به گزارش میمتالز به نقل از خبرگزاری تسنیم، از صنعت پتروشیمی بهعنوان صنعتی ارزش آفرین یاد میشود؛ بهعبارتی، این صنعت طلایهدار ایجاد ارزش افزوده در صنایع نفت و گاز است. با اینحال، در صنعت پتروشیمی نیز، ارزشآفرینی و بهرهوری حداکثری مستلزم تکمیل زنجیره ارزش محصولات است.
درخصوص اینکه درحالحاضر صنعت پتروشیمی ایران در چه نقطهای ایستاده و چهظرفیتهایی در ارزشآفرینی بیشتر دارد، با "رشید قانعی" مدیرعامل شرکت سرمایه گذاری و توسعه صنایع تکمیلی خلیج فارس به گفتگو نشستهایم.
قانعی: صنعت پتروشیمی طی حدود دو دهه گذشته رشد و جهش خیلی خوبی را داشته است. اکنون ظرفیت نصب شده صنعت پتروشیمی به ۹۰ میلیون تن رسیده و ظرفیت فعال صنعت پتروشیمی ایران حدود ۶۰ میلیون تن است.
جهش سوم صنعت پتروشیمی در دولت قبلی تعریف شد و قرار بود تا انتهای ۱۴۰۰ طرحهای آن به نتیجه برسد؛ منتها بابت مشکلات و جهشهای ارزی یک مقدار طرحها زمان برده و من فکر میکنم که بالغ بر ۵۰ درصد آنها در ۱۴۰۲ به مدار میرسد و الباقی در سالهای ۱۴۰۳ و ۱۴۰۴ به اتمام میرسند. با به نتیجه رسیدن طرح جهش سوم صنعت پتروشیمی ظرفیت نصب شده کشور از ۹۰ میلیون تن به بالای ۱۰۰ میلیون تن در واقع خواهد رسید.
برآورد میشود صادرات پتروشیمی کشور امسال بین ۱۴ تا ۱۸ میلیارد دلار شود. البته ظرفیتهای صنعت پتروشیمی کشور در بخش صادرات، بسیار بیشتر از این است. ما هنوز در صنعت پتروشیمی به یک نوعی در واقع خام فروش هستیم و جا دارد که در زنجیره ارزش کامل شویم؛ در واقع در فرایندهای صنعت پتروشیمی یک یا دو لایه پیشرفت کرده ایم و جا دارد که این توسعه را بیشتر کنیم.
قانعی: درحال حاضر محصولات مختلفی در صنعت پتروشیمی ایران تولید میشود و ما محصولاتی داریم که از حدود ۲۰۰ دلار در هر تن قیمت دارد. مثلا قیمت متانول امروز بین ۲۵۰ تا ۳۰۰ دلار هست و محصولاتی مثل پلی پروپیلن یا محصولات مشابه آن که بالای ۱۰۰۰ دلار امروز قیمت دارند. در واقع یک گپ حدودا هزار دلاری بین محصولات پتروشیمی ایران وجود دارد.
متوسط ارزش محصولات پتروشیمی تولید ایران به ۴۰۰ تا ۵۰۰ دلار در تن میرسد. این عدد در کشورهای مشابه ما مثل عربستان سعودی که چند سال است پارکهای پتروشیمیایی و مجتمعهای پتروشیمیایی متعدد میزند، تقریبا یک چیزی نزدیک به دو برابر ایران است، یعنی الان متوسط ارزش محصولات پتروشیمی عربستان حدود هزار دلار شده است.
در کشورهای پیشرفتهای مثل آلمان که در واقع در انتهای زنجیره ارزش محصولات پتروشیمی هستند، سودهای بسیار بالایی دارند و ارزش محصولات تولیدی آنها تقریبا ۴ تا ۵ هزار دلار به ازای هر تن است.
قانعی: دقیقا درست است، متاسفانه جهش پتروشیمی کشور متوازن نبوده است. در حال حاضر ۱۲ میلیون تن تولید متانول ما هست و امروز متانول سازان به یک معضلی برای کل کشور تبدیل شده اند؛ الان اگر گاز را به صورت خام صادر کنیم به صرفهتر است به نسبت اینکه متانول تولید کنیم.
در انتهای جهش سوم صنعت پتروشیمی که در پایان ۱۴۰۴ همه طرح هایش به نتیجه خواهد رسید، این ظرفیت ۱۲ میلیون تنی تولید متانول با افزایش قریب به دو برابری به ۲۰ تا ۲۲ میلیون تن میرسد. این یک اتفاق خیلی بدی است.
الان ما نزدیک به ۹ طرح متانولی داریم که زیر ۳۰ تا ۴۰ درصد پیشرفت فیزیکی دارند. این ۹ طرح به ۵ میلیارد دلار حداقل سرمایه گذاری نیاز دارند. این ۵ میلیارد دلار سرمایه حیف است که باز بیاید و در واحدهای متانول که به اصطلاح ما پتروشیمیها Gas Packaging است صرف شود. ما اکنون واحدهای فراوان متانول و اوره داریم که کمترین زنجیره ارزش را میشود در این واحدها پیاده سازی کرد. این اتفاق خیلی بدی است که در انتهای جهش سوم بدتر هم میشود.
گاز که ماده بسیار با ارزشی است را تبدیل به متانول میکنیم درحالی که میتوانیم از گاز خیلی استفادههای بهترین کنیم؛ میتوان واحدهای بهتری طراحی کرد که ارزش آفرینی بسیار بیشتری داشته باشند. امروز دنیا در واقع از تکنولوژیهای GTP یا GTPP استفاده میکند و اینها اتفاقاتی است که متاسفانه در کشور ما نیفتاده است.
خیلی از صنایع پایین دستی ما در واقع مبتنی بر اتیلن توسعه پیدا کرده است؛ درحالی که خاویار صنعت پتروشیمی پروپیلن است و ما الان کسری پروپیلن در کشور داریم و یک چیزی نزدیک به ۵۰۰ هزار تن یا یک میلیون تن کسری پروپیلن در سال داریم؛ در حالی که میشد عمده زنجیره پتروشیمی را از آن شکل داد؛ لذا من فکر میکنم که اگر تدبیر خوبی انجام نشود و دوستانی که در حوزه سیاست گذاری انرژی کار میکنند چه در واقع در وزارت نفت، چه در شورای عالی انرژی، سازمان برنامه و بودجه، شرکت ملی پتروشیمی و مجلس شورای اسلامی و مرکز پژوهشهای مجلس اگر تدبیر جدی نکنند من نگرانی این را دارم که تا ۳ یا ۴ سال آینده اتفاقات نامطلوبی که در صنعت متانول رخ داده در بقیه بخشهای صنعت پتروشیمی کشور هم رخ دهد.
قانعی: تغییر و تحولات صنعت در دنیا خیلی سریع است؛ مثلا ما یک خودرویی را با تکنولوژی ۲۰ یا ۳۰ سال قبل بسازیم، کم کم مردم دیگر رقبتی برای خرید آن نخواهند داشت و فهم عمومی هم خوشبختانه به نقطهای رسیده که از هر محصول دیگر استفاده نمیکند. در صنعت پتروشیمی هم همینطور است. در این صنعت چینیها بعد از تحولات اوکراین، گاز روسیه را برای بلند مدت خریداری کردند و خودشان هم واحدهای ذغال سنگ را دوباره فعال کردند و تولید الفینها از زغال سنگ در چین افزایش پیدا کرد. یکی از محصولات جانبی این واحدهای ذغال سنگ سوز، متانول است و چینیها الان خریدار متانول ما نیستند؛ نه فقط خریدار متانول ما نیستند، بلکه متانول بقیه کشورها را هم نمیخرند.
در رابطه با محصولات پلی اتیلن ما هم متاسفانه چنین مشکلی درحال رخ دادن است. طبق اخباری که از چین دارم، خودشان به شدت در حال احداث و بهره برداری از واحدهای پلی اتیلن سنگین و سبک و خطی هستند.
جالب است بدانید که هفتاد درصد صادرات مواد پلیمری ما از جمله پلی اتیلن، به چین است و این واقعا یک ریسک بزرگی برای صنعت پتروشیمی ما است. متاسفانه همینطور به این واحدها مجوزهای جدید داده میشود. فعالیت متانول سازان مثل آن یخ فروشی است که یخش آب میشود و هیچ کاری از دستش ساخته نیست. ما داریم میبینیم که متانول سازان مالشان آب میشود و از بین میرود، اما باز دوباره یک مجوز متانولی دیگر میدهیم و این اتفاق بدی است و من امیدوارم که انشاالله اصلاح شود.
قانعی: از دو سال پیش، پترول تغییر نام میدهد و نامش از گروه توسعه سرمایه گذاری پتروشیمی ایرانیان به گروه توسعه صنایع تکمیلی پتروشیمی خلیج فارس عوض میشود. از اینرو عمده تمرکز پترول در حوزه زنجیره ارزش و توسعه صنایع تکمیلی قرار میگیرد. ما الان ۶ طرح پایین دستی داریم که امیدواریم انشاالله بتوانیم تا اواخر سال بعد آنها را افتتاح کنیم. واحدهای پایین دستی ما در کل جغرافیای کشور پراکنده است.
واحدهای پایین دستی هم اشتغال بیشتری را ایجاد میکند و هم ارزش افزوده بسیار بالاتری دارند. متوسط ارزش محصولاتی که در سال بعد در طرحهای پترول به تولید میرسند، بالای هزار دلار است؛ یعنی دو برابر متوسط ارزش فعلی محصولات صنعت پتروشیمی کشور ارزش دارند.
طرحی در عسلویه داریم که ماده پایه لاستیک در صنعت خودرو را تولید میکند. طرحی در ماهشهر داریم که تولیدکننده ماده پایه صنایع شیمیایی و شوینده کشور است. طرحی در لردگان داریم که ماده پایه در صنایع رنگ و رزین و چسب را تولید میکند. طرحی در ایلام داریم که تولید پلی پروپیلن است. طرحی در ارومیه داریم که ماده پایه صنعت آب و فاضلاب در بخش تصفیه آب و فاصلاب است و طرح دیگری هم در سنقر داریم که یک طرح متیل آمین است که در صنایع مختلف، هم صنایع بهداشتی و هم نظامی کاربرد دارد و بالای هزار دلار و ۱۲۰۰ دلار در هر تن ارزش روز این محصولات است.
یکی از رویکردهای جدی ما این است که این ۶ طرح را تکمیل کنیم. رویکرد دوم ما ایجاد پارکهای پتروشیمیایی است. الان در دنیا، واحد به واحد به صورت جزیرهای کار نمیکنند و در واقع یک پکیجی از ۱۰ تا ۱۲ واحد پتروشیمیایی درکنار یکدیگر فعالیت دارند. در سه دهه گذشته در زمینه توسعه صنعت پتروشیمی اقدامات خوبی در ایران صورت گرفت و واحدهای متعددی در عسلویه و ماهشهر احداث شد؛ منتها اگر اینها در واقع در قالب یک پارک بودند و زنجیره ارزش آنها شکل میگرفت، ارزش افزوده بسیار بالاتری داشتند.
ما الان یک پارک خیلی بزرگ در شهر پارسیان پیش بینی کردیم که یک پارک متانولی است و تلاش کردهایم به نوبه خودمان، این معضل و تهدید متانول را به یک فرصت تبدیل کنیم. عمده واحدهای متانولی که در جهش سوم پتروشیمی احداث شده و یا درحال احداث هستند، در همین منطقه عسلویه و اطراف آن است و میتوانیم با پارک متانولی پارسیان، ارزش افزودهدهی به تولید متانول کشور را رقم بزنیم.
۱۷ واحد پتروشیمیایی در قالب یک پارک و یک شرکت و با سرمایه گذاری قریب به ۲.۵ میلیارد دلار احداث میشوند که بزرگترین پارک متانولی جهان خواهد شد. احداث این پارک، الگو گرفته از مدلهای پارکهای روز جهان است. با احداث این ۱۷ واحد و ایجاد پارک متانولی، بعدا میتوانیم صنایع تکمیلی مختلف از جمله صنایع نساجی، مبل، رنگ رزین و ... را در کنار این پارک، ایجاد کنیم.
منبع: خبرگزاری تسنیم