به گزارش میمتالز، مهدی بصیرت گفت: با مشاهده تاریخ اقتصادی کشور، متوجه میشویم که از ابتدای دهه ۵۰ هجری شمسی و بیش از نیم قرن است که جزو معدود کشورهای با تورم دورقمی هستیم.
وی به تشدید تورم در ایران از سال ۱۳۶۹ و تداوم آن تا به امروز اشاره کرد و افزود: درحال حاضر به یک تورم لجام گسیخته تبدیل شده که به شدت مردم را آزار میدهد.
بصیرت تورم در ایران را از نوع کلاسیک و سنتی با ۱۵ تا ۲۰ درصد در نیم قرن اخیر عنوان کرد و ادامه داد: این موضوع به مشکلات ساختاری مربوط میشود، ولی آنچه از سال ۱۳۹۶ تاکنون با آن مواجه هستیم، شوکی است که از طریق قیمت ارز و کاهش ارز پول ملی وارد شد و میتوان این موارد را دلیل اصلی تورم مطرح کرد.
این اقتصاددان در خوزستان میگوید: وقتی رابطه این تورم لجام گسیخته و علت آن را بررسی میکنیم، به کاهش ارزش پول ملی میرسیم که از سال ۱۳۹۶ آغاز شد و تا به امروز ادامه دارد، بنابراین اگر قرار باشد اتفاقی در اقتصاد بیفتد، رشد تولید داشته باشیم، سرمایه گذاری افزایش پیدا کند و بیکاری کاهش یابد، متغیر کلیدی و هدف، نرخ ارز و حفظ ارزش پول ملی است.
عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز معتقد است: تا زمانیکه ارزش پول ملی حفظ نشود، سایر سیاستها بی اثر هستند، بطوریکه ما در سالهای قبل شاهد این بودیم که کارهایی انجام دادند و طرحهایی اجرا کردند، ولی نتوانسته اند مشکل اقتصاد را حل کنند.
وی گفت: بیش از ۸۰ درصد ارز که در کشور عرضه میشود، در اختیار دولت است و ۲۰ درصد باقیمانده در اختیار سایر صادرکنندگان قرار دارد، بنابراین انتظار میرود بر عرضه ارز مدیریت مناسبی داشته باشد تا بتواند ارزش پول ملی کشور را حفظ کند.
آقای بصیرت ارزش پول ملی را هویت اقتصادی یک کشور و به نوعی اصلیترین شاخص استقلال اقتصادی یک کشور دانست و افزود: حفظ این ارزش از وظایف اصلی بانک مرکزی به شمار میرود، ولی شاهد این هستیم که بانک مرکزی در دولت سیزدهم و دولت قبلی وظایف و تکالیف قانونی خود را انجام نداده و همین امر سبب افزایش نرخ ارز و در نتیجه افزایش تورم شده است.
وی تورم و بی ثباتی را عامل افزایش دلالی، سفته بازی، خودداری از سرمایه گذاری، کم بازدهی بخش مولد و... عنوان کرد و ادامه داد: در سال ۱۴۰۱ شاهد بالاترین تورم در تاریخ کشور بودیم و انتظار داریم امسال به تورم ۲۵-۳۰ درصد برسیم و در این صورت است که میتوانیم بگوییم شعار سال محقق شده است.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما