به گزارش می متالز، طبق پیشبینی مؤسسه EIA، در کشور هند بهدلیل رشد اقتصادی پایدار و همچنین سیاستهای جذب سرمایه خارجی نیاز به انرژی فراوانی دارند بنابراین تقاضای این سوخت فسیلی تا سال 2040 افزایش خواهد یافت.
هند، پس از چین و ایالات متحده آمریکا، سومین مصرفکننده انرژی در جهان محسوب میشود و علیرغم دارا بودن ذخایر سوخت فسیلی، نیاز این کشور به واردات انرژی در حال افزایش است. علت این افزایش تقاضا، رشد اقتصادی پویا و مدرنسازی صنعت طی سالهای گذشته است که به تغییر سیاستهای کلان این کشور برمیگردد. اقتصاد این کشور طی سالهای 2004 تا 2014 بهطور متوسط سالانه 11 درصد رشد را تجربه کرده است و حتی طی بحران اقتصادی ایجاد شده در سال 2008 و سالهای پس از آن، مقاومت نسبی از خود نشان داده است.
در حال حاضر، هند بزرگترین بازار زغالسنگ در حال رشد را در اختیار دارد. سهم این کشور از مصرف جهانی زغالسنگ در سال 2015 برابر 10 درصد بود و پیشبینی میشود که این مقدار در سال 2035 به 20 درصد افزایش یابد. طبق پیشبینیهای مؤسسه انرژی آمریکا (EIA)، بیش از یکسوم این افزایش تقاضا در بخش نیروگاههای برق خواهد بود. برای بررسی بهتر، نمودار پیشبینی مصرف زغالسنگ هند به تفکیک محل مصرف آورده شده است.
با کاهش میزان مصرف زغالسنگ ایالات متحده آمریکا و پیشبینیهای انجام شده مبنی بر افت بیشتر آن در سالهای آتی، مؤسسه EIA تخمین زده است که این کشور آسیایی تا پایان سال 2017 با پشت سر گذاشتن ایالات متحده، به دومین کشور مصرفکننده زغالسنگ تبدیل شود. رشد اقتصادی پایدار این کشور و تلاش برای برقرسانی به نواحی روستایی از دلایل مهم افزایش تقاضا برای سوخت فسیلی زغالسنگ در این کشور است. در همین راستا طی 3 سال اخیر، یک نیروگاه تولید برق که از سوخت زغالسنگ استفاده میکند در هند تأسیس شده است که سبب افزایش تقاضای 90 درصدی این کشور از سال 2015 تا 2040 خواهد بود.
همانطور که در نمودار مشاهده میشود، اغلب مصرف زغالسنگ در این شبه قاره به عنوان خوراک نیروگاههای برق است. طبق پیشبینی انجام شده توسط EIA در سپتامبر 2017، مقدار مصرف این سوخت فسیلی در سال 2040 به حدود 13.5 کوادریلیون BTU خواهد رسید که نسبت به سال 2016، حدود 61 درصد افزایش خواهد داشت. نرخ رشد پیشبینی شده برای مصرف زغالسنگ در تمامی بخشهای صنعتی این کشور تا سال 2040، برابر 2.38 درصد خواهد بود.
علت اصلی این افزایش، سیاستها و چشماندازهای در نظر گرفته شده برای این کشور توسط سران مملکتی است. بهعنوان نمونه میتوان به طرح «ساخت هند» اشاره کرد که توسط نخستوزیر این کشور در سال 2014 ارایه شد. این طرح برای تشویق شرکتهای داخلی و خارجی برای تولید محصولات خود در کشور هند طراحی شده بود. پس از اجرای اولیه آن در سال 2015، هند به نخستین مقصد برای سرمایهگذاری مستقیم خارجی (FDI) در جهان تبدیل شد و در این رقابت، از چین و ایالات متحده آمریکا نیز پیشی گرفت. مقدار FDI کسب شده توسط این کشور در سال 2015 برابر 63 میلیارد دلار بود. هدف اصلی سیاستمداران این شبهقاره از پیشنهاد و اجرای این طرح، تمرکز بر اشتغالزایی و افزایش مهارت کارگران خود در 25 بخش اقتصادی این کشور برشمرده شد. این طرح همچنین سعی دارد که فعالیتهای صنعتی خود را با رعایت حدود استاندارد کیفیت بالا به انجام برساند تا اثرات منفی بهبود صنعتی بر محیط زیست هند، به حداقل خود برسد.
باید در نظر داشت که علیرغم افزایش تقاضای انرژی در هند، سهم زغالسنگ از افزایش مصرف انرژی این کشور تا سال 2040 اندکی کاهش خواهد یافت. علت این اتفاق، سیاستگذاریهای این کشور در راستای حرکت به سمت انرژیهای تجدیدپذیر و نیروگاههای هستهای گزارش شده است.