عامل عقب‏‏‌ماندگی صنعت گچ بی‏‏‌پولی نیست

به گزارش می‌متالز، با وجود این ضرورت، نگاه سنتی در صنعت گچ همچنان غالب است و معدود شرکت‌هایی هم که قصد تولید محصولات جدید گچی دارند، عنوان می‌کنند که توانایی مالی لازم را برای واردات تکنولوژی ندارند؛ موضوعی که البته از طرف عضو هیات‌مدیره انجمن صنفی کارفرمایی تولیدکنندگان گچ رد می‌شود چراکه او معتقد است شرکت‌ها می‌توانند با همکاری هم خطوط جدید را راه‌اندازی کنند و اصولا مساله مشکلات مالی نیست بلکه نوع نگاه اهالی این صنعت باید تغییر کند؛ امروز گچ برخلاف چند دهه پیش کارکرد‌های متفاوتی دارد و به صنایعی که به ظاهر ارتباط چندانی با گچ ندارند، متصل شده است و البته سازندگان در بازار ایران هم قطعا از محصولات جدید استقبال می‌کنند، اما به نظر می‌رسد تولیدکنندگان این صنعت تا حدودی از نیاز‌های بازار عقب مانده‌اند.

سیدحسین سلیمی، عضو هیات‌مدیره انجمن صنفی کارفرمایی تولیدکنندگان گچ گفت: به طور مشخص تحول اساسی در صنعت گچ از سال ۱۳۵۰ اتفاق افتاد و در آن زمان بنده اولین کارخانه آلمانی تولید گچ را برخلاف کوره‌های سنتی وارد کشور کردم و در ادامه سایر کارخانه‌ها هم پیشرفت مطلوبی متناسب با زمان احداث خود داشتند، اما چند اتفاق مانع از پیشرفت صنعت گچ شد؛ نخست اینکه میزان مجوز‌های صادره به مراتب فراتر از نیاز داخلی کشور بود و هر کس با هر امکانات و توانایی این مجوز را با توجه به یارانه‌های دولتی دریافت می‌کرد و مساله دوم مربوط به صنعت گچ و تولیدکنندگان بود که تصور می‌کردند تولید به همان شکل گچ پودری کیسه‌ای همواره بازار مصرف دارد.

وی با اشاره به این مطلب افزود: اگر چه منطقه سمنان از پتانسیل بالایی در زمینه معادن گچ برخوردار است، اما حدود ۵ میلیون تن تنها در این منطقه مجوز صادر کردند؛ این در حالی است که امروزه گچ این منطقه باید چند صد کیلومتر آن طرف‌تر در سایر شهر‌ها به فروش برسد و هزینه حمل آن شانه به شانه ارزش محموله گچ می‌زند. یا استان اصفهان که با ۵۰۰ تن ظرفیت قادر است تمام نیاز‌ها را پاسخ دهد، امروزه دارای واحد‌های تولید گچ به ظرفیت ۵ میلیون تن است. این در حالی است که کیفیت به هیچ عنوان همگام با کمیت پیش نرفته است.

سلیمی خاطرنشان کرد: امروز شرکت ما به عنوان یکی از شرکت‌های پیشرو انواع محصولات گچی را تولید می‌کند که از جمله آن‌ها می‌توان به چسب کاشی گچی اشاره کرد که به دلیل استحکام و همچنین ارزان بودن، با استقبال بسیار بالای بازار مواجه شده است. این گچ زمان استفاده برای چسباندن کاشی به سطوح نیازی به نگهدارنده ندارد و بلافاصله به دیوار می‌چسبد. همچنین گچ ضد حرارت باعث می‌شود که آتش به مراتب دیرتر از گچ سنتی به سطوح فلزی برسد؛ به طور کلی پیشرفت‌های ما در زمینه گچ به گونه‌ای بوده که حتی شرکت آلمانی که برای اولین بار تکنولوژی را در اختیار شرکت ما قرار داد، از کیفیت محصولات ما متعجب شده است. در واقع درای وال‌های ما با وزن هر مترمربع ۷ کیلوگرم و با وزنی سبک‌تر از محصولات شرکت مادر قادر است انتظارات و استاندارد‌های اروپایی را برآورده کند. از طرفی با توجه به قطر کمتر از ۲۰‌درصد در قیاس با نمونه آلمانی در زمان حمل‌ونقل جای کمتری اشغال می‌کند.

عضو هیات‌مدیره انجمن صنفی کارفرمایی تولیدکنندگان گچ با اشاره به اینکه امروزه ۲۰ نوع محصول را روانه بازار می‌کنیم و هیچ‌گونه مشکلی برای بازاریابی آن نداریم، تصریح کرد: ما تمام بازار درای وال ایران را در اختیار داریم چرا که شرکت‌های معدودی در این رابطه جسته و گریخته فعالیت می‌کنند. همچنین «گچ مگنتی» که باعث می‌شود نقشه و چیز‌های دیگر مدارس بدون استفاده از آهن ربا به دیوار بچسبد، جزو جدیدترین محصولات ماست و به همین خاطر در حال همکاری با آموزش و پرورش هستیم؛ بنابراین اگر با فناوری روز دنیا پیش برویم محصولات بسیاری برای تولید وجود دارد؛ همچنین ما نوعی گچ حرارتی را تولید کرده‌ایم که با دستگاه به دیوار پاشیده می‌شود و به جای ماله‌های سنتی با نوعی ماله بلند به دیوار می‌چسبد. این اتفاق باعث می‌شود استادکاران ۱۰ متر را در دو دقیقه با یک ماله دو متری گچکاری کنند در حالی که در شیوه سنتی دو ساعت برای این میزان اجرا زمان نیاز دارند.

وی با اشاره به رقابت منفی تولیدکنندگان گچ با توجه به تولید فراتر از تقاضا در کشور خاطرنشان کرد: زمانی که بنده اقدام به ایجاد انجمن گچ کردم، نگاه سنتی در صنعت گچ کاملا غالب بود و از همان زمان با علم به اینکه نمی‌توانیم تولید را به شکل یکنواخت ادامه دهیم، در سال ۱۳۷۵ به همکارانم توصیه کردم که اگر توان مالی برای استفاده از فناوری‌های نوین ندارند، با همکاری چند شرکت اقدام به راه‌اندازی خطوط تولید درای وال کنند، اما متاسفانه شاید الزامی برای این کار احساس نمی‌کردند؛ بنابراین من قویا اینکه شرکت‌ها به دلیل مشکلات مالی از فناوری‌های جدید استفاده نمی‌کنند، را رد می‌کنم.

وی ادامه داد: امروزه نیاز گچ کشور حدود ۷ میلیون تن است در حالی که ۱۵ میلیون تن ظرفیت ایجاد کرده‌اند؛ آن هم ظرفیتی که به درستی در نقاط مختلف کشور تقسیم نشده و باید برای حمل گچ هزینه سرسام‌آوری پرداخت شود.

وی با اشاره به صادرات سنگ گچ از بندرعباس گفت: به دلیل اینکه یکی از معادن ما در منطقه‌ای قرار دارد که صادرات آن با صرفه اقتصادی همراه است، بخشی از سنگ گچ را به نرخ هر تن ۶ دلار به هندوستان، امارات و قطر برای تامین ارز جهت واردات کاغذ موردنیاز درای وال و سیلیکون صادر می‌کنیم. در مجموع با احتساب صادرات سنگ گچ و محصولات تولیدی از جمله درای وال شرکت ما سالانه ۸ میلیون دلار صادرات دارد.

سلیمی رئیس هیات‌مدیره شرکت «ایران گچ» با اشاره به کشور‌های مقصد برای صادرات درای وال اظهار کرد: ارمنستان، ترکمنستان و قطر، از ما خرید می‌کنند و اخیرا قطر برای یک پروژه ۵ میلیون مترمربع درای وال معادل ۵۰‌درصد محصول سالانه ما را خریداری کرد. وی با اشاره به اینکه ما تاکنون حدود ۱۰‌هزار نفر را برای نصب درای وال آموزش داده‌ایم، افزود: تمامی آموزش‌های ما به صورت رایگان و همراه با گواهی بوده تا بتوانیم استفاده از این محصول را در کشور فرهنگ‌سازی کنیم.

منبع: دنیای اقتصاد