به گزارش می متالز، اواخر سال گذشته بنا به دستور وزیر صنعت، معدن و تجارت و معاونت معدنی، صادرات آهن اسفنجی به خارج ممنوع شد و مقرر شد تولیدکنندگان پس از عرضه در بورس و نبود مشتری، آن را به خارج از کشور صادر کنند. در ابتدا برخی مصرفکنندگان و جریانها از این دستورالعمل استقبال کردند و آن را گامی مهم در راستای تکمیل زنجیره تولید فولاد بهویژه در بخشهای میانی دانستند. در جبهه مقابل تولیدکنندگانی قرار داشتند که محصول خود را به خارج از کشور صادر میکردند و مشتریان خوبی داشتند. بنابراین این دستوالعمل را مغایر با اصول بازار تلقی کردند. پس از این دستورالعمل بهویژه از ابتدای سال جاری عرضه منظم آهن اسفنجی در بورس کالا شدت گرفت و بسیاری از تولیدکنندگان محصول خود را در بورس عرضه کردند.
نمودار 1 نشان میدهد 480 هزار تن آهن اسفنجی توسط تولیدکنندگان اصلی در بورس کالا عرضه شد که در مقابل آن 473 هزار تن تقاضا وجود داشت اما در نهایت این محصول به میزان 161 هزار تن مورد معامله قرار گرفت و به فروش رفت. علت تقاضای بسیار زیاد این محصول را میتوان در عرضههای ابتدای سال دید؛ زمانی که این محصول در آغاز راه عرضه بود. در آن زمان اشتیاق برای خرید آهن اسفنجی بسیار زیاد بود. در نتیجه عرضهها با تقاضای زیادی مواجه میشدند. اما هر چه زمان پیش رفت، تولیدکنندگان بیشتری وارد عرصه شدند و بهتدریج نیز تقاضا کاهش پیدا کرد؛ بهطوری که عرضههای شهریور ماه عمدتا بدون متقاضی بودند و حتی برخی عرضهها در مهر ماه نیز با توجه به نبود متقاضی کامل لغو شدند.
نمودار 1 نشان میدهد شرکت جهان فولاد سیرجان بیشترین معاملات را به خود اختصاص داده است. این شرکت در 6 ماه ابتدای سال 180 هزار تن آهن اسفنجی عرضه کرد که در مقابل آن 186 هزار تن تقاضا وجود داشت، اما در نهایت 56 هزار تن مورد معامله قرار گرفت. شرکت فولاد سیرجان ایرانیان نیز به میزان 90 هزار تن در بورس عرضه کرد که با تقاضای 200 هزار تنی مواجه شد، اما توانست 45 هزار تن از آن را به فروش برساند. پارس فولاد سبزوار هم 45 هزار تن در بورس کالا عرضه کرد که در مقابل تقاضای 59 هزار تنی داشت و 40 هزار تن را به فروش رساند. شرکت توسعه آهن و فولاد نیز 145 هزار تن آهن اسفنجی در بورس عرضه کرد که در مقابل تقاضای 28 هزار تنی، توانست 20 هزار تن از آن را به فروش برساند. فولاد کاوه جنوب کیش نیز 20 هزار تن عرضه کرد که بدون متقاضی و معامله ماند.