به گزارش میمتالز، کیفیت پایین خودروهای داخلی یکی از نقدهای همیشگی واردشده بر صنعت خودروسازی کشور است. مشتریان این شرکتها مدتهاست که از کیفیت فولاد بهکاررفته در بدنه خودروها ابراز نارضایتی میکنند.
طی سالهای اخیر بارها مشاهده شد که کیفیت پایین بدنه خودروهای تولید داخل تا چه میزان در تصادفات جادهای جان مردم را در خطر انداخت. اما خودروسازان مانند همیشه تقصیر را گردن اشخاص و نهادهای دیگری میاندازند.
آنها به جای جبران و افزایش کیفیت قطعات بهکار رفته در خودرو، تنها قیمت محصولاتشان را افزایش میدهند. اما تا کنون افزایش کیفیتی در تولیدات آنها مشاهده نشده است.
ضعف در کیفیت بدنه خودروها دیگر موضوعی نیست که کسی آن را تکذیب کند. مسوول استاندارد و کیفیت انجمن تولیدکنندگان فولاد در گفتگویی اعلام کرد: در بدنه خودروها همچنان از فولادهای قدیمی استفاده میشود.
بهرام باقرزاده افزود: اگر بخواهیم فولاد بهروز دنیا را برای خودروسازان تولید کنیم، ضعف داریم. ضمن اینکه این اقدام هم از میزان تولید فولادساز داخلی میکاهد. طوریکه از تولید هفت میلیون تنی فولادمبارکه، درصد قابل ملاحظهای از تولید کم میشود. البته ورقهای قدیمی که اکنون استفاده میشوند غیراستاندارد نیستند.
یکی از بهانههای خودروسازان برای افزایش قیمت تولیدات خود، افزایش هزینههای تولید است. این بهانهگیریها تا جایی ادامه دارد که محمدرضا نجفیمنش، رئیس انجمن صنایع همگن قطعهسازی در گفتگویی ادعا کرد قیمت فولاد در ۱۰ سال گذشته ۲۵ برابر شده و قیمت خودرو هم به تبع افزایش قیمت آن، باید ۲۵ برابر میشد.
خودروسازان ادعا میکنند که قیمت قطعات خودرو افزایش یافته و به تبع آن هم هزینههای تولید بالا رفته است و تولید خودرو دیگر برای آنها بهصرفه نیست.
بر اساس تجربههای پیشین، خودروسازان تنها افزایش قیمت خودروها در درب کارخانه را از دولت درخواست میکنند و اقدامی در رابطه با افزایش کیفیت نمیکنند.
البته مشخص نیست که چه زمانی خودروسازان قصد دارند که کیفیت بدنه خودروها را تقویت کنند تا تولیداتشان به حداقل استانداردها، یا همان استانداردهای ۸۵ گانه مورد نظر وزارت صمت برسد.
طبق صحبتهای مسوول استاندارد و کیفیت انجمن تولیدکنندگان فولاد، تغییر نوع فولاد مصرفی موجب کاهش مصرف سوخت، کاهش آلایندگی و افزایش ایمنی در برخوردها میشود. اما در این بین خودروسازان هم از کاربرد فولادهای قدیمی سود میبرند.
برای مثال، سال گذشته نوع جدیدی از مالیات به محصولات خودروسازان اضافه شد و خریداران باید هنگام تحویل خودرو، علاوه بر مالیاتهای دیگر، مالیات سبز هم پرداخت میکردند.
در واقع این مالیات جریمهای است که خودروسازان به نسبت تولید آلایندگی هر خودرو باید میپرداختند. اما پرداخت این جریمه به گردن خریداران افتاد و نه خودروسازانی که میتوانند میزان تولید آلایندگی خودروها را کاهش دهند.
در این میان، مشتریان شرکتهای خودروساز دولتی به این نکته اشاره میکنند که کیفیت خودروهایی که از درب کارخانه میخرند، بسیار ضعیف است.
آنها مجبورند به صورت مکرر به نمایندگیها مراجعه کنند که البته برخی از این نمایندگیها مبلغ بیشتری نسبت به تعمیرگاهها از مشتری میخواهند.
مسوول استاندارد و کیفیت انجمن تولیدکنندگان فولاد ادعا میکند که ضخامت خودروهای قدیمی بالا بود. برای مثال، ضخامت بدنه در پیکان ۰.۸۸ میلیمتر بوده و حال این ضخامت در خودروهایی مانند پژو، سمند و محصولات سایپا به ۰.۷ میلیمتر رسیده است که این ضخامت، همان استاندارهای قابلقبول در خودروسازان بزرگ دنیا، مثل سیتروئن است.
اما با نگاهی اجمالی میتوان مشاهده کرد که رسیدن خودروسازان ایرانی در مصرف فولاد خودرو، به همان اندازهای که خودروسازان اروپایی استفاده میکنند، صرفا قرار نیست کیفیت محصولاتشان را تضمین کند.
باید توجه کرد که این خودروسازان اروپایی از نوع فولاد جدید استفاده میکنند. به همین علت است که قادرند ضخامت این قطعهها را کم کنند. اما خودروسازان ایرانی بدون توجه به کیفیت این قطعات، تنها دنبالهرو خودروسازان اروپایی هستند و ضخامت همان فولادهای قدیمی را کم میکنند.
منبع: تجارت نیوز