به گزارش میمتالز، فولاد آلیاژی یک شرکت دانشبنیان است که فلسفه ایجاد آن بومیسازی فولادهای آلیاژی است که کشور به آن نیاز دارد. این مطلب را «محمد کمالزاده» مدیرعامل فولاد آلیاژی ایران در گفتگو با خبرنگار «میمتالز» عنوان کرد و افزود: محصولات فولاد آلیاژی جزو محصولاتی خاص بهشمار میرود که کشور ما به آن نیاز داشته است.
کمالزاده در ادامه افزود: ۴۴۸ گرید فولاد آلیاژی تولید میکنیم. در ابتدا دانش فنی ۱۱۰ گرید را از دو شرکت تکنولوگ فوست آلپین و بوهلر خریداری کردیم که با یک متممی این قرارداد به ۱۸۰ گرید رسید. از زمان راهاندازی شرکت یعنی از سال ۱۳۷۷ تاکنون نزدیک به ۲۶۸ گرید به مجموعه ما اضافه شده است. ما محدویتی در تولید گرید نداریم، اما اگر نیاز بازار باشد میتوانیم اکثر گریدها را تولید کنیم.
وی با اشاره به آخرین گرید تولیدی فولاد آلیاژی عنوان کرد: آخرین گریدی که تولید کردیم، فولاد تندبر است. فولاد تندبر در صنایع متهسازی و ابزارسازی مورد استفاده قرار میگیرد. این فولاد، فولاد پیچیدهای است که برای نخستینبار در ایران ساخته شده که تا پیش از این وارد میشد و توان تولید داخل آن وجود نداشت. گرید بعدی که تولید میکنیم تندبر کبالتدار است که سختتر از گرید قبلی است. فولادسازی این گریدها و نوردکاری هر یک از آنها مباحث پیچیده در صنعت فولاد میباشد.
مدیرعامل فولاد آلیاژی ایران در ادامه تاکید کرد: بدون اغراق مجموعه فولاد آلیاژی یک مجموعهای است که در زمینه دانش فنی صاحب سبک است و حتی میتواند دانش فنی خود را به خارج از کشور انتقال بدهد.
کمالزاده افزود: مجموعه فولاد آلیاژی ایران یک کارخانه خاص میباشد که شرکت دانیلی ایتالیا ساخت تجهیزات آن را به عهده داشت و دانش فنی آن را بوهلر و فوست آلپین دادند. در زمینه ساخت فناوری در کشور به مرحله صد درصد نرسیدهایم، چون مجموعه فولاد آلیاژی ایران مجموعه ساخت نیست، بلکه مجموعه دانشمحور در حوزه بهرهبرداری است.
وی افزود: ما در فولاد آلیاژی، شرکت «توسعه فولاد آلیاژی ایرانیان» را برای انجام کارهای مهندسی مجموعه تاسیس کردیم و چندین سال است روی آن کار میکنیم و آن را گسترش دادهایم. در ساخت تجهیزات فولاد حتی شرکتهای مانند دانیلی صد درصد تجهیزات را خود آنها انجام نمیدهند. مهم مهندسی این موضوع است، ما در زمینه دانش مشکلی نداریم باید تدابیری بیندیشیم که مهندسی آن را انجام بدهیم. در زمینه گرید نیز محدودیتی نداریم و هر تقاضای بر اساس نیاز کشور توان ساخت آن را داریم.
مدیرعامل فولاد آلیاژی ایران در ادامه با تاکید بر این موضوع که در زمینه فولاد آلیاژی هم اکنون فراتر از ظرفیت خود تولید میکنیم، گفت: نسبت به سال گذشته ۱۶ درصد رشد تولید داشتهایم، این درحالی است که محدودیتهای برق امسال در کشور بدتر از سال گذشته بود. هماکنون مشکلات گاز نیز اضافه شده و تامین آهن اسفنجی و مواد اولیه سختتر از قبل شده است. در چنین شرایطی تولید ما ۱۶ درصد بیشتر از سال قبل بوده است و امیدواریم سال بعد بتوانیم به یک عدد قابلتوجهی برسیم.
کمالزاده افزود: در زمینه صادرات نیز رکورد ۳۰ ساله خود را شکستهایم و ۵۱ درصد تا آخر آذرماه از بودجه خود جلو بودیم و تا آخر آذر رکورد صادراتی خود را زدهایم.
وی همچنین درباره بازگشت ارز عنوان کرد: موضوع ارز یک بحث پیچیدهای است و بحث سیاستهای ارزی در مسیر دستاندازی برای صادرات فولاد است. گمان میکنم ضربهای که با این سیاستگذاری به صنعت فولاد وارد میکنیم، مانند این است که به خود گل بزنیم.
مدیرعامل فولاد آلیاژی ایران در ادامه تاکید کرد: در اقتصاد مقاومتی بار مسائل بر دوش مردم است و مردم بهخوبی از عهده آن برآمدهاند. مشکل این است که مسوولان حکومتی ما در راستای توصیههای رهبری در زمینه توجه به تولید پیشقدم نمیباشند. در چنین شرایطی مردم و تولیدکنندگان همگی به این فرامین پایبند هستند و باید کسانی که کار اجرایی انجام میدهند، سد راه ما نشوند. امسال، سال «رشد تولید و مهار تورم» بود و تولیدکنندگان قادر شدند که رکورد تولید را بزنند، اما در زمینه قوانین، این دستاندرکاران هستند که باید دستانداز ایجاد نکنند تا تولیدکنندگان بتوانند با سرعت بالا به مسیر خود ادامه بدهند.
کمالزاده افزود: تامین پایدار مواد اولیه و انرژی از جمله برق و گاز و تامین آب، همواره جزو دغدغههای فولادسازان در کشور است. برای رسیدن به تولید بالا در حوزه فولاد، این تامینها مهم بهشمار میروند. در صنایع پاییندستی و صنایع بالادستی روی این موضوعها کار میکنیم و قطار توسعه فولاد آلیاژی با سرعت به کار خودش ادامه میدهد.
وی در پاسخ به این پرسش که نگاه شما به بازیافت قراضه چیست، گفت: موضوع قراضه یک موضوع چندعاملی است. ایران یک کشور در حال توسعه است و ما در کشور تولید قراضه بالایی نداریم، کشورهای توسعهیافته با توجه به عمر وسایل فلزی و آهنی تولید قراضه دارند، اما در ایران، تامین قراضه بسیار سخت شده است. حوزه اسقاط و مستهلک کردن وسایل مردم، ارتباط مستقیم با قدرت خرید آنها دارد. در جایی که هزینه استهلاک و تعمیرات از هزینه تبدیل بالاتر باشد، تبدیل اقتصادیتر میباشد و اگر در کشور توسعهیافته عمر یک کالا ۵ سال است در ایران به چندین برابر میرسد. در برخی کشورهای توسعهیافته عمر وسایل ۵ ساله است، چراکه هزینه تبدیل آن پایینتر از استهلاک است و این امر مستلزم افزایش درآمد سرانه هر فرد است.