به گزارش میمتالز، این همایش امروز با تاخیر دو ساله به دلیل کرونا برگزار شد.
همه چیز از کلمه توسعه آغاز شد، روزگاری طرح جامع فولاد مصوب و در اندک زمانی ظرفیت تولید فولاد به ۳۰ میلیون تن رسیده و امروز براساس مجوزهای صادر شده و طرحهای در دستور کار ظرفیتی بیش از ۵۵ میلیون تن خواهیم داشت.
توسعه بر ۴ پایه استوار است، زیرساخت ها، مواد اولیه، توسعه تجاری و نیروی انسانی.
کمبود در زیرساختهای انرژی شرایط ما را برای توسعه دشوار کرده است.
تولید فولاد به مواد اولیه بیشتر و همچنین نیروی کار و متخصص نیاز دارد.
در کنار این موارد نیازمند توسعه تجاری هستیم.
امروز خیلی از کشورها تولیدکننده فولاد نیستند، اما ما امروز فولاد ایرانی داریم و در حال ایران فولادی در حرکت هستیم.
اما برای رسیدن به این ارقام نیازمند سرمایه گذاری در تمام ابعاد هستیم. باید بازار را توسعه دهیم و در طرحهای عمرانی سرمایه گذاری کرد.
سیاست گذاریهای دولت بازار خارجی را محدود کرده است.
پرداختن به پیش نیازهای صنعت فولاد نسبت به اجرای طرحهای فولادی اولویت دارد، آینده فولاد جهان در حال تغییر است و حرکت به سمت فولاد سبز اجباری است و همین موضوع رقابت برای سالهای پیش رو را سخت میکند.
اعتقاد به فولاد ایرانی اشتباه است، زیرا زیرساختهای آن فراهم نیست.
سرمایه گذاری در زیرساختها معمولا از بودجههای ملی و سرمایه گذاریهای جهانی تامین میشود که برای ما هیچ کدام امکان پذیر نیست. راهکار ما ورود بخش خصوصی است. اگر پیشتر اجازه میدادیم این شرکتها توسعه پیدا کنند امروز با نگرانی همراه نبودیم.
دخالت دولت در عرضه و تقاضا، آزادی عمل را از بین برده است.
باید اجازه داد سرمایههای مردمی به این بخش حرکت کنند.
در هیچ دورهای مطالبات دولتی همچون مالیات، مورد اعتراض بخش تولید و تجارت نبوده آن هم زمانی که کارخانههای ما به دلیل کمبود گاز و برق فعالیت کارخانهها را متوقف میکند.
منبع: دنیای معدن