به گزارش میمتالز، این اتفاق در شرایطی رقم میخورد که صنعت گچ نتوانسته رشد تکنولوژیک خود را همپای تحولات جهانی ادامه دهد و با توجه به رکود ساختوساز مدیران را دچار مشکل کرده و حتی کار به جایی کشیده که برخی از واحدهای گچ، سنگ گچ را به صورت مستقیم و به قیمت هر تن یک دلار صادر میکنند که عملا آوردهای برای اقتصاد کشور ندارد.
کارشناسان یکی از عمدهترین علل این اتفاق را فقدان توانایی مالی شرکتها میدانند؛ شرکتهایی کماکان گچ را به شکل پودر و در کیسه عرضه میکنند در حالی که انواع پنلهای گچی و محصولات متنوعی مانند گچ برگ، گچهای ضد آتش، گچ ضد آب، گچ دیرگیر، گچ زودگیر و همچنین گچهای مگنتی و... میتوانند علاوه بر بازار داخلی درآمدهای صادراتی بالایی نصیب شرکتها کنند.
با تمام این اوصاف نمیتوان از فقدان همکاری بانکها و وزارت صنعت، معدن و تجارت برای تخصیص تسهیلات کم بهره برای ارتقای ماشینآلات و همچنین بیبرنامگی در ترسیم نقشه راه برای این صنعت به سادگی گذشت؛ و حتی ضعف برنامهریزی را میتوان در تخصیص گازوئیل به ماشینآلات این صنعت مشاهده کرد که باعث شده شرکتها بخش قابلتوجهی از نیازشان را از بازار آزاد تهیه کنند؛ بنابراین در حالی که امروزه اغلب شرکتهای این صنعت از ضرورت تغییر مطلع هستند، اما نبود حمایتهای لازم و شرایط مالی نامساعد عرصه را بر آنها تنگ کرده است.
در همین خصوص عضو هیاتمدیره انجمن تولیدکنندگان صنعت گچ گفت: در حال حاضر هزینههای حملونقل پیمانکاران معادن ۴۰ درصد افزایش یافته و قیمت پاکت گچ با توجه به افزایش نرخ مواد پتروشیمی هم به شدت افزایش یافته و اگر افزایش اسمی ۳۵ درصدی حقوق و دستمزد را به این رقم اضافه کنید، افزایش هزینهها رشد چشمگیری دارد. ابوالفضل اقبالیون ضمن اشاره به این مطلب، افزود: با توجه به نزدیک شدن به فصل تابستان قطعا موضوع قطع برق واحدهای صنعت گچ حتمی به نظر میرسد؛ واقعیت این است که تا چند سال پیش قطع برق با هماهنگی انجمن انجام نمیشد، اما امروز یک روز را با هماهنگی قطع میکنند؛ علاوه بر این مقرر شده تا بر اساس ماده ۱۶ قانون جهش تولید دانشبنیان صنایع پرمصرف سالانه یکدرصد انرژیشان را از محل منابع تجدیدپذیر تامین کنند و طی ۵ سال آن را به ۵ درصد برسانند؛ در سال اول که شرکتها این برق را تامین نکردند، شاهد افزایش بیش از ۲۰ درصدی در قبوض برق بودند.
وی ادامه داد: متاسفانه قطع گاز در زمستان هم تبدیل به یک روال عادی شده در حالی که بخش خانگی گاز را با ارزانترین قیمت مصرف میکند و کسی در وزارت صمت اثرات این محدودیتها را برای صنعت هشدار نمیدهد.
عضو هیاتمدیره انجمن تولیدکنندگان صنعت گچ ضمن اشاره به اینکه مالیات ارزش افزوده از ۹ به ۱۰درصد تغییر کرده است، گفت: مساله اصلی برای بخش صنعت گچ این است که مالیات ارزش افزوده را از جیب خودمان میپردازیم، چون به دلیل رقابت بالا در این صنف کسی حاضر به پرداخت این مالیات نیست، نهایتا در زمان مفاصا حساب این مالیات را از ما کم نمیکنند.
وی با بیان اینکه عدالت مالیاتی در استانهای مختلف متفاوت است، گفت: حقوق معادن و حتی مالیات ارزش افزوده در استانهای مختلف به صورت توافقی از صنعتگران دریافت میشود؛ در حالی که کمترین مشکل ما با سازمان تامین اجتماعی است.
وی با اشاره به مشکلات تامین گازوئیل اظهار کرد: متاسفانه میزانی که برای تخصیص گازوئیل واحدهای تولیدکننده گچ در نظر میگیرند به هیچ عنوان تناسبی با میزان نیاز شرکتها ندارد؛ اگرچه گازوئیل دولتی ارزان به دست تولیدکننده میرسد، اما واحدهای تولیدی مجبورند برای تامین گازوئیل دستگاهها این سوخت را که از کیفیت لازم هم برخوردار نیست به نرخ ۷هزار تومان از بازار آزاد تهیه کنند.
اقبالیون در مورد نرخ گچ در سال جدید نیز اظهار کرد: در خصوص قیمت گچ با بررسی متغیرهای مختلف هزینهها در حال تعیین قیمت هستیم، اما به طور قطع در اردیبهشت به خاطر تعداد بالای واحدهای تولیدی اتفاقی در این زمینه شاهد نخواهیم بود، اما راهی جز تغییر قیمتها برای جلوگیری از ورشکستگی نیست.
وی با اشاره به فقدان همکاری وزارت صمت در تهیه ماشینآلات راهسازی و معدنی نیز عنوان کرد: همکاری نکردن وزارت صمت با صنعتی که کماکان گچ را به شیوه سنتی تولید میکند و برای جلوگیری از ورشکستگی نیازمند تولید محصولات جدید است، باعث کاهش انگیزه و سرمایهگذاری در تولید شده که همین امر بخشی از تولیدکنندگان را به سمت دلالی سوق داده است.
عضو هیاتمدیره انجمن تولیدکنندگان صنعت گچ ادامه داد: یکی دیگر از مشکلات صنایع کوچک و متوسط این است که وزارت صمت این گروه از شرکتها را به مانند صنایع بزرگ و تاثیر گذار نمیبیند و این نگاه دوگانه در حالی اتفاق میافتد که بار اصلی اقتصاد و اشتغال بر دوش صنایع متوسط وکوچک است.
وی در پایان اظهار کرد: شرایط تولید به هیچ عنوان عادی نیست و اگر فکر عاجلی برای حل مشکلات این صنعت قدیمی نشود، قطعا شاهد تعطیلی شرکتهای بزرگ و صاحب نام هم خواهیم بود.
منبع: دنیای اقتصاد