا سال ۱۳۸۷، بیش از ۴۰ هزار دستگاه در کشور تولید کرده است، چرا کسی از این دوران صحبت نمیکند و فقط بر قرارداد سال ۹۶ مانور داده میشود؟
وی با تاکید بر اینکه امروز باید خوشحال باشیم که کارگران هپکو در تمام این سالها اجازه ندادند که حتی یک آجر از آن کم شود، گفت: به هیچ عنوان اجازه داده نشود که امکانات، تجهیزات و دستگاههای شرکت در این سالها از بین بروند، هپکو همان هپکوی دهه ۷۰ و ۸۰ است، نکته جالب این است که زمانی هم که در مورد توانمندی سالهای ۷۰ و ۸۰ صحبت میکنیم، این دوستان بحث قدیمی بودن تجهیزات و دستگاهها را پیش میکشند!
میرناصری افزود: اگر تجهیزات هپکو قدیمی است، چطور بزرگترین پروژههای حوزه نفت، گاز، پتروشیمی، سد سازی و ... در این شرکت ساخته میشود؟ دستگاهی که خود تجهیزات ساز است قابلیت استفاده تا ۱۰۰ سال را دارد و همین دستگاهها در دیگر کشورها فعالند و هپکو چیزی کمتر از دیگر شرکتهای بزرگ مانند لیپهر و کوماتسو و ... ندارد، درست است که بخشی از تجربه این شرکت به واسطه بازنشسته شدن نیروهای مهندس از هپکو خارج شده است، اما تیم مدیریتی و تجهیزات و توان و دانش فنی هپکو همچنان پابرجاست و نمیتوان آن را انکار کرد.
رییس شورای اسلامی کار هپکو با تاکید بر اینکه متاسفانه برخی افراد با قدرت و ثروت خود مانع کار شرکت شده اند، گفت: شاهدیم که وزارت صمت، وزارت راه و دیگر مسوولان به راحتی میگویند هپکو نمیتواند و اخبار و اطلاعات کاملا نادرست به مردم میدهند. وزارت راه اعلام میکند که سال ۱۳۹۸، ۳۰۰ میلیارد تومان با هپکو عقد قرارداد داشتیم، اما یک پیچ هم تحویل نداده است، این موضوع کاملا کذب بود، شرکت تکذیبه منتشر کرد، اما کسی پاسخگو نبود. از طرف دیگر معاون وزیر صمت وقتی از هپکو بازدید میکند از توان شرکت متعجب میشود، اما هفته بعد، اعلام میکند که ما به دنبال واردات ماشین آلات هستیم، اما یک سری از شرکتها اجازه نمیدهند و حتی در این خصوص از شرکت هپکو نام میبرد.
وی تصریح کرد: هپکو امروز با یک مافیای به شدت قدرتمند روبروست و اگر حمایت دولت پشت سر هپکو نباشد، امکان تولید وجود ندارد. در کل دنیا روال کار این است که دستگاههای معدنی باید سفارشی تولید شود، به شکلی که مشتری سفارش میدهد و چهار تا پنج ماه بعد تحویل میشود، اما در کشور ما کار به شکل دیگری پیش میرود، درخواست سفارش دارند، اما اعلام میکنند که ما به سرعت باید دستگاه را تحویل بگیریم، سوال اینجاست که کدام شرکت بزرگ در جهان به این شکل ثبت سفارش و تحویل ماشین میکند؟ عملا با بهانه گیری روبرو هستیم تا سفارش به هپکو داده نشود و سپس با نمایش ناکارآمدی شرکت به سراغ واردات بروند.
میرناصری با تاکید بر اینکه شبانه روز در حال اثبات توانمندیهای خود هستیم، اما بیش از این زورمان نمیرسد، افزود: هپکو و زیرساختهای آن متعلق به مردم و بیت المال است و باید از آن حراست شود، امروز اگر مسوولان نسبت به زیرساختها و تجهیزات هپکو اشراف داشته باشند، باید مدیریت این شرکت را مواخذه کنند که چرا تولید ندارید، اما مساله اینجاست که همه چیز برعکس شده است و مدیریت و کارگران شرکت باید دائما به دنبال اثبات توانمندی خود باشند و التماس کنند که ما میتوانیم.
وی تصریح کرد: درست است، هپکو یک دهه با مشکلات خصوصی سازی روبرو شد که مدیریت و پرسنل و کارگران در بروز آن شرایط هیچ دخالتی نداشتند، بلکه درگیر تصمیمات دولتی شدند و شرکت را که در دهه ۸۰، بیش از ۲۰ میلیارد تومان سود خالص برای دولت داشت به قیمت۷۰ میلیارد تومان به شخصی واگذار کرد و بعدها مشخص شد این فرد به دنبال تبدیل شرکت هپکو به زمین تجاری و مسکونی بوده است، اما کارگران با چنگ و دندان این شرکت را حفظ کردند و امروز میگویند توان تولید وجود دارد.
میرناصری گفت: امروز دولت انقلابی و مجلس انقلابی در راس کار هستند، اما متاسفانه در همین مجلس انقلابی قانون واردات ماشین الات معدنی مصوب میشود و از دولت انقلابی و وزارت صمت زمزمه ازادسازی واردات شنیده میشود. البته هپکو اعتراضی به آزاد بودن واردات ندارد، اما در کنار آن باید توان تولید داخل نیز سنجیده شود، به عنوان مثال اگر توان تولید داخل ۳۰ درصد است، آن را به هپکو بسپارید باقی نیاز را وارد کنید، ولی متاسفانه در حال حاضر تمرکز کاملا بر واردات است چراکه برخی که منافع شان در واردات است میدانند اگر تولید در هپکو رونق گیرد، عملا واردات متوقف میشود، به همین دلیل با رونق تولید در هپکو موافق نیستند.
رییس شورای اسلامی کار شرکت هپکو اظهار کرد: قراردادهایی که در ماههای گذشته با شرکت منعقد شد امروز در خط تولید و در مرحله تحویل قرار دارد و حتی از زمانبندی قرارداد نیز جلوتر هستیم، ولی تولیدات در حد و اندازه هپکو نیست و در واقع با ۳۰ درصد ظرفیت فعالیم.
ماه هاست که دائما بحث واردات و واردکنندگان ماشین آلات معدنی که راه نفس هپکو را گرفته اند مطرح است، اما تا امروز علیرغم اینکه میتوان در اینباره تصمیم واحدی گرفت و یک صدا از دولت و مجلس شنید، هر روز، ساز ناتوانی هپکو کوک میشود و در سالی که شعار مانع زدایی را یدک میکشد، موانع از سر راه هپکو برداشته نشد.