سرمایه‌گذاری برای استخراج طلا از لوازم الکترونیک

‌می‌متالز - ابزار‌های الکترونیک مثل گوشی و کامپیوتر‌هایی که ما دور می‌اندازیم، منبع غنی فلزات ارزشمند هستند. در سال ۲۰۱۹ در سراسر جهان ۵۳.۶ میلیون تن ضایعات الکترونیک تولید شد که در نوع خود رکورد محسوب می‌شود.

به گزارش می‌متالز، مواد اولیه‌ای که در این ضایعات الکترونیکی به کار رفته بود، حدود ۵۷ میلیارد دلار ارزش داشت که فلزات آهن، مس و طلا بیشترین ارزش را در بین آن‌ها داشته اند. این در حالی است که فقط یک‌ششم این ارزش (۱۰ میلیارد دلار)، از نظر زیست محیطی احیا می‌شود.

به عنوان مثال، طبق گزارش مجمع جهانی اقتصاد، در یک گوشی موبایل ۱۵‌درصد مس، ۳‌درصد آهن و ۱۰‌درصد فلزات دیگر به کار رفته است. استارت‌آپ نیوزیلندی‌Mint Innovation، با چشم انداز احیا و بازیافت حجم بیشتری از این ضایعات، فرآیند بیوتکنولوژی ارزانی برای احیای فلزات ارزشمند از ضایعات الکترونیکی ایجاد کرده است. این شرکت هدف خود را تاسیس پالایشگاه‌های زیستی در شهر‌های بزرگ دنیا قرار داده است. برای ساخت دو پالایشگاه اول در سیدنی و شمال غربی انگلستان، شرکت Mint فقط توانست ۱۴ میلیون دلار تامین سرمایه کند که در سال‌های بعد این سرمایه افزایش یافت. کارخانه سیدنی که اولین پالایشگاه زیستی دنیا در مقیاس تجاری محسوب می‌شود، قابلیت پالایش بیش از ۳۵۰۰ تن ضایعات الکترونیک در هر سال را دارد و کل استرالیا را پوشش می‌دهد.

ویل بارکر، مدیرعامل Mint، که در سال ۲۰۱۶ به همراه اولی کراش، دانشمند بیوتکنولوژی این شرکت را تاسیس کرده، در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۲۱ گفته بود فلزاتی که بازیافت می‌شوند، به کسب و کار‌های محلی مثل جواهرسازی‌ها و تولیدکنندگان فروخته می‌شوند و یک اقتصاد چرخشی واقعی شکل می‌گیرد. اخیرا این شرکت با جذب سرمایه نقدی ۵۵ میلیون دلار از شرکت سرمایه‌گذاری خصوصی استرالیایی لیورپول پارتنرز، تولید طلا و مس را در پالایشگاه سیدنی آغاز کرده است. دکتر بارکر در گفتگو با روزنامه Australian Financial Review، گفته که قصد دارد بخش عمده موادی که از ضایعات الکترونیکی بازیافت می‌کنند، به تولید طلا اختصاص یابد. او پیش‌بینی کرده شرکت به درآمد سالانه ۶۰میلیون دلار برسد.

او می‌گوید: «وقتی ضایعات الکترونیک را بازیافت می‌کنید، یک جریان زباله‌ای مضر دیگر وارد محل دفن زباله نمی‌شود و چالش‌های زیست محیطی کمتری ایجاد می‌کند. وقتی ضایعات جمع آوری و گزینش می‌شوند، می‌توان به صورت قانونی آن‌ها را به پالایشگاه‌های بزرگ در کشور‌های دیگر ارسال کرد، اما این کار یک ردپای کربن گسترده به دنبال دارد. تکنولوژی ما، این امکان را می‌دهد که از این جریانات ضایعات مضر در همان محل جمع آوری، ارزش به دست آوریم.» او می‌افزاید: «کل فلسفه‌ای که در پس این تکنولوژی قرار دارد، این است که باید با ضایعات در همان محل تولید آن‌ها سروکار داشته باشیم تا هزینه‌ها و آلودگی‌های آن‌ها را به حداقل برسانیم و بتوانیم در محل شهر‌ها هم آن‌ها را تاسیس کنیم.»

منبع: دنیای اقتصاد