سرمایه‌گذاری بر استعدادها، چگونه آینده تولید را بازتعریف می‌کند؟

به گزارش می‌متالز، وارد کارخانه‌ای پیشرفته می‌شوید که در آن صدای منظم دستگاه‌ها با تلاش هماهنگ کارگران همراه است. روبات‌ها با دقت بالا خطوط تولید را مدیریت می‌کنند و هوش مصنوعی داده‌ها را با کارآیی و صحت بی‌نظیری تحلیل می‌کند. در این محیط پویا، نقش محوری انسان به‌عنوان عنصر اصلی و تعیین‌کننده همچنان برجسته است. اینجا نه یک رؤیای دور، بلکه واقعیتی است که در گزارش فوریه ۲۰۲۵ مجمع جهانی اقتصاد (WEF) و مک‌کینزی با عنوان «مرکزیابی استعدادها: ضرورتی در حال تحول برای تولید» به زیبایی به تصویر کشیده شده است. این گزارش، مانند یک نقاشی زنده، ما را به سفری می‌برد که در آن انسان‌ها نه‌تنها چرخ‌دنده‌های صنعت را می‌چرخانند، بلکه آینده آن را از نو می‌سازند.

چرا خط مقدم، قلب تپنده صنعت است؟ در جهانی که تکنولوژی با سرعتی سرسام‌آور پیش می‌تازد، ممکن است وسوسه شویم که فکر کنیم ماشین‌ها همه پاسخ‌ها را دارند. اما گزارش WEF با صدایی رسا و قاطع، حقیقتی عمیق را فریاد می‌زند: فناوری قلب تولید نیست، انسان‌ها هستند. کیوا آلگود، رئیس مرکز تولید پیشرفته و زنجیره‌های تأمین WEF، در پیشگفتار این گزارش، این جمله را مانند ناقوسی به صدا درمی‌آورد که در گوش صنعت طنین‌انداز می‌شود. در دنیایی که روبات‌ها و الگوریتم‌ها سلطنت می‌کنند، این انسان‌ها هستند که به آنها جهت می‌دهند، معنا می‌بخشند و با خلاقیت و روح خود، زندگی را به فرآیند‌های سرد و مکانیکی تزریق می‌کنند.

گزارش پیش‌بینی می‌کند که تا سال ۲۰۳۰، ۵۴ درصد از نیروی کار در بخش تولید پیشرفته نیاز به آموزش مجدد دارند تا با مهارت‌های جدید همگام شوند. این عدد آمار ساده‌ای نیست؛ یک زنگ بیدارباش است، یک دعوت به تغییر، و یک یادآوری که ما در آستانه انقلابی بزرگ ایستاده‌ایم، نه فقط در تکنولوژی، بلکه در نحوه نگاهمان به نیروی کار. اما چرا این موضوع این‌قدر فوریت دارد؟ پاسخ در واقعیت‌های تلخ اقتصادی نهفته است: ۷۱ درصد از تولیدکنندگان آمریکایی با بی‌ثباتی نیروی کار دست‌وپنجه نرم می‌کنند، و طبق تحلیل مک‌کینزی، ۴۰ درصد از کارگران خط مقدم با ناامنی مالی روبه‌رو هستند که نرخ ترک کار را به آسمان رسانده است. دیگر نمی‌توان با ذهنیت قدیمی کارگر به‌عنوان هزینه پیش رفت. گزارش نشان می‌دهد شرکت‌هایی که کارگران را به چشم سرمایه‌گذاری می‌بینند، ۲/۲ برابر رقبایشان عملکرد بهتری دارند. این یک تغییر پارادایم است، یک چرخش بزرگ از نگاه سنتی به سوی آینده‌ای که در آن انسان‌ها، موتور اصلی رشد و نوآوری هستند.

تلاقی رؤیا و واقعیت

بیایید لحظه‌ای تأمل کنیم. وقتی یک کارگر خط تولید صبح از خواب بیدار می‌شود، چه چیزی او را به حرکت درمی‌آورد؟ آیا فقط به فکر دستمزد است؟ یا دنبال چیزی عمیق‌تر است؟ یک حس تعلق، فرصتی برای رشد، و شاید کمی افتخار به کاری که انجام می‌دهد؟ خط مقدم فقط یک مکان فیزیکی نیست؛ یک میدان نبرد احساسی و حرفه‌ای است، جایی که رویا‌ها و واقعیت‌ها با هم تلاقی می‌کنند.

پنج غول افسانه‌ای: موانع پیش روی نیروی کار گزارش WEF، پنج ریشه اصلی بی‌ثباتی نیروی کار را مانند پنج غول افسانه‌ای شناسایی کرده که باید آنها را شکست داد تا به گنج ثبات و بهره‌وری رسید.

کمبود استعداد: در آمریکا، ۶۲۲ هزار شغل تولیدی خالی مانده‌اند، در حالی که نرخ مشارکت نیروی کار از ۶۷ درصد در دهه ۱۹۹۰ به زیر ۶۳ درصد در ۲۰۲۳ سقوط کرده است. این یک بحران عرضه است که با بازنشستگی کارگران باتجربه و کاهش علاقه نسل جدید به مشاغل تولیدی، روزبه‌روز عمیق‌تر می‌شود.

شکاف مهارتی: تکنولوژی‌های جدید، از هوش مصنوعی تا اینترنت اشیا (IoT)، مهارت‌هایی می‌خواهند که بسیاری از کارگران فعلی ندارند. گزارش WEF پیش‌بینی می‌کند که ۳۹ درصد از مهارت‌های فعلی تا ۲۰۳۰ منسوخ شوند، و این یعنی نیاز به تحولی عظیم در آموزش و مهارت‌آموزی.

نیاز‌های در حال تحول کارگران: دیگر فقط حقوق کفایت نمی‌کند. کارگران امروزی دنبال معنا، انعطاف‌پذیری و رشد هستند. ۳۷ درصد می‌گویند اگر احساس ارزشمند بودن نکنند، کار را ترک می‌کنند.

سرپرستان تحت فشار: مدیران میانی، که باید پل بین کارگران و اهداف سازمان باشند، غرق در کار‌های اداری‌اند. کمتر از یک‌سوم وقتشان به رهبری و انگیزه‌بخشی می‌رسد و ۴۰ درصد گزارش خستگی شدید داده‌اند. این خستگی به کارگران هم سرایت می‌کند.۳۱ درصد می‌گویند سرپرستانشان بی‌توجه و بی‌انگیزه‌اند و این بی‌توجهی روحیه تیم را نابود می‌کند.

پاداش‌های ناکافی: دستمزد‌ها در ۲۰۲۴ حدود ۴ درصد رشد کرده، اما اگر قدردانی و انگیزه‌های غیرمالی نباشد، کارگران با رقبا می‌روند. ۴۱ درصد احساس می‌کنند حقوقشان کافی نیست، اما چیزی که بیشتر آزارشان می‌دهد، دیده نشدن است. حس قدرنشناسی، مثل سمی است که انگیزه را از بین می‌برد. این غول‌ها، مانند زنجیر‌هایی هستند که صنعت را عقب نگه داشته‌اند. اما خبر خوب این است که راه شکستشان پیدا شده: سرمایه‌گذاری روی انسان‌ها، نه به‌عنوان یک هزینه، بلکه به‌عنوان بزرگ‌ترین دارایی.

داستان‌هایی از خط مقدم: جایی که معجزه‌ها متولد می‌شوند ابتکار خط مقدم آینده، با آزمایشی در ۱۳ سایت از شرکت‌های پیشرو مانند یونیلیور، وسترن دیجیتال، نستله و هایر نشان داد که وقتی روی استعداد‌ها شرط می‌بندید، معجزه اتفاق می‌افتد. میانگین نتایج این آزمایش‌ها خیره‌کننده بود: ۵۲ درصد بهبود در ثبات نیروی کار، ۳۴ درصد رشد در معیار‌های مالی، و ۲۸ درصد افزایش در بهره‌وری و ایمنی. این اعداد، فقط آمار نیستند؛ داستان‌هایی از زندگی واقعی‌اند که نشان می‌دهند چگونه سرمایه‌گذاری روی انسان‌ها می‌تواند صنعت را متحول کند.

وسترن دیجیتال، پراچین‌بوری، تایلند: در این سایت روستایی، یک اتاق کنترل دیجیتال، کارگران را از کار‌های تکراری به نقش‌های خلاقانه‌تر برد. با استفاده از هوش مصنوعی و IoT، زمان تشخیص خرابی تجهیزات از ۲ ساعت به ۱۰ ثانیه کاهش یافت، بهره‌وری کار ۲۱ درصد بالا رفت، و ۳۷ درصد از کارگران به مشاغل فنی‌تر ارتقا یافتند. اینجا، تکنولوژی به کارگران بال داد، نه اینکه جایگزینشان شود. کارگرانی که روزی فقط دکمه‌ها را فشار می‌دادند، حالا تحلیلگر داده شده‌اند و با افتخار از نقش جدیدشان می‌گویند.

یونیلیور، کیلبورن، شیکاگو: با معرفی پاداش‌های مبتنی بر عملکرد و یک اپلیکیشن شفاف برای زمان‌بندی، غیبت‌ها ۴۸ درصد کم شد و اثربخشی تجهیزات ۱۶ درصد بالا رفت. کارگران حالا می‌توانند شیفت‌هایشان را خودشان مدیریت کنند و احساس می‌کنند صدایشان شنیده می‌شود. یکی از کارگران می‌گوید: برای اولین بار حس می‌کنم واقعاً دیده می‌شوم. این فقط کار نیست، یک زندگی است.

هایر، هفی، چین: یک پلتفرم اجتماعی خلاقانه، کارگران را به ایده‌پردازان تبدیل کرد. ۹۵ درصد کارکنان در آن مشارکت کردند، بیش از ۵۰۰ ایده در یک سال مطرح شد و صرفه‌جویی ۱میلیون دلاری نتیجه‌اش بود. کارگرانی که ایده‌هایشان اجرا می‌شد، ۳۰ درصد از سود آن را می‌گرفتند. این انگیزه، هم جیبشان را پر کرد و هم قلبشان را. یکی از کارگران با لبخندی پر از غرور می‌گوید: ایده من خط تولید را عوض کرد. حالا هر روز با انگیزه سر کار می‌آیم.

نستله، ویلا وله، برزیل: این سایت با آموزش زبان اشاره به ۲۰۰ کارمند و تغییر سیگنال‌های صوتی به بصری، محیطی فراگیر برای کارگران ناشنوا ساخت. نتیجه، حس تعلق عمیق‌تر و تیمی بسیار متحد بود. یکی از کارگران ناشنوا می‌گوید: اینجا اولین جایی است که حس می‌کنم واقعاً عضوی از تیمم. ما با هم یک خانواده هستیم.

آرامکو، یانبو، عربستان سعودی: با برنامه‌های آموزشی و ابزار‌های هوش مصنوعی، بهره‌وری کارگران ۵۹ درصد بالا رفت و هزینه‌های آموزش ۴۳ درصد کم شد. اینجا بازی و کار دست به دست هم دادند تا یادگیری به یک تجربه لذت‌بخش تبدیل شود. کارگری که روزی از آموزش فراری بود، حالا می‌گوید: حس می‌کنم در یک بازی ویدئویی‌ام که هر مرحله‌اش من را بهتر می‌کند. این داستان‌ها، مانند پنجره‌هایی به سوی امید، نشان می‌دهند که سرمایه‌گذاری در شش توانایی کلیدی، طراحی کار و ایمنی، برنامه‌ریزی استعداد، جذب و ورود، توسعه استعداد، اثربخشی استعداد و فرهنگ و تجربه می‌تواند معجزه کند. هر سایت راه خودش را پیدا کرد، اما همه یک هدف داشتند: کارگرانی شادتر، کارآمدتر، و ماندگارتر.

آینده‌ای که انسان آن را می‌سازد وقتی به پایان این سفر می‌رسیم، یک تصویر روشن پیش رویمان است: ماشین‌ها ممکن است خطوط تولید را بچرخانند، اما این انسان‌ها هستند که چرخ صنعت را به حرکت درمی‌آورند. گزارش «مرکزیابی استعدادها» مانند یک فانوس دریایی در شب توفانی عمل می‌کند، راه را نشان می‌دهد به سوی جهانی که در آن کارگران خط مقدم از حاشیه به مرکز می‌آیند، از هزینه به سرمایه تبدیل می‌شوند، و از اجراکنندگان ساده به خالقان آینده ارتقا می‌یابند. این گزارش با داستان‌هایش از تایلند تا برزیل، ثابت کرد که سرمایه‌گذاری خلاقانه و محلی‌سازی‌شده می‌تواند هم سود را بالا ببرد و هم زندگی کارگران را دگرگون کند.

آینده تولید، مسابقه تکنولوژی‌ها نیست، بلکه رقابتی بین ذهنیت‌هاست. شرکت‌هایی که امروز روی استعدادهایشان شرط می‌بندند، فردا تاج پادشاهی را بر سر خواهند گذاشت. آینده صنعت در دستان انسان‌هایی است که قلبشان برای کارشان می‌تپد.

فاطمه کرکچی - نویسنده ماهنامه

منبع: پایگاه خبری - تحلیلی ایراسین