به گزارش می متالز، در زمینه درآمدهای نفتی باید به این موضوع توجه کرد که نرخ نفت، جهانی و شناور است و هر تغییری در آن، بودجه کشور را برهم خواهد زد؛ بنابراین همواره بودجهها جامه عمل به تن نمیکنند و نباید بر مبنای نرخ شناور نفت، برای کشور بودجه مشخص کرد. در این راستا، برخی کشورها را میتوان مثال زد، کشوری مانند نروژ منابع بالایی از نفت دارد اما فروش حاصل از نفت را در بودجه خود لحاظ نمیکند. موضوع دیگر آن است که کشور ما با تورم افزایشی و شتابدهنده روبهرو است که به نوبه خود یک تورم حاد بهشمار میرود، درحالیکه تورم در جهان یک موضوع کنترلشده است. با توجه به تورمهایی که شاهد آن بودهایم یک بنگاه تولیدی اگر سال گذشته ماهانه با ۵۰میلیون تومان، چرخ آن میچرخید، در یک سال این میزان به ۱۵۰میلیون تومان رسیده است. ازسوی دیگر، نباید میزان حجم نقدینگی که خود تورمزاست را در نظر نگرفت، اما با وجود حجم نقدینگی بالا در کشور، تولید بهرهای از آن ندارد و بیشتر این نقدینگی در اختیار بانکها و برخی افراد و رانتخواران قرار دارد. با توجه به این شرایط و جدای از هر بودجهای که دولت بخواهد تعیین کند، در نگاه نخست، واحدهای تولیدی باید بیشتر نگاه صادراتمحور را در پیش بگیرند. ممکن است برای یک تولیدکننده میسر نباشد که هزینههای خود را کنترل کند، اما این توان را دارد که درآمدهای خود را افزایش دهد. با توجه به رکود داخلی، یکی از راهکارهای افزایش درآمد برای واحدهای تولیدی، پیش رفتن به سمت صادرات و افزایش درآمدهای ارزی است. نهایت توان یک واحد تولیدی در یک شبانه روز در ۳ نوبت قابل تعریف است، اما هماکنون بیشتر واحدهای تولیدی ما با یکسوم ظرفیت خود مشغول بهکار هستند.
این در حالی است که واحدهای تولیدی میتوانند با بکارگیری برخی فرمولها و راهکارهایی، ظرفیتهای خالی خود را پر کرده و درآمدهایشان را افزایش دهند.
رضا امینفر - کارشناس اقتصاد