به گزارش می متالز، محمد محیاپور اظهار داشت: واحدهای تولید آهن اسفنجی برای تامین بخشی از نیاز خود به قطعات و لوازم یدکی و همچنین برای تکمیل پروژههای توسعهای به ارز حاصل از صادرات نیاز دارند؛ در نتیجه از سیاستگذاران انتظار میرود با وسعت دید بیشتری، اقدام به صدور بخشنامههای جدید کنند.
وی افزود: صادرات آهن اسفنجی با تناژ بسیار محدودی انجام میشود. این حجم محدود از صادرات به ایجاد تعادل در تولید و فروش ما کمک میکند. توجه به این نکته ضروری بهنظر میرسد که نگهداری از آهن اسفنجی دشوار است؛ بنابراین این محصول پس از تولید باید بلافاصله فروخته شود. در واقع صادرات، کمککننده واحدهای تولیدی در توازن تولید بود. از سوی دیگر، مصرف گاز واحدهای تولید آهن اسفنجی بالاست که هزینه قابلتوجهی را به این واحدها تحمیل میکند. هزینه سرمایهگذاری برای ایجاد واحدهای تولید آهن اسفنجی نیز در سطح بالایی برآورد میشود. در این شرایط، صادرات میتواند کمککننده بسیار خوبی به این واحدها باشد، هرچند متاسفانه جلوی آن گرفته شده است.
مدیرعامل شرکت توسعه آهن و فولاد گلگهر پیشنهاد داد برای رفع چالشهای پیشرو و در عین حال، جلب رضایت تولیدکنندگان آهن اسفنجی، به هر واحد تولیدی، سهمیهای از صادرات اختصاص داده شود. در چنین شرایطی، از یکسو تعادل در این زنجیره حفظ میشود و از سوی دیگر، به تامین ارز مورد نیاز این واحدها نیز کمک میکند.
وی اعمال محدودیت بر صادرات و وضع عوارض را راهحلی اشتباه و تکراری دانست که تاکنون با نتیجه مطلوبی همراه نبوده است.
محیاپور تاکید کرد دولت باید به جای چنین دستکاری اشتباهی، با اقدامات تشویقی، زمینه حضور سرمایهگذاران برای تولید هرچه بیشتر آهن اسفنجی را فراهم کند. بهویژه در حال حاضر که فناوریهای تولید آهن اسفنجی در داخل کشور بومیسازی شدهاند و با محدودیت در ایجاد این واحدها روبهرو نیستیم. در همین حال، بسیاری از واحدهای فولادی بزرگ جهان ترجیح میدهند بهجای تولید آهن اسفنجی، آن را از طریق واردات تامین کنند؛ در نتیجه با افزایش ظرفیت این حلقه از زنجیره، میتوان به کسب سهم قابلقبولی از بازار صادراتی امیدوار بود.گفتنی است این فعالیت بهدلیل بازار فروش خوب آن با ریسک همراه نیست.