مفت‏‌فروشی در صنعت سپید

به گزارش می‌متالز، نکته حائز اهمیت اینکه بهای هر کیسه گچ حدود ۲۰‌هزار تومان است و حتی بسیاری از واحد‌ها به دلیل مازاد تولید کشور مجبورند با نرخ‌های پایین‌تر هم محصولشان را عرضه کنند؛ در واقع بر اساس کارشناسی‌های صورت گرفته با ۴۰ شرکت و مجموع ظرفیت ۶۰‌هزار تن تمام تقاضای کشور پوشش داده می‌شود، اما تا به امروز مجوز احداث ۶۰۰ واحد تولیدکننده گچ صادر شده و متاسفانه همچنان این روال بدون توجه به تبعات آن ادامه دارد.

در چنین شرایطی ارزان بودن گچ و از طرفی فقدان توانایی مالی برای به روز رسانی ماشین‌آلات باعث شده تا سود آوری این صنعت به پایین‌ترین حد خود برسد؛ به گونه‌ای که حتی واردات ماشین‌آلات کار کرده هم در توان شرکت‌های تولیدکننده گچ نیست و متاسفانه بی‌رغبتی بانک‌ها برای پرداخت تسهیلات هم شرایط را سخت‌تر کرده است؛ بی توجهی بانک‌ها در حالی اتفاق می‌افتد که این صنعت، جزو معدود صنایعی است که از ضمانت‌های لازم برای دریافت تسهیلات برخوردار است چرا که عمده اموال تولیدکنندگان گچ غیر منقول هستند و تمامی زمین و تجهیزات مختص همان واحد تولیدی است؛ بنابراین به طور طبیعی بانک‌ها نباید نگران بازگشت سرمایه باشند. از سوی دیگر به این چالش‌ها باید مساله تامین گازوئیل را هم اضافه کنیم چرا که شرکت ملی پخش نه بر اساس ماشین‌آلات کارکرده و مستهلک صنعت گچ بلکه بر اساس میزان مصرف ماشین‌آلات صفر این سهمیه را تخصیص می‌دهد و همین امر مدیران واحد‌ها را به اجبار روانه بازار آزاد می‌کند که البته هیچ گاه گازوئیل‌های خریداری‌شده از بازار با وجود قیمت‌های چند برابری، از کیفیت لازم برخوردار نبوده‌اند؛ بنابراین منطق ایجاب می‌کند شرکت ملی پخش با کارشناسی دقیق میزان مصرف ماشین‌آلات را مشخص کند و حتی به شرط تامین گازوئیل شرکت‌ها، قیمت‌ها را تا دو برابر افزایش دهد.

در همین خصوص نیکزاد اورعی مدیرعامل شرکت گچ خراسان گفت: با وجود اینکه تیم کارشناسی ما برای بازاریابی بهتر و همچنین اجرایی شدن طرح توسعه‌ای شرکت ۱۵۰ ساعت جلسه برگزار کرده بود و حتی تعهدات فروش ما برای زمستان ۱۴۰۲ بسیار افزایش یافت، اما در ۱۷ دی ماه نامه‌ای مبنی بر اینکه شما باید از ابتدای این ماه گازتان را قطع می‌کردید، به ما ارسال شد.

اورعی ضمن اشاره به این مطلب، افزود: تا ۱۵ اسفند به مدت یک ماه و ۲۰ روز درگیر محدودیت‌های گاز شدیم و البته به صورت قطره چکانی ۵۰‌درصد گاز را در طول هفته اختصاص می‌دادند که به دلیل نبود برنامه، گاز را در هر ساعتی قطع می‌کردند و همین امر خسارت بسیاری به محصولات و کوره‌های ما وارد کرد. این در حالی است که چنانچه شرکت گاز مدیریت را به کارخانه‌های گچ همان منطقه واگذار می‌کرد، به راحتی امکان برنامه‌ریزی و تقسیم گاز برای روز‌های مشخص وجود داشت، اما متاسفانه خود مسوولان شرکت گاز هم نمی‌دانستند چه زمانی قرار است گاز را قطع کنند؛ به طور نمونه عنوان می‌کردند که کارخانه شما ۶۰‌هزار مترمکعب گاز استفاده کرده و زمان قطعی گاز فرا رسیده در حالی که با احتساب دقیق ما این میزان حدود ۴۰‌هزار مترمکعب بود، اما حتی به ما اجازه رویت میزان مصرف را نمی‌دادند و گاهی بعد از چند روز ادعای ما را تایید می‌کردند.

مدیرعامل شرکت گچ خراسان با اشاره به اینکه زمستان سال گذشته چندان سرد نبود، اما متاسفانه شاهد شدید‌ترین محدودیت‌ها از طرف شرکت گاز بودیم، ادامه داد: علاوه بر مساله تامین گاز، چالش گازوئیل هم مانند همیشه برقرار بود و هیچ گاه به میزان مصرف کارخانه، نتوانستیم گازوئیل را در اختیار داشته باشیم.

وی با اشاره به نوسانات نرخ ارز و مشکلات صنعت گچ گفت: اصلی‌ترین مولفه در گرانی محصولات ما نرخ کیسه بود که رشد قیمتی بالایی داشته است. از سوی دیگر طرح توسعه‌ای ما که با ساخت سوله‌ها برای خرید و راه‌اندازی خط تولید گچ‌های ترکیبی آغاز شده بود، با توجه به بالا رفتن بهای ورق از طرف پیمانکار دچار مشکلات عدیده‌ای شد به گونه‌ای که چهارماه به تاخیر افتاد و با این شرایط برنامه احداث و بهره‌برداری آن بسیار زمان‌براست.

اورعی خاطرنشان کرد: با وجود اینکه یکی از مهم‌ترین شعار‌های دولت سیزدهم تسهیل در صدور مجوز‌های تولید است، اما صدور مجوز برای طرح توسعه شرکت ۹ ماه با بوروکراسی‌های ادرای پیچیده برای دریافت تاییدیه همراه بود.

وی با بیان اینکه میزان عرضه گچ در کشور چند برابر تقاضاست، اظهار کرد: با وجود اینکه برخی از رقابت منفی قیمتی انتقاد می‌کنند، اما به نظر من با توجه به تقاضای اندک بازار پایین آوردن قیمت‌ها برای سر پا نگه داشتن کارخانه‌های گچ امری کاملا طبیعی است و حتی با این شرایط هم بسیاری از کارخانه‌های این صنعت ورشکست شده‌اند.

این تولیدکننده با اشاره به مشکلات مالیاتی تصریح کرد: مساله اصلی در بخش مالیات این است که تامین‌کنندگان حاضر به ثبت فروش محصولات در سامانه مؤدیان مالیاتی نیستند و به همین دلیل خرید‌های ما جزو هزینه‌ها به حساب نمی‌آید؛ از اینها گذشته پیمانکاری که با تلاش چند خانواده یک دستگاه تریلی برای جابه‌جایی سنگ گچ کارخانه‌های گچ منطقه رباط سفید خراسان خریداری کرده اصولا نه تمایلی به ورود به سامانه مؤدیان دارد و نه نیازی به این کار می‌بیند. در چنین شرایطی از آنجا که میزان مالیات پرداختی ۲۵‌درصد سود تعیین شده است، میزان سود ما به شکل غیر‌واقعی بالاتر می‌رود و مجبوریم گاهی تا ۷۵‌درصد سود را به عنوان مالیات پرداخت کنیم و این چیزی جز بی‌عدالتی نیست چرا که ما مسوولیتی در قبال سایر تامین‌کنندگان نداریم و اداره دارایی باید پیگیر این مساله باشد.

منبع: دنیای اقتصاد