به گزارش میمتالز، انرژی و تامین آن پاشنه آشیل توسعه صنعت فولاد کشور محسوب میشود. درواقع در اختیار داشتن دومین منابع گازی جهان باعث شد تا توسعه در صنایعیای همچون فولاد در دستور کار قرار بگیرد. این در حالی است که بیش از ۹۰ درصد تکنولوژی تولید فولاد ایران احیای مستقیم و وابسته به تامین برق و گاز است. به همین دلیل انرژی را باید مواد اولیه توسعه این صنعت تلقی کرد.
با وجود چنین ظرفیتهایی در کنار پتانسیلهای معدنی، تولید ۵۵ میلیون تن فولاد در چشمانداز ۱۴۰۴ و همچنین تکمیل زنجیره ارزش در واحدهای معدنی تدوین و به بخش معدن و صنایع معدنی کشور ابلاغ شد. بر اساس این تصمیم شرکتهای معدنی نیز وارد عرصه فولادسازی شدند تا علاوه بر تحقق این چشمانداز، میزان ارزش افزوده خود را هم افزایش دهند.
اما در چند سال اخیر کمبودها در حوزه انرژی دامنگیر فولادیها شده است و روند توسعه را کمی کند کرده است. بسیاری از شرکتهای معدنی و صنعتی و فولادی برای تامین نیاز خود وارد سرمایهگذاری در حوزه انرژی و احداث نیروگاه شدهاند تا بتوانند نیاز برقی خود را تامین کنند.
کمبود برق در تابستان و گاز در زمستان عملا صنعت فولاد را به صنعتی فصلی تبدیل کرده که حاشیه سود آن را تحت تاثیر قرار داده است.
در این میان شرکت معدنی و صنعتی گلگهر به عنوان بزرگترین تولیدکننده کنسانتره و گندله کشور که سهمی بیش از ۳۰ درصد در زنجیره تامین دارد، برای تحقق اهداف خود در حوزه تامین انرژی نیز سرمایهگذاری کرده است.
استراتژی توسعه ۱۴۱۰ گلگهر نشان میدهد که این مجموعه توسعهای همه جانبه در تمامی بخشهای دخیل در تولید را در دستور کار دارد تا به یکی از قطبهای اصلی فولادی کشور تبدیل شود. یکی از محورهای اصلی این استراتژی توسعه زیرساختهای انرژی است.
سهم انرژی در قیمت فولاد و روند افزایشی آن، در کنار محدودیتهای تامین برق در تابستان و گاز در زمستان و بحران دایمی آب، تاکید دارد که باید در توسعه زیرساختهای انرژی بیش از پیش ورود داشت و مدیریت مصرف انرژی را جدیتر از گذشته دنبال کنیم.
قیمت انرژی صنایع فولادی نیز در مسیر آزادسازی است. افزایش قیمت حاملهای انرژی در حالی صورت میگیرد که به احتمال بسیار قیمت فولاد تغییری نخواهد کرد و حتی برخی پیشبینیها از کاهش قیمت جهانی فولاد خبر میدهد؛ بنابراین باید برای حفظ سوددهی از یکسو بر مدیریت مصرف انرژی و حرکت به سمت فناوریهای بهرهورتر تولید فولاد گام بردارد و از سوی دیگر برای تامین پایدار منابع انرژی چارهای بیندیشد.
بر همین اساس گلگهر با اجرای پروژه شیرینسازی آب در خلیج فارس و انتقال آن به سیرجان، در بخش تامین آب با مشکل حادی روبهرو نیست، اما برق و گاز موضوع دیگر استراتژیک زنجیره فولاد و به تبع آن گلگهر است.
حال عملکرد گلگهر نشان میدهد این مجموعه اقدامات ارزندهای در زمینه تامین انرژی داشته است و این موضوع میتواند رفته رفته در سالهای پیش رو اثر گذاری کمبود برق در تابستان را برای این واحد تولیدی کاهش دهد.
یکی از اقدامات مهم این مجموعه در حوزه برق، بهرهبرداری از نیروگاه «گهران» با ظرفیت نامی ۱۸۳ مگاوات و اتصال به شبکه سراسری سنکرون است. درواقع این پروژه به زودی به شبکه سراسری متصل میشود که اقدامی مهم در راستای رفع ناترازی انرژی خواهد بود.
این پروژه در بلوک دوم مجتمع نیروگاهی گهران سیرجان در قالب قرارداد BOT به عهده شرکتهای مدیریت انرژی امید تابان هور و گروه مپنا است. درواقع گلگهر با همکاری شرکت گهرانرژی سیرجان که سهامدار اصلی آن گلگهر است میتواند یکی از بازوهای اجرایی این مجموعه در تامین انرژی محسوب شود. زیرا این مجموعه علاوه بر تکمیل واحد بخار بلوک دوم مجتمع نیروگاهی گهران، پروژههای احداث ۶۰ مگاوات نیروگاه خورشیدی و بلوک سوم نیروگاه سیکل ترکیبی با ظرفیت ۵۴۶ مگاوات را در دستور کار خود قرار داده است.
در واقع شرکت معدنی و صنعتی گلگهر در تلاش است تا بحران انرژی را مدیریت و آن را برطرف کند.
منبع: تیتر ۲۰