به گزارش میمتالز، ذخایر قطعی شناخته شده در کشور در حوزه سنگ حدود ۳.۴ میلیارد تن است و ۲ هزار و ۷۲ واحد معدنی سنگ تزیینی در کشور وجود که تا ابتدای سال ۱۴۰۱ حدود ۱۰۸۱ واحد آن فعال بوده است. فعالیت معادن این حوزه نقش مهمی در توسعه اشتغال در مناطق معدنی دارند، اما در آن سوی ماجرا فعالان این حوزه تا به این لحظه آن طور که باید از ظرفیتهای موجود برای توسعه صادرات استفاده نکردهاند.
البته در این بین مشکلاتی مانند وضع عوارض صادراتی نیز توانست فعالیت صادراتی برای سنگیها را سخت کند، اما فعالان این حوزه نیز میتوانند با تغییراتی در نوع فعالیتهای خود به سراغ توسعه صادرات رفته و سالهای گذشته خود را جبران کنند. از سویی دیگر افزایش ارزآوری این معادن میتواند توسعه در این حوزه را افزایش دهد.
اما راهکار این توسعه و جبران گذشته چیست؟ بدون شک یکی از راهکارهایی که امروز در دنیا توسط شرکتهای بزرگ در حال اجرا است تشکیل کنسرسیوم بوده که میتواند توان رقابتی تولیدکنندگان سنگ را افزایش دهد.
«بهرام شکوری» رییس انجمن سنگ ایران در نشست اخیر میز سنگ با اشاره به قابلیتهای صادراتی در حوزه سنگ اظهار کرد: امروز دانش صادراتی یکی از موضوعات مهم در حوزه سنگ است و باید دید این دانش را در اختیار داریم یا خیر.
وی ادامه داد: از مهمترین مسائل برای افزایش توان رقابتی رعایت استانداردهای جهانی است. این موضوع در بحث برشهای سنگ در کارخانهها بسیار حائز اهمیت است.
البته این موضوع در بخشی دیگر به بحث آموزش باز میگردد که از چالشهای معادن سنگ به شمار میرود. افزایش درآمدهای صادراتی میتواند سرمایهگذاری این فعالان در حوزه آموزش را هم افزایش دهد که علاوه بر رشد در آمدها منجر به افزایش ایمنی در فعالیتهای معدنی خواهد شد.
شکوری در ادامه اضافه کرد: نوع خواسته بازار صادراتی مهم است و باید آن را در صادرات سنگ در نظر گرفت.
در واقع تولیدکنندگان باید سبد محصولاتی خود را بر اساس ذائقه مشتریان طراحی کنند. این فاکتور میتواند حضور ایران در بازارهای جهانی را افزایش دهد. فراموش نکنیم سنگ ایران از مرغوبیت بالایی برخوردار است و همین موضوع میتواند میزان ارزآوری این حوزه را افزایش دهد.
حال در کنار این موارد تشکیل کنسرسیوم صادراتی میتواند راهگشای فعالیتهای این حوزه باشد. رییس انجمن سنگ ایران در این باره اضافه کرد: وقتی میگوییم کنسرسیوم صادراتی ایجاد شود باید فضایی شکل بگیرد که سنگها بر اساس استاندارهای جهانی تولید و صادر شوند. در واقع راه نجات صنعت سنگ این است که کنسرسیومهایی شکل بگیرد و سنگ را به بازارهای جهانی عرضه کنیم.
ایجاد چنین نگاهی در بین تولیدکنندگان سنگ علاوه بر کاهش هزینههای تولید میتواند توان رقابتی آنها را در بازارهای جهانی افزایش دهد، اما اجرایی شدن آن مستلزم همتی در بین فعالان این حوزه خواهد بود.