احیای واحد‌های تولیدی در شرایط زیان‌دهی/ بدون اصلاح ساختار‌ها رونق تولید شدنی نیست

‌می‌متالز - احیای واحد‌های تولیدی تعطیل و راکد یکی از مهم‌ترین رویکرد‌های اقتصادی دولت به شمار می‌رود. با این حال علیرضا کلاهی، عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی، این سوال را مطرح می‌کند که احیای واحد‌های تولیدی در شرایطی که کشش تولید و صادرات وجود ندارد، چه گره‌ای از اقتصاد کشور باز می‌کند؟

به گزارش می‌متالز، بر اساس آماری که سید امیرحسین مدنی، معاون توسعه روستایی و مناطق محروم نهاد ریاست جمهوری، اعلام کرد در حال حاضر ۵۲ هزار واحد اقتصادی تعطیل و یا نیمه‌تعطیل در کشور وجود دارد. از این تعداد، ۴۵ هزار واحد کاملاً تعطیل و مابقی نیمه‌تعطیل هستند. مدنی این را هم افزود که نیمی از این واحد‌های تولیدی که کارشان به تعطیلی کشیده، مشکل مدیریتی داشته‌اند.

حدود ۴۹ درصد نیز به دلیل مشکلات مالی تعطیل شده‌اند. کمبود نقدینگی، نبود تقاضا، کمبود مواد اولیه، مشکل فرسودگی ماشین‌آلات، مشکلات حقوقی با سازمان‌ها و دستگاه‌ها، مشکلات زیرساختی و سهامداری ازجمله مشکلاتی است که بسیاری از واحد‌های تولیدی را در ایران به زمین زده است. اما در این میان از مشکل «تأمین مالی و سرمایه در گردش» می‌توان به عنوان مهم‌ترین دغدغه واحد‌های تولیدی یاد کرد.

دولت برای احیای واحد‌های صنعتی چقدر دست به جیب شد؟

آن‌طور که علی رسولیان، مدیرعامل سازمان صنایع کوچک و شهرک‌های صنعتی ایران، اعلام کرد: دولت برای راه‌اندازی ۲۱۱ واحد تولیدی راکد مستقر در شهرک‌ها و نواحی صنعتی کشور به چرخه تولید در ۱۰۰ روز شروع فعالیت خود بالغ‌بر ۱۳ هزار و ۳۳۸ میلیارد ریال سرمایه‌گذاری انجام داد.

استان‌های اصفهان با ۱۹۰ واحد، تهران با ۱۶۴ واحد و فارس با ۱۲۷ واحد، بیشترین عملکرد احیاء واحد‌های تولیدی راکد را در این مدت به خود اختصاص داده‌اند.

روزنامه دنیای اقتصاد نیز در گزارشی نوشت: دولت برای احیای یک واحد تولیدی در سال ۱۴۰۱ باید حدود پنج میلیارد و ۸۰۰ میلیون تومان هزینه کند. این در حالی است که این رقم برای سال ۹۹ حدود دو و نیم میلیارد تومان تمام می‌شد. اما در اینجا این سؤال مطرح می‌شود که آیا بازگردان این واحد‌های تولید در شرایطی که بازار کششی برای تولید ندارد، اقدام منطقی است؟

احیای واحد‌های تولیدی بدون احیای اقتصاد شدنی نیست

یک عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی تهران می‌گوید: رکود عمیق اقتصادی خود را در تعطیلی واحد‌های صنعتی نشان می‌دهد. متاسفانه کاهش قدرت خرید مردم به کاهش تقاضا منجر شد و این موضوع در کلیت اقتصادی کشور اثر گذاشت.

علیرضا کلاهی ادامه می‌دهد: امروز حتی اگر با تولیدکننده تخم‌مرغ هم صحبت کنیم عنوان می‌کند که ما در حال زیان هستیم. چراکه واحد‌های تولیدی به دلیل کاهش قدرت خرید مردم، امکان افزایش تولید را ندارند.

این فعال اقتصادی تأکید می‌کند: احیای اقتصاد کشور و بازگرداندن رونق، باید اولویت همه کشور باشد. اکنون ما آثار مشکلات اقتصادی را در بیکاری، تورم، آسیب‌های اجتماعی، فقر، کوچک‌شدن سفره‌های مردم و … می‌بینیم.

وی خاطرنشان می‌کند: این در حالی است که حتی تعداد زیادی از شهروندان ایرانی از تأمین حداقل کالری موردنیاز خود عاجز هستند.

او این پرسش را مطرح می‌کند که واحد‌های تولیدی پس از احیا، در شرایطی که بازار کشش ندارد، قرار است چه چیزی تولیدی کنند؟ در شرایطی که به دلیل تحریم و مشکلات ساختاری، تولید دیگر رقابت‌پذیر نیست و از سوی دیگر در بازار‌های صادراتی حضور جدی نداریم، چگونه می‌توانیم تولید را رونق دهیم؟

کلاهی در پایان یادآور می‌شود: احیای واحد‌های تولیدی بدون احیای اقتصاد کشور شدنی نیست. حل کردن مشکلات کلان، بدون حل کردن مشکلات ساختاری، امکان‌پذیر نخواهد بود.

منبع: تجارت نیوز