روابط عمومی زا‌ییده خبر و رسانه/ پیوست رسانه و روابط عمومی/ سخنی مهم با رئیس‌جمهور/ استرس‌زایی وجه مشترک شغل خبرنگاری و روابط عمومی

‌می‌متالز - یادداشتی از دکتر «مجید مرادیان» روزنامه‌نگار، کارشناس رسانه و روابط عمومی: بحث ارتباطات، رسانه و خبر در همه جوامع بشری از دیرباز تاکنون، با شکل‌های مختلف، باعث حیات و پویایی زندگی شخصی و اجتماعی بوده است و در حقیقت نقطه اتصال مهم و اساسی برای موفقیت در سایر عرصه‌های زندگی و جوامع بشری است. به طوری که هیچ فرد و یا سازمانی بدون بهره‌گیری از ارتباطات و رسانه نمی‌تواند به اهداف مورد نظر دست یابد و زندگی بدون آنها نیز، باعث انزوا، حذف و نابودی است. با گذشت زمان و تحولات شگرف در جهان معاصر و پیچیدگی‌های موجود در این زمینه، اهمیت و حساسیت ارتباطات و رسانه و نقش مهم آنها در تمامی تحولات، اجتماعی و فرهنگی، اقتصادی و صنعتی و همچنین سیاسی و نظامی بیش از گذشته نمایان شده است. گرچه سخن و مطالب در این زمینه بسیار زیاد، اما در مطلب پیش رو به چند نکته مهم اشاره می‌شود:

پیوست روابط عمومی و رسانه

همان طور که در کتب و دروس علوم ارتباطات مطرح شده، نقطه آغازین فعالیت روابط عمومی به شکل امروزی از یک اتاق خبر شروع شده و تا کنون نیز وابستگی و پیوستگی بین روابط عمومی و رسانه، نقش تعالی بخش و ارزنده‌ای را در تعامل دوسویه به همراه داشته و خواهد داشت. گرچه در عصر کنونی نیز در شرح شغل و وظایف و همچنین ارتباط با ذی‌نفعان (درون و برون سازمانی)، موضوعات و فعالیت‌های متعدد و مهمی همچون، امور فرهنگی و اجتماعی، تبلیغات و برندینگ و افکارسنجی، مستندسازی، شبکه‌های اجتماعی و ... در حوزه روابط عمومی ساری و جاریست.

اینجانب بر اساس شاگردی و تجربه بیش از سی سال فعالیت در این دو حوزه، طی سال‌های گذشته مطالبی را به صورت یادداشت در این زمینه مطرح نموده‌ام. اما وجود بعضی از آسیب‌ها و چالش‌ها، مانع ارتباط استاندارد و منطقی دوسویه بین روابط عمومی و رسانه شده است. نبود ساختار استاندارد و اصولی در روابط عمومی، دخالت مستقیم برخی مدیران عالی سازمان و اعمال نظر حتی در مباحث فرعی، همچنین نبود شایسته‌سالاری لازم بر اساس تجربه، تخصص و تعهد در انتخاب مدیران و کارشناسان این حوزه و ... باعث شده ارتباط و پیوست دو سویه صحیح و مستمر بین روابط عمومی و رسانه برقرار نشود. در بسیاری از موارد نیز پیوند ارتباطی، تنها به مباحث مالی و تأمین هزینه ختم می‌شود.

ارتباط و پیوست منطقی دوسویه باید مبتنی بر اصولی باشد که ضمن استمرار، با تغییر و جابجایی‌های نفرات، پایدار بماند و بستری را برای رسانه فراهم نماید تا بتوان از نقد و تحلیل‌های سازنده نیز بهره گرفت.

سخنی مهم با رئیس‌جمهور محترم و کارگزارانش برای حوزه روابط عمومی

یکی از خبر‌های نویدبخش، در دولت شهید خدمت دکتر رئیسی، اهتمام ویژه به تصویب طرح طبقه‌بندی مشاغل در حوزه روابط عمومی بود. با نظر و تأکید این شهید عزیز نسبت به اهمیت جایگاه روابط عمومی، خوشبختانه طرح مذکور به تصویب رسیده است. هر چند تصویب این طرح برای دستگاه‌های اجرایی، نقطه عطفی در حرفه روابط عمومی است که برای اولین بار در سازمان اداری و استخدامی کشور و با عنایت به سیاست‌های دولت اتفاق افتاده و مبنای رتبه‌بندی داخلی مشاغل به حساب می‌آید، اما ادامه و اجرای صحیح و دقیق آن به طور قطع، حمایت و دستور ویژه دکتر پزشکیان رئیس‌جمهور محترم را می‌طلبد.

در طرح مذکور به خاطر اطلاع‌رسانی ناقص، نقاط ابهامی وجود دارد که باید درست و کامل همه ابعاد آن اطلاع‌رسانی شود تا صاحب نظران، متخصصین و کارشناسان این حوزه در جریان کامل آن قرار گیرند. در این طرح اشاره به دستگاه‌های اجرایی (ظاهرا دولتی!) شده در حالی که اجرای طرح مذکور در شرکت‌های خصولتی و شرکت‌های خصوصی هم باید مورد توجه ویژه قرار گیرد. اهتمام به اجرایی شدن طرح مذکور، باعث ثبات و پایداری مناسبی در پیوست‌های رسانه‌ای خواهد شد.

استرس‌زایی وجه مشترک شغل خبرنگاری و روابط عمومی

استرس‌زایی و زیان‌آور بودن مشاغل در حوزه خبرنگاری و روابط عمومی از جمله مواردی است که باید به صورت جدی به آن توجه شود.
بسیاری از همکارانی که در این دو حوزه، به ویژه حوزه خبرنگاری فعالیت می‌کنند، باید در هر زمان و شرایطی تلاش کنند و پاسخگو هم باشند!

این تلاشگران خط مقدم اطلاع‌رسانی و آگاهی به خاطر نوع کار و فعالیت (به غیر از وجود مشکلات زیاد مالی در تأمین هزینه‌های جاری زندگی)، دائم در معرض خطر‌ها و استرس‌های مختلفی قرار دارند. نتایج این فشارها، پیری زودرس، مشکلات روحی، گوارشی، قلبی و از طرفی سلب آسایش و آرامش در محیط خانواده را نیز به همراه دارد؛ بنابراین ضروریست که جهت توجه ویژه به این موارد مهم، توسط مراجع ذی‌ربط (هیأت دولت و مجلس شورای اسلامی) قوانین لازم و پایدار تدوین و مصوب شود تا شاهد کاهش نگرانی‌های موجود در این مشاغل حساس باشیم.