چشم‏‏‌انداز چند بعدی صنایع زغال سنگی

به گزارش می‌متالز، با تمایل بین‌المللی به کاهش اثرات فزاینده تغییرات آب و هوایی، دولت‌ها و کسب و کار‌های سراسر جهان تحت فشار هستند تا وابستگی خود را به زغال‌ سنگ و انتشار گاز‌های گلخانه‌ای کاهش دهند. با این حال، دولت‌ها و سازمان‌ها احتمالا به دنبال ایجاد تعادل بین تعهدات زیست‌محیطی و امنیت انرژی خود هستند. نمونه‌ای از آن، بخش معدن زغال‌ سنگ است که با افزایش ظرفیت تولید زغال‌ سنگ توسط دولت‌ها در میان عدم‌قطعیت ناشی از همه‌گیری کووید-۱۹، درآمد قابل توجهی کسب کرد. به گزارش azocleantech، زغال‌ سنگ همچنان بزرگ‌ترین عامل انتشار کربن در بخش انرژی است. با این حال، گسترش انرژی پاک به کاهش ساختاری زغال‌ سنگ در اروپا و ایالات‌متحده منجر شده است. در آسیا، با وجود متعهد شدن کشور‌هایی مانند چین به منابع انرژی تجدیدپذیر و اهداف انتشار گاز‌های گلخانه ای، تقاضای زغال‌ سنگ همچنان بالاست. طبق گزارش اخیر آژانس بین‌المللی انرژی، مصرف زغال‌ سنگ در سراسر جهان به بالاترین حد خود رسیده است.

در سال ۲۰۲۱، هند و چین دو سوم مصرف زغال‌ سنگ سراسر جهان را به خود اختصاص دادند که دو برابر مجموع مصرف سایر کشور‌های جهان است. از دیدگاه تاریخی، سه‌دهه پیش، ایالات‌متحده و اتحادیه اروپا ۴۰‌درصد از مصرف زغال‌ سنگ را تشکیل می‌دادند، در حالی که اکنون مصرف کمتر از ۱۰‌درصد را نشان می‌دهند. پس از سه‌سال پر فراز و نشیب ناشی از همه‌گیری کووید-۱۹ و رویداد‌های مربوط به جنگ روسیه و اوکراین در سال ۲۰۲۲، بخش زغال‌ سنگ در سال ۲۰۲۳ به وضعیت باثبات‌تر و قابل پیش‌بینی تری بازگشت.

کاهش وابستگی به زغال‌ سنگ در حالی که برای انتشار خالص صفر تلاش می‌کنیم

خبر خوب این است که بیش از ۹۵‌درصد مصرف جهانی زغال‌ سنگ در کشور‌هایی اتفاق می‌افتد که متعهد به دستیابی به انتشار صفر هستند. این امر مستلزم افزایش گسترده در تولید انرژی پاک، همراه با پیشرفت‌های کل سیستم در بهره وری انرژی است که با تعهدات آب و هوایی ملی همسو می‌شود. اگر تعهدات به‌موقع انجام شود، تولید انرژی از نیروگاه‌های زغال‌ سنگ باید تا سال ۲۰۳۰ تقریبا به یک‌سوم کاهش یابد و اکثریت قریب به اتفاق آن با انرژی خورشیدی و بادی جایگزین شود. در بسیاری از سیاست ها، فشار تشویق کننده‌ای برای افزایش انرژی پاک وجود دارد. با این حال، نگرانی قابل توجه حل نشده این است که چگونه می‌توان به تعداد زیادی نیروگاه زغال‌ سنگ موجود در سراسر جهان نزدیک شد. انتقال از زغال‌ سنگ بدون شک پیچیده است که با سن نسبتا جوان بسیاری از کارخانه‌های زغال‌ سنگ (سوز) در منطقه آسیا و اقیانوسیه تشدید می‌شود. اگر این نیروگاه‌های جوان برای طول عمر و نرخ استاندارد کار کنند، تولید جهانی در این بازه زمانی از انتشار همه کارخانه‌های زغال سنگ پیشی خواهد گرفت. یک عامل کلیدی در کاهش انتشار زغال‌ سنگ، جلوگیری از افزودن سیستم‌های برق جدید با سوخت زغال‌ سنگ است. در حالی که توسعه تاییدیه‌های پروژه‌های جدید در دهه گذشته به‌شدت کاهش یافته است، افزایش تولید زغال‌ سنگ در پاسخ به کووید-۱۹ نشان می‌دهد که هنوز تقاضای زیادی برای نیروگاه‌های زغال‌ سنگی وجود دارد.

گزارشی از آژانس بین‌المللی انرژی نشان داد که تقریبا ۵۰‌درصد از ۱۰۰موسسه مالی که از سال ۲۰۱۰ در پروژه‌های مرتبط با زغال‌ سنگ سرمایه‌گذاری کرده اند، به کاهش چنین تامین مالی‌ای متعهد نشده اند. آژانس بین‌المللی انرژی همچنین دریافت که ۲۰‌درصد دیگر تنها قول‌های ضعیفی برای کاهش سرمایه‌گذاری‌های آژانس بین‌المللی انرژی داده اند. با تشدید این موضوع، نیروگاه‌های زغال سنگ اغلب از رقابت در بازار محافظت می‌شوند، زیرا شرکت‌های برق قدیمی یا مالکان خصوصی معمولا آن‌ها را با قرارداد‌های خرید برق سفت و سخت در اختیار دارند. طبق گزارش آژانس بین‌المللی انرژی، میانگین هزینه سرمایه برای صاحبان و اپراتور‌های زغال‌ سنگ، به‌استثنای کسانی که در چین هستند، تقریبا ۷‌درصد است. استفاده از تامین مالی مجدد برای کاهش این میانگین به میزان ۳درصد، بازیابی سرمایه‌گذاری‌های اولیه توسط مالکان را تسریع کرده و راه را برای نابودی تقریبا یک‌سوم دارایی‌های زغال‌ سنگ در سراسر جهان طی یک‌دهه هموار می‌کند.

در چین، مقررات سختگیرانه‌تر برای آلودگی هوا و انتشار گاز‌های گلخانه ای، همراه با کاهش هزینه‌های انرژی‌های تجدیدپذیر، تاثیرگذار بوده اند. در حالی که استفاده از زغال‌ سنگ از سال ۲۰۱۳ کاهش یافته است، مصرف کل انرژی همچنان در حال افزایش است. با این حال، نرخ فعلی کاهش مصرف زغال برای جلوگیری از افزایش بحرانی متوسط دمای جهانی کافی نیست. چند مدل نشان می‌دهد که جلوگیری از افزایش دمای جهانی به میزان ۱.۵درجه سانتی‌گراد مستلزم آن است که تولید برق با سوخت زغال‌ سنگ چین تا سال ۲۰۵۰ به صفر برسد. با این حال، چنین انتقال سریعی از زغال‌ سنگ چالش‌های اقتصادی و اجتماعی بزرگی ایجاد می‌کند و بر اقتصاد و اشتغال و درآمد‌های مالیاتی محلی بیشتر تاثیر می‌گذارد.

در استان شانشی، یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان زغال‌ سنگ در چین، صنایع مرتبط با زغال‌ سنگ ۲۹‌درصد از تولید ناخالص داخلی و ۴۶‌درصد از درآمد مالیاتی استان را در سال ۲۰۱۸ به خود اختصاص دادند. این وابستگی محلی قابل توجه به زغال‌ سنگ به مقاومت قوی در برابر هرگونه انتقال دور از آن تبدیل می‌شود؛ بنابراین سیاست‌های تبدیل زغال‌ سنگ برای مناطق و کشور‌های وابسته به زغال‌ سنگ ضروری است. چین، زمانی که سیاست‌هایی را برای کوچک کردن بخش زغال سنگ خود اجرا کرد، دولت نیز اقداماتی را برای کاهش تاثیرات بر گروه‌ها یا کارگران آسیب دیده اتخاذ کرد. دولت مرکزی این کشور بیش از ۱۴میلیارد دلار کمک به کارگران مازاد در صنایع زغال‌ سنگ و فولاد که هر دو به تولید زغال‌ سنگ متکی هستند، ارائه کرد. ادارات دولت چین همچنین ابتکارات سیاستی را برای حمایت از اسکان مجدد و استخدام مجدد کارگران زغال‌ سنگ، از جمله راهنمایی شغلی رایگان، کاریابی و سایر خدمات ارائه کرده اند. به کارگران زغال‌ سنگ مازاد بر کار که در یافتن شغل جدید با مشکل مواجه هستند، یارانه ارائه شده است.

چشم‌انداز انتشار کربن مرتبط با زغال‌ سنگ

کاهش وابستگی جهانی ما به زغال‌ سنگ، چالش پیچیده و چند وجهی به همراه دارد، زیرا ما به طور جمعی تعادل بین ملاحظات زیست‌محیطی، امنیت انرژی و اثرات اجتماعی را دنبال می‌کنیم. در حالی که پیشرفت‌هایی در اروپا و ایالات‌متحده صورت گرفته، جایی که استفاده از انرژی پاک موجب کاهش استفاده از زغال‌ سنگ شده است، آسیا همچنان به‌عنوان پایگاهی برای تقاضای زغال‌ سنگ، به‌ویژه در کشور‌هایی مانند چین و هند، باقی مانده است. انتقال از زغال‌ سنگ به‌ویژه در منطقه آسیا و اقیانوسیه که تعداد زیادی کارخانه زغال‌ سنگ نسبتا جوان دارد، چالش‌برانگیز است. این چالش با اتکای اقتصادی مناطق خاصی به صنایع مرتبط با زغال‌ سنگ تشدید می‌شود. سیاست‌ها برای مناطق و کشور‌های وابسته به زغال‌ سنگ نه‌تن‌ها باید حذف تدریجی زغال‌ سنگ را در اولویت قرار دهند، بلکه باید بر ارائه حمایت‌های انتقالی نیز تمرکز کنند.

منبع: دنیای اقتصاد