به گزارش می متالز، علاوه بر اینکه زغالسنگ منبعی از انرژی است، در تولید فولاد هم کاربرد دارد و برای زغالی که در تولید فولاد استفاده میشود، هیچ جایگزینی وجود ندارد که البته این نوع زغالسنگ که همان زغال کک نیز هست آلایندگی ویژه خود را دارد، این در شرایطی است که ۹۵درصد فولاد جهان با مصرف زغال تولید میشود. در کنار اینها هیچ یک از دیگر منابع انرژی همانند گاز طبیعی و یا انرژیهای تجدیدپذیر صرفه اقتصادی زغالسنگ را در تولید انرژی ندارند، در نتیجه در هم جای جهان زغالسنگ گزینه جذابی برای تولید انرژی است و ۶۰درصد برق جهان با زغال تولید میشود، حتی در اروپای غربی که تاکید بسیاری بر حذف زغالسنگ وجود دارد، کانی سیاه هنوز منبع تولید ۸۰درصد برق مصرفی است. ایران نیز بهدلیل برخورداری از ذخایر گاز است که نیاز به سوزاندن زغالسنگ ندارد.
کانی سیاه علاوه بر ارزان بودن دردسترستر نیز هست و پیچیدگیهای سیاسی کالایی مانند نفت را هم ندارد به عبارت دیگر بازار آن هم بازاری کمتنش است. با این تفاسیر اقتصادهای بزرگی مانند چین و امریکا بهراحتی دست از زغالسنگ نمیشویند.
زغالسنگ یکی از ابزارهایی بود که ترامپ با استفاده از آن وعده رونق اقتصادی داد و حتی برای تحقق این وعده از توافق آبوهوایی پاریس خارج شد. این در شرایطی است که چین و امریکا در یک جنگ و رقابت تجاری به سر میبرند و در شرایط رقابت صرفنظر کردن از یک گزینه اقتصادی همچون زغالسنگ بهصرفه نیست.
در واقع قدرتهای بزرگ اقتصادی حاضر نیستند منافع اقتصادی خود را فدای معضلات زیستمحیطی کنند. البته اقدامات کوچکی برای تضعیف زغالسنگ در چین صورت گرفته مانند اینکه کانی سیاه پیش از این به عنوان سوخت خانگی هم استفاده میشد که این اتفاق کمرنگ شده است. با این همه همچنان از ۸میلیارد تن زغالسنگی که سالانه در جهان مصرف میشود، ۳میلیارد آن به چین اختصاص دارد.