تحریم‌ها تاثیر بسزایی در ایجاد گلوگاه‌های زنجیره فولاد کشور داشته است

به گزارش می&zwnj;متالز، از اکتبر ۲۰۱۷ یوروفر و حتی همزمان با برجام بر روی محصول ورق فولادی شرکت فولاد مبارکه عوارض وارداتی وضع کرد.اگرچه یکی از گلوگاه&zwnj;های اصلی صنعت فولاد و عدم دستیابی به ظرفیت&zwnj;های اسمی، مشکل سنگ آهن است، اما تا زمانی که بحث صادرات فولاد کشور رفع نشود این مسائل پابرجاست؛ بنابراین با رفع مشکل صادرات و تامین پایدار سنگ آهن مساله خالی بودن ظرفیت&zwnj;ها تاحد زیادی مرتفع می&zwnj;شود.امکان اینکه در ۴ سال آینده بتوان عدم توازن زنجیره فولاد را بطور کامل از بین برد بعید است و زمان بیشتری نیاز است. اما توجه داشته باشیم که هلدینگ&zwnj;های معدنی بزرگی در حال شکل گیری است که ذی نفعان واحدی نیز دارند.اگر از ابتدا قیمت فروش سنگ آهن در بازار داخلی معقول می&zwnj;شد طبیعتا فروش&zwnj;های داخلی نیز در کنار صادرات برای معدنکاران جذابیت پیدا می&zwnj;کرد و اکتشاف تا این حد دچار عقب ماندگی نمی&zwnj;شد.از حدود ۴ میلیارد تن ذخیره قطعی و احتمالی سنگ آهن موجود در کشور حدود ۴۰ درصد از نوع هماتیت است که تاکنون تکنولوژی به&zwnj;روز فرآوری هماتیت تولید انبوه را نداشتیم و یکی از اقداماتی که باید صورت گیرد این است که هماتیت موجود، فرآوری شده و به منیتیت و سپس کنسانتره تبدیل شود.واحد&zwnj;های القایی از ابتدا بر مبنای قراضه طراحی شدند و روی آوری این واحد&zwnj;ها به مصرف آهن اسفنجی فشار مضاعفی را به زنجیره فولاد تحمیل کرده است.فراموش نکنیم که بسیاری از القایی ها، واحد&zwnj;های بسیار کوچک بخش خصوصی هستند که در زنجیره نوردکار بودند و در بالادست اقدام به ساخت واحد ذوب کرده اند.علیرغم تقاضای بالا، آهن قراضه در دنیا دچار کمبود شده و این یکی از معضلات اساسی به شمار می&zwnj;رود.اگر ایران به یکی از قطب&zwnj;های ایجاد و تولید قراضه تبدیل شود و سیاستی در این زمینه اندیشیده شود شاید واحد&zwnj;های القایی امکان بقا پیدا کنند در غیر این صورت آهن اسفنجی که به جای قراضه مورد مصرف القایی&zwnj;ها قرار گرفته به زنجیره فشار وارد می&zwnj;کند.برخی کشور&zwnj;ها نظیر عراق و افغانستان (تا قبل از طالبان) که بازار صادرات میلگرد ایران بودند از یک سال قبل به ترتیب عوارض ۹۰ دلاری و ۸۰ دلاری وضع کردند و این اقدام در راستای حمایت از نوردکاران این کشور&zwnj;ها صورت گرفته بود. زمانی که این اتفاق رخ داد صادرکنندگان میلگرد ایران دچار مشکل شدند و بجای صادرات این محصول اقدام به صادرات شمش کردند چراکه قیمت فروش صادراتی آن بعضی از وقت&zwnj;ها مشابه و حتی بالاتر از قیمت&zwnj;های میلگرد بود.نوردکاران کشور که عمدتا بخش خصوصی به شمار می&zwnj;روند بسیار وابسته به کشور&zwnj;های همسایه بودند و این بازار را از دست دادند لذا در آمار و ارقام عدم تطابق&zwnj;هایی به چشم می&zwnj;خورد چراکه در بسیاری از موارد شمش فولاد از سوی نوردکاران صادر شده است.منبع: ماهنامه تخصصی پردازش