به گزارش می متالز، ما در برنامههای توسعهای که در بخش معدن داریم باید اولویتهای زیست، حفظ آب، خاک و هوا را در درجه نخست اهمیت قرار دهیم. متاسفانه در این چند سال مانند بسیاری از بخشهای دیگر در بخش معدن خیلی عالی عمل نکردهایم و ضربههایی را به محیطزیست و طبیعت کشور وارد آوردهایم، در حالی که باید مانع معادنی که به محیطزیست ضربه میزنند شویم. در این زمینه مسئولان باید بهطور قاطع جلوی این معضل بایستند. ما باید معدنکاران را تشویق کنیم که کمتر به محیطزیست ضربه بزنند و خود را با شرایط محیط هماهنگ کنند. امید است معدنکاران عزیز کشور این مهم را در اولویت برنامههای خود قرار دهند.
اگر یک نهال را قطع میکنیم دستکم باید ۳۰ نهال را جایگزین کنیم. اگر ساختار طبیعی زمین را به هم میزنیم باید ۱۰۰ برابر آن جبران کنیم. باید هر لحظه به یاد بیاوریم که زمین فقط متعلق به ما نیست بلکه متعلق بهتمام نسلها و آیندگان ما است؛ بنابراین نباید آن را یکشبه تخریب کرد. دراینبین میتوان به نقش و اهمیت جوامع محلی اشاره کرد و از آنها کمک گرفت. فراموش نکنیم درگذشته همین روستاییان بودند که تعادل محیط را حفظ کردند و کرامت آبوخاک را نگه داشتند. قناتها و آبخیزداری، همه از شاهکارهای فرهنگ ما هستند که نشان میدهند مردم و جوامع محلی نقش مهمی در حفظ طبیعت داشتهاند. بنابراین اینکه بگوییم جوامع محلی کار خاصی انجام نمیدهند و فقط مزاحم هستند یا نباید آنها را در توسعه دخالت داد و از نظر آنها استفاده کرد، اشتباه است. دراینبین برای اینکه به رشد منطقه هم کمک کنیم باید به آنها آموزش دهیم و سعی کنیم سطح فرهنگ این جوامع را افزایش دهیم.