آلومینیوم یکی از مهمترین فلزات در توسعه پایدار صنایع مختلف بهشمار میرود؛ بهعنوان مثال در صنعت ساختمانسازی، استفاده از ورقهای آلومینیومی که منعکسکنندههای بسیار خوبی از نور خورشید هستند، در عین سبک بودن که از برای کاهش وزن کلی ساختمان مورد اهمیت است، از گرم شدن ساختمان در اثر تابش نور خورشید جلوگیری میکند و از این طریق مصرف انرژی برای سیستمهای سرمایش را تا حد قابل توجهی کاهش میدهد. در صنعت خودرو نیز، استفاده از آلومینیوم بهعنوان فلزی با نسبت استحکام به وزن بسیار بالا، میتوان خودروهایی با وزن کمتر تولید کرد که این امر به معنای کاهش مصرف سوخت و همچنین کاهش انتشار گازهای گلخانهای است.
اما ویژگیهای مثبت آلومینیوم بهعنوان فلزی سبز به این موارد محدود نمیشود؛ یکی از مهمترین دلایلی که این فلز در زمره فلزات سبز قرار گرفته، انرژی مورد نیاز بسیار کم برای تولید آن از منابع ثانویه است. در حالی که برای تولید هر کیلوگرم آلومینیوم از منابع اولیه (آلومینا) حدود ۱۴.۵ کیلووات ساعت انرژی نیاز است، تولید آلومینیوم از قراضه (بسته به ترکیب و ناخالصیهای همراه با قراضه) کمتر از ۱۰ درصد آن، یعنی ۱.۴ کیلووات ساعت انرژی نیاز دارد. از همین رو استفاده از قراضههای آلومینیوم، نهتنها صرف هزینههای کمتری را برای تولیدکننده در برخواهد داشت، بلکه با استفاده از این امر میتوان به حفظ محیط زیست کمک شایانی کرد. در همین راستا، بسیاری از شرکتهای مصرفکننده آلومینیوم در تلاشند تا با اصلاح فرآیند تولید، سهم قراضههای آلومینیومی را در خوراک ورودی خود افزایش دهند. چین نیز بهعنوان بزرگترین مصرفکننده آلومینیوم جهان، با وجود تولید عظیم آلومینیوم در این کشور، نرخ بازیابی آلومینیوم از منابع ثانویه بالایی در قیاس با سایر کشورها دارد. نمودار ۱، حجم بازیافت آلومینیوم چین را برای ۱۰ سال گذشته نشان میدهد.
با توجه به نمودار ۱، بازیافت آلومینیوم در چین بهطور متوسط سالانه حدود ۱۵ درصد رشد داشت و از حدود ۹.۲ میلیون تن در سال ۲۰۰۷ به بیش از ۳۱.۱ میلیون تن در سال ۲۰۱۶ افزایش یافت. اگر نمودار ۱، با روند تولید آلومینیوم اولیه چین در همین دوره مقایسه شود، شباهت این روند با تولید آلومینیوم اولیه قابل مشاهده است. با توجه به اینکه بخش قابل توجهی (نزدیک به ۵۰ درصد) از قراضههای آلومینیومی در حین فرآیندهای تولید محصولات پاییندستی و میاندستی در کارخانه تولید میشوند، باید اذعان داشت که تولید قراضههای آلومینیومی وابستگی شدیدی به میزان تولیدات بالادستی و پاییندستی دارد.
البته باید گفت که بازرسیهای اخیر زیستمحیطی چین از واحدهای تولیدی آلومینیوم گریبان واحدهای تولید شمش ثانویه این کشور را نیز گرفته است. کاهش تولید که در پی برخی از تعطیلیهای واحدهای ذوب آلومینیوم رخ داد، مقداری از حجم تولید محصولات میاندستی و پاییندستی این صنعت را در چین کاسته و به تبع آن نیز تولید قراضههای نو با کاهش همراه شده است. تعدادی از واحدهای تولید شمش ثانویه نیز زیر ذرهبین بازرسان محیط زیست قرار گرفته و مجبور به تأمین انرژی الکتریکی مورد نیاز خود از نیروگاههای گازی بهجای نیروگاههای حرارتی با سوخت زغالسنگ شدهاند. همین امر سبب کاهش تولید شمشهای ثانویه آلومینیوم در برخی از استانهای چین، از جمله تیانجین، شانژی، لیائونینگ، فوئیجان، هونان و گوئیژو شده است. عمده این بازرسیها مربوط به واحدهای تولیدی شمش ثانویهای است که با ظرفیت بالا در حال تولید هستند و انرژی الکتریکی مورد نیاز خود برای ذوب قراضههای آلومینیومی را از نیروگاههای حرارتی با سوخت زغالسنگ (که گازهای گلخانهای زیادی را وارد اتمسفر میکند) تأمین میکنند.