
به گزارش میمتالز، طبق گزارش مجمع جهانی اقتصاد و بر اساس گزارش چشمانداز جهانی مواد معدنی حیاتی ۲۰۲۵ آژانس بینالمللی انرژی، تقاضا برای لیتیوم تا سال ۲۰۴۰ پنج برابر، تقاضا برای کبالت دو برابر و تقاضا برای مس ۳۰٪ رشد خواهد داشت. منطقه جنوب آفریقا، شامل آنگولا، بوتسوانا، لسوتو، مالاوی، موزامبیک، نامیبیا، آفریقای جنوبی، سوازیلند، زامبیا و زیمبابوه، حدود ۳۰٪ از ذخایر مواد معدنی حیاتی جهان را در اختیار دارد. این منابع عظیم میتوانند نقش بسیار مهمتری در زنجیره تأمین جهانی این مواد ایفا کنند.
ثروت معدنی عظیم جنوب آفریقا همچنان به طور کامل بهرهبرداری نشده است. با وجود آنکه این منطقه جزو سه مرکز برتر جهان برای بسیاری از مواد حیاتی به شمار میرود، تولید آن همپای ظرفیت زمینشناسیاش رشد نکرده و عواملی مانند محدودیت سرمایهگذاری و کمبود زیرساخت مانع پیشرفت شدهاند.
تحلیل MineSpans مککنزی نشان میدهد که بیش از ۹ میلیارد دلار پروژه مواد معدنی حیاتی در مرحله برنامهریزی هستند، اما کمتر از ۱۰٪ آنها موفق به تأمین مالی و ورود به فاز ساخت یا امکانسنجی شدهاند. از بیش از ۶۰ پروژه شناساییشده در زمینه مس، گرافیت، لیتیوم و منگنز، کمتر از یکچهارم در دسته «قطعی» یا «محتمل» قرار دارند، که بازتابی از احتیاط سرمایهگذاران و عدم اطمینانهای مقرراتی است.
در مقایسه با سایر نقاط جهان، کشورهای جنوب آفریقا نسبت ذخایر به تولید بالاتری در اکثر مواد معدنی دارند که نشاندهنده ظرفیت بالای استخراج استفادهنشده است. بدون سرمایهگذاری چشمگیر برای کاهش ریسک پروژهها و توسعه ظرفیت پالایش و بخش میانی زنجیره، این منطقه ممکن است فرصت خود را برای افزایش سهم در گذار جهانی انرژی و ایجاد فرصتهای اقتصادی برای جوامع محلی از دست بدهد.
رفع گلوگاههای مالی و زیرساختی احتمالاً از طریق همکاری قوی منطقهای امکانپذیر است. عدم قطعیتهای مقرراتی، زیرساختهای پراکنده و سیاستهای تجاری ناسازگار چالشهایی برای سرمایهگذاران ایجاد میکند و کشورهای محصور در خشکیِ غنی از مواد معدنی با هزینههای بالای حملونقل و لجستیک مواجهاند.
هماهنگسازی چارچوبهای مقرراتی، یکپارچهسازی فرایند صدور مجوز و پذیرش استانداردهای مشترک زیستمحیطی، اجتماعی و حاکمیتی (ESG) میتواند منطقه را برای سرمایهگذاران بلندمدت جذابتر کند. همچنین، برنامهریزی مشترک زیرساختی و سیاستهای تجاری هماهنگ میتواند هزینهها را کاهش داده و دسترسی به بازارهای جهانی را بهبود بخشد.
همکاری فرامرزی این امکان را فراهم میکند که کشورها بهتر در زنجیره ارزش جهانی ادغام شوند و از منابع معدنی خود با فرآوری، تولید و توسعه صنعتی داخلی ارزش بیشتری کسب کنند. این رویکرد میتواند شغل ایجاد کند، درآمدزایی داشته باشد و آیندهای اقتصادی فراگیرتر و پایدارتر برای منطقه رقم بزند.
منبع: ایفنا