به گزارش می متالز، در صنایع معدن (از اکتشاف گرفته تا فرآیندهای استخراج و ذوب) انواع خوردگی مشاهده میشود. یکی از ناشناختهترین انواع آن، خوردگی تاثیرپذیر از عوامل میکروبی است که با عنوان خوردگی میکروبی شناخته میشود. این نوع خوردگی میتواند در بسیاری از تجهیزات بروز کند؛ از مخازن گرفته تا پمپها و خطوط لوله زیرزمینی آب آتشنشانی. بررسیهای اقتصادی درباره زیانهای اقتصادی خوردگی که به کمک مدلهای چهارگانه آن از بیش از ۶۰سال پیش در سراسر جهان انجام شده، نشان میدهد که هزینه مستقیم خوردگی میتواند تا ۶درصد تولید ناخالص داخلی یک کشور هم برسد. در ایران هنوز هم رقم درستی از میزان خوردگی در دسترس نیست. اگر با توجه به شباهت صنایع نفت و گاز ما با بعضی کشورهای همسایه، فرض کنیم که زیان صنایع ما نیز در حد زیان آنها باشد، با احتساب دلار ۴هزار تومانی، کمترین زیان مستقیم سالانه خوردگی به تمام صنایع ما (از جمله نفت، گاز و پتروشیمی) بیش از ۸برابر بودجه عمرانی کل کشور در سال ۹۵ خواهد بود. بر اساس این مقایسه، ضرر و زیان کمینه سالانه خوردگی میکروبی به صنایع ما بیش از ۷۰هزار میلیارد تومان خواهد بود. اهمیت مهندسی، تابعی از ۲عامل ریسک و هزینه است یعنی اگر چیزی ریسک و هزینه بالا داشته باشد، از اهمیت مهندسی زیاد برخوردار است. تمام تعاریفی که از مدیریت خوردگی ارائه شدهاند، آن را وابسته به بررسی ریسک خوردگی کردهاند. به عبارت دیگر، مدیریت خوردگی به بررسی عامل ریسک خوردگی میپردازد و مبحثی مهندسی و کارشناسی است، در صورتی که مدیریت دانش خوردگی به بررسی هزینه خوردگی پرداخته و مبحثی مدیریتی و سیاستگذارانه است. امید است با اقدامهای مثبت در سالهای اخیر، در کنار تقویت جنبه کارشناسی تدبیر خوردگی که همان مدیریت خوردگی است، با انتخاب مدل درست و بومی تدبیر خوردگی و مدیریت دانش خوردگی، هزینه سالانه خوردگی را هم به شکل هزینه مستقیم آن و هم به شکل هزینه غیر مستقیم بر روی محیطزیست و اتلاف انرژی به شکل علمی محاسبه کنیم و با ارائه مواردی مانند کوتاه شدن زمان تعمیرات (بهجای کاهش هزینه تعمیرات) به بیراهه نرویم. تدبیر مهندسی خوردگی بر اساس استانداردها و قوانین مرتبط است و همراه با تلاش برای بومی کردن، نباید روح علمی آن را نادیده گرفت.