به گزارش میمتالز، خودروسازان آلمانی بهشدت به فروش در چین وابستهاند، بنابراین از واکنش احتمالی پکن به شدت نگران هستند. همچنین شرکتهای خودروسازی اروپایی، برندهای خود را که در چین تولید میشوند، به بازار اروپا عرضه میکنند. اما اورسولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا، بارها گفته است اروپا باید برای مقابله با سیل خودروهای چینی که با حمایت یارانهای تولید شدهاند، به بازار این اتحادیه، اقدامی انجام دهد و تدبیری بیندیشد. در همین رابطه، ویل رابرتز، رئیس بخش تحقیقات خودرو در شرکت رهو موشن، میگوید «اگر چین تحریک شود، واکنش و عواقب آن میتواند به وقوع یک جنگ تجاری بینجامد که برای منطقهای که هنوز به شدت به زنجیرههای تامین تحت سلطه چین برای دستیابی به اهداف عالی زیستمحیطی وابسته است، ویرانگر خواهد بود.»
چین اتحادیه اروپا را به دلیل تحقیقات درباره تخصیص یارانههای حمایتی مورد سرزنش قرار داده است؛ پکن همچنین خواستار همکاری و لابی با کشورهای اتحادیه اروپا شده است، اما به طور کامل مشخص نکرده که پاسخ احتمالیاش به تعرفههای اروپا چه خواهد بود. پکن قبلا تحقیقات ضد دامپینگ را در مورد واردات نوشیدنیهای عمدتا ساخت فرانسه آغاز کرده است. چین همچنین در ماه آوریل قانونی را برای تقویت توانایی خود برای پاسخگویی به وضع احتمالی تعرفههای جدید بر محصولات صادراتی این کشور تصویب کرد. بر اساس دادههای تجاری سال ۲۰۲۳ هر ۱۰ درصد اضافه بر عوارض ۱۰درصدی فعلی، برای واردکنندگان اروپایی خودروهای برقی چینی در اتحادیه اروپا حدود یکمیلیارد دلار هزینه در بر خواهد داشت. این اتفاق در واقع ضربهای دیگر به بخشی که با کاهش تقاضا و کاهش قیمت دستوپنجه نرم میکند، خواهد بود.
این هزینه امسال با گسترش صادرات خودروهای برقی چینی به اروپا افزایش خواهد یافت. واردات خودروهای برقی ساخت چین تحت سلطه خودروسازان غربی تسلا، رنو داچیا و «بامو» بوده است. کمیسیون اروپا پیشبینی میکند سهم برندهای چینی از خودروهای برقی فروختهشده در اتحادیه اروپا از کمتر از یکدرصد در سال ۲۰۱۹ به ۸درصد افزایش یافته و در سال ۲۰۲۵به ۱۵درصد برسد. این نهاد همچنین میگوید قیمتها معمولا ۲۰درصد کمتر از مدلهای ساخت کشورهای عضو اتحادیه اروپاست. مدلهای چینی صادرشده به اروپا شامل آتو ۳ بیوایدی، امجی SAIC و ولوو جیلی است.
مدیران ارشد «بیامو»، مرسدسبنز و فولکسواگن پیشتر بهاتفاق نسبت به وضع تعرفههای واردات خودرو از چین هشدار دادهاند، جایی که طبق تخمین HSBC، خودروسازان آلمانی ۲۰ تا ۲۳درصد از سود جهانی خود را از آن محل کسب میکنند. در میان دولتهای اتحادیه اروپا، فرانسه میگوید اروپا باید از خود در برابر یارانههای تخصیص یافته به محصولات تولیدی چین دفاع کند؛ درحالی که اولاف شولتز، صدراعظم آلمان، گفته بود که او در مورد وضع تعرفههای جدید متقاعد نشده است. در همین حال، بازار در حال تحول است؛ زیرا خودروسازان اروپایی با همتایان چینی همکاری میکنند تا خودروهای برقی را ارزانتر و سریعتر به بازار برسانند. سازندگان و تامینکنندگان خودروهای برقی چینی نیز با هدف اجتناب از تعرفهها، شروع به سرمایهگذاری برای تولید در اروپا کردهاند. مدیران خودروسازان اروپایی به تازگی به رویترز گفتهاند که تعرفههای سفتوسختتر ممکن است به طور موقت مزیتی را که خودروسازان چینی از زنجیره تامین خود به دست میآورند، کاهش دهد یا از بین ببرد. اما این موضوع در نهایت مانع از سرنوشتی که خودروهای برقی ارزانقیمت چینی به آنها تحمیل خواهد کرد، نمیشود. به گفته کارلوس تاوارس، مدیرعامل شرکت استلانتیس، خودروسازان «زمان زیادی» برای بازتنظیم فعالیت خود ندارند و بهشدت نیازمند حذف «هرجومرج نظارتی» و بوروکراسی زائد در «حیاطخلوت» شان هستند.
بر اساس گزارش دیگری از رویترز، دولتهای اروپایی نسبت به هجوم خودروهای برقی چینی به بازارهایشان نگران هستند؛ با این وجود، آنها برای کسب بیشترین سهم از سرمایهگذاری در تولید و مشاغلی که چینیها به ارمغان میآورند، به شدت رقابت میکنند. در سراسر قاره سبز، برای جذب خودروسازان چینی که به دنبال ساخت کارخانه در اروپا هستند، انگیزه زیادی وجود دارد و دولتها مشوق ارائه میدهند. به عقیده کارشناسان، هزینه تولید خودرو برای شرکتهایی، چون «بیوایدی»، چری یا سایک در داخل چین بسیار ارزان تمام میشود. با این وجود، این شرکتها علاقهمند هستند کارخانههای خود را در اروپا راه بیندازند تا بتوانند بابت هزینههای حملونقل و تعرفههای احتمالی صرفهجویی کنند.
خودروسازان چینی به خوبی میدانند اگر بخواهند محصولاتشان مورد اقبال مشتریان اروپایی واقع شود باید تولیدات آنها اروپایی محسوب شود و این به معنی انتقال خطوط تولید برای این گروه از مشتریان به اروپاست. طبق اعلام شرکت مشاوره آلیکس پارتنرز، فروش خودروهای برند چینی سال گذشته چهاردرصد از بازار اروپا را تشکیل میداد و پیشبینی میشود تا سال ۲۰۲۸ این میزان به هفتدرصد برسد. مجارستان که حدود پانصدهزار خودرو در سال ۲۰۲۳تولید کرد، به عنوان محل اولین سرمایهگذاری برای ساخت یک کارخانه اروپایی توسط غول خودروسازی چین «بیوایدی» انتخاب شده است. این شرکت همچنین در نظر دارد دومین کارخانه اروپایی خود را در سال ۲۰۲۵تاسیس کند. به گزارش رسانههای محلی، بوداپست نیز در حال مذاکره با «گریت وال موتور» برای تاسیس اولین کارخانه این شرکت در اروپاست. این کشور برای جذب سرمایهگذاری خارجی، کمک نقدی برای اشتغالزایی، معافیتهای مالیاتی و تسهیل قوانین در مناطق هدف ارائه میکند.
مجارستان در سالهای اخیر بیش از یکمیلیارد دلار برای حمایت از کارخانههای باتریسازی جدید شرکتهای کرهای SK On و Samsung SDI و کارخانه CATL غول باتریساز چینی، هزینه کرده است. همچنین شرکت لیپ موتور چین از ظرفیت موجود شریک فرانسوی -ایتالیایی خود - استلانتیس - استفاده خواهد کرد و این دو شرکت شهر تیچی در لهستان را بهعنوان پایگاه تولیدی خود انتخاب کردهاند. در همین رابطه، اسپانیا دومین کشور بزرگ اروپا در حوزه خودروسازی بعد از آلمان است که شرکت چری برای سرمایهگذاری در آن ابراز تمایل کرده است و انتظار میرود تولید خودروهای این برند در سه ماهه چهارم سال جاری در کارخانه سابق نیسان در بارسلون با یک شریک محلی آغاز شود. انتظار میرود چری از برنامه حمایتی ۳.۷میلیارد یورویی اسپانیا که در سال ۲۰۲۰ برای جذب کارخانههای خودروهای برقی و باتری راهاندازی شد، بهرهمند شود. همچنین گروه انویژن چین در حال حاضر ۳۰۰میلیون یورو مشوقهای مالی بابت طرح توسعه یک کارخانه با ظرفیت ساخت ۲.۵میلیارد باتری و ایجاد سههزار شغل دریافت کرده است. اسپانیا همچنین ممکن است میزبان چهارمین گیگا کارخانه استلانتیس که قرار است با همکاری CATL تاسیس شود، باشد.
یک منبع آگاه نیز تاکید کرد که چری در حال برنامهریزی ساخت تاسیسات دوم و بزرگتری در اروپاست و با دولتهایی از جمله ایتالیا که مشتاق جذب خودروساز دوم برای رقابت با فیات استلانتیس است، مذاکره کرده است. ایتالیا میتواند از منابع صندوق ملی خودروسازی خود به ارزش ۶میلیارد یورو بین سالهای ۲۰۲۵ تا ۲۰۳۰ برای ارائه مشوقهایی به خریداران و تولیدکنندگان خودرو استفاده کند. در اروپا، خودروسازان چینی برای همهچیز، از نیروی کار گرفته تا انرژی و رعایت مقررات، با هزینههای بالاتری روبهرو هستند. اما هزینههای صادرات خودروهای ساخت چین به سرعت رو به افزایش است و حاشیه سود محدود کنونی را تهدید کند. برای مثال، هزینه حملونقل یک خودروی پانزدههزار یورویی که در چین تولید میشود بین ۵۰۰ تا سههزار یورو متغیر است. با انتقال تولید به خاک اروپا، میتوان این هزینهها را مدیریت کرد.
منبع: دنیای اقتصاد