به گزارش میمتالز، بدون تردید بخش قابل توجهی از آنچه که امروز در گهرزمین اتفاق افتاده مرهون مدیریت سردار پوریانی میباشد که طی ۷ سال حضورش در راس این شرکت به عنوان میراثی ماندگار از او به یادگار مانده، اما پس از پایان مدیریت او و طی یک دوره نسبتا کم تحرک به لحاظ توسعهای، گهرزمین با حضور محیاپور توانسته جهشی عظیم و بی سابقه را در طرحهای توسعهای خود تجربه نماید که شاید کمتر کسی تصور آنرا داشت.
پیشرفت قریب به ۸۰ درصد در پروژه احداث ۲ واحد مگامدول احیا مستقیم با ظرفیت ۳/۴ میلیون تن، آغاز پروژه ساخت کارخانه ذوب و ریختهگری با ظرفیت تولید ۳ میلیون تن اسلب و نورد گرم با همین ظرفیت، راهاندازی یک واحد فولادسازی در سیرجان همچنین خرید و احیا کارخانهی تعطیل شدهی فولاد مشیز که بهرهبرداری از آنها اشتغالزایی چشمگیری را در منطقه به دنبال خواهد داشت، در کنار اقدامات جدی برای تسریع در بهرهبرداری از ذخایر عظیم طلا و مس در مناطق جبالبارز و سیستان و بلوچستان که مجموعا بالغ بر ۲ میلیارد تن برآورد میشود نشان از وقوع یک انقلاب صنعتی و معدنی در این شرکت بزرگ دارد که حالا با مدیریت محیاپور به نگین معدنی ایران تبدیل شده.
سرمایهگذاری گهرزمین در حوزه تولید برق در دو نیروگاه ۵۵۰ مگاواتی در بردسیر و ۵۰ مگاواتی در سیرجان، پروژه احداث کارخانه بازیابی آب از باطله خطوط کنسانتره و اجرای سیستمهای غبارگیر در نواحی خردایش و گندلهسازی و نیز احداث کارخانه شیرینسازی شورابه معدن برای اولین بار در کشور نیز حاکی از توجه گهرزمین به ۲ حوزه مهم انرژی و محیط زیست میباشد.
با این همه هر چند سرمایهگذاریهای کلان گهرزمین در سایر نقاط کشور در دوره مدیریتی محیاپور این شرکت را در قامت یک برند توسعهمحور، مطرح و شأنیتی ملی به آن بخشیده، اما در عین حال از انجام مسوولیتهای اجتماعی در سیرجان نیز غافل نشده کما اینکه حمایت ۲۰ میلیارد تومانی این شرکت برای احداث دانشکده علوم پزشکی، مشارکت ۲۰ میلیارد تومانی در ساخت باغ ایرانی، تقبل بازسازی بادگیر چپقی، راهاندازی باشگاه ورزشی و تیم داری در لیگ برتر فوتسال، جذب ۱۰۰ نفر از خانواده زندانیان سیرجان در واحد فولادسازی، مشارکت ۱۵ درصدی در ساخت گهرپارک و تصویب بیش از ۱۰۰ میلیارد تومان از بودجه این شرکت به حوزه مسوولیتهای اجتماعی تنها گوشهای از خدماتیست که در این بخش مورد توجه قرار گرفته است.