روی گشوده بلوک شرق به ایران

‌می‌متالز - ایران که طی یک دهه گذشته تحریم‌های سازمان ملل متحد و فشار‌های واشنگتن را تجربه کرده حال امید آن میرود تا بتواند با عضویت در پیمان شانگ‌های پیوند‌های تجاری و اقتصادی خود با کشور‌های عضو را تقویت کند؛ آیا شانگ‌های می‎تواند از این مهم میزبانی کند؟

به گزارش می‌متالز، تاریخ اقتصاد با تجارت عجین شده، می‌توان گفت تجارت زیربنای اقتصاد است و حضور در نظام‌های تجاری پایه‌ی تجارت. عضویت ایران در سازمان همکاری‌های شانگ‌های را میتوان نقطه عطفی در زیرساخت روابط تجاری تلقی کرد.

تاریخچه سازمان همکاری‌های شانگ‌های

سازمان همکاری‌های شانگ‌های یک سازمان بین دولتی است که در ۱۵ ژوئن ۲۰۰۱ در شانگ‌های تأسیس شد.

در حال حاضر با عضویت دائم ایران، سازمان همکاری‌های شانگ‌های شامل ۹ کشور عضو (ایران، چین، هند، قزاقستان، قرقیزستان، روسیه، پاکستان، تاجیکستان و ازبکستان)، سه کشور ناظر علاقه‌مند به الحاق به عضویت کامل (افغانستان، بلاروس و مغولستان) و شش شریک گفتگو (ارمنستان، آذربایجان، کامبوج، نپال، سریلانکا و ترکیه) می‌باشد.

سازمان همکاری‌های شانگ‌های از زمان تأسیس در سال ۲۰۰۱ عمدتاً بر مسائل امنیتی منطقه ای، مبارزه با تروریسم منطقه ای، جدایی طلبی قومی و افراط گرایی مذهبی متمرکز بوده است. تا به امروز، اولویت‌های این سازمان شامل توسعه منطقه‌ای نیز می‌شود. کشور‌های عضو سازمان همکاری‌های شانگ‌های با ۶۰ درصد از مساحت اوراسیا و نیمی از جمعیت جهان، تنها سهمی حدودا ۲۰ درصدی از اقتصاد جهان را دارند.

دیوار چین مانع عضویت ایران

ایران که طی یک دهه گذشته تحریم‌های سازمان ملل متحد و فشار‌های واشنگتن را تجربه کرده حال امید آن میرود تا بتواند با عضویت در پیمان شانگ‌های پیوند‌های تجاری و اقتصادی خود با کشور‌های عضو را تقویت کند.

ایران چند سال پیش هم خیز عضویت در شانگ‌های را برداشته بود، اما دیوار بلند چین مانع از رسیدن ایران به عضویت دائم شد، چین در سال ۲۰۱۵ مخالفت خود با پیوستن ایران را این گونه توجیه کرده بود که ایران تحت تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل قرار دارد و بنابراین نمی‌تواند عضو کامل شانگ‌های شود.

فضای سرد روابط غرب و شرق در این روزها، همراهی ایران را برای بلوک شرقی‌ها جذاب‌تر کرده، البته در صحنه کلان هم ایران چندان بدش نمی‌آید در مقابل غرب از دوستان شرقی کمک بگیرد.

اما در این بین نباید فراموش کرد نه دلار‌های سبز آمریکایی و نه یوان چینی و روبل روسی توازن اقتصاد کلان را برقرار می‌کنند، برای ایران تعامل و تعادل حرف اول را میزند، یعنی روابط تجاری حداکثری.

منبع: فردای اقتصاد