به گزارش میمتالز، فریدون حسنوند در طی نامهای به وزیر نفت بر ضرورت ساخت و نصب سکوهای افزایش فشار پارس جنوبی تاکید کرده و به روشهای تامین مالی و تامین تجهیزات اجرای این پروژه تاکید کرده است.
متن کامل این نامه به شرح زیر است:
«جناب آقای مهندس اوجی
وزیر محترم نفت
با سلام و تحییت
احتراماٌ پیرامون ضرورت و اهمیت ساخت و نصب سکوهای دریایی افزایش فشار در میادین گازی پارس جنوبی با تکیه بر دانش و توانمندیهای داخلی، نکات و توضیحات ذیل مزید استحضار ایفاد میگردد:
روند مقدار گاز قابل برداشت از مخازن پارس جنوبی کاهشی بوده و در سالهای آتی این مخازن دچار افت فشارخواهد شد. بر اساس مطالعات انجام شده بر روی فازهای پارس جنوبی (به عنوان نمونه فاز ۱۱) کاهش فشار این میدان طی دو مرحله و ابتدا از حدود ۱۶۰ بار به حدود ۱۲۰ بار و پس از آن به حدود ۶۰ بارکاهش خواهد یافت؛ به گونهای که در صورت عدم استفاده از سکوهای دریایی جهت افزایش فشارگاز، انتقال گاز از دریا به خشکی عملاً میسر نخواهد بود و در واقع هزینههای مصروفه جهت توسعه این میادین عظیم گازی بلا استفاده میگردد. همچنین صنایع پایین دستی نیز از این مقوله مستثنی نبوده و به شدت متاثر خواهند شد و محتمل است موجب تعطیلی و رها سازی مجتمعهای بزرگ پتروشیمی احداث شده در منطقه ویژه پارس جنوبی گردد. این نکته نیز حائز اهمیت فراوانی است که در کدام مقطع زمانی و در کدام مرحله از افت فشار این مخازن اقدام به نصب سکوهای افزایش فشار گردد.
در صورت انفعال و عدم نصب این سکوهای فشار افزایی در زمان و مکان مناسب ضمن کاهش فشار، دچار کاهش دبی و برداشت نیز خواهیم بود و برداشت تجمعی از این میدان کاملا وابسته به زمان نصب تجهیزات فشار افزایی و همچنین مکان نصب این تاسیسات میباشد چرا که در صورت نصب این تاسیسات در خشکی فقط امکان عبور از مرحله اول کاهش فشار مخزن مهیا شده (فقط برای ۴ سال) و دیگر امکان بازگشت به نقطه برداشت پیشین نخواهد بود. همچنین پس از حدود چند سال دیگر با ادامه کاهش فشار گاز، دیگر انتقال آن از دریا به خشکی نیز مقدور نخواهد بود.
پس از دریافت قطعیت نیاز به انجام پروژههای ساخت و نصب سکوهای افزایش فشار، موضوع قابل اهمیت دیگر بررسی روشهای و سناریوهای افزایش فشار، امکان طراحی و ساخت سکوها و تجهیزات مورد نیاز و همچنین نحوه حمل و نصب این تجهیزات و سکوهای ساخته شده با استفاده از توان داخلی و اتکا به آن جهت مصون سازی این پروژه از تحریمهای بین المللی میباشد.
در این زمینه با اتکا به شرکتهای داخلی و مطالعه کلیه سناریوهای مطرح، من جمله طرح پیشنهادی شرکت توتال و با در نظر گرفتن کلیه شرایط فنی و با قابلیت اجرایی در کنار شرایط مالی طرحهای مختلف، میتوان راهکار بهینه و قابل اجرا از لحاظ فنی (ارسال گاز شیرین از خشکی توسط خط لوله زیر دریایی و نصب توربو کمپرسورهای ساخت داخل بر روی سکوی افزایش فشار) را بر اساس توانمندیهای داخلی برگزید و اقدام به طراحی پایه اولیه نمود.
با انتخاب سناریوی قابل انجام با مشخصههای فوق الذکر ۴ سرفصل مهم و کلیدی شناسایی شده اند که عبارتند از:
زیرساختهای نرم افزاری (فعالیتهای مهندسی)، زیرساختهای سخت افزاری- یارد ساخت سکوهای سنگین و تجهیزات بارگیری، حمل و نصب سازههای های سنگین دریایی- تامین تجهیزات از جمله توربو کمپرسورها- روشهای تامین مالی
- زیر ساختهای نرم افزاری (فعالیتهای مهندسی).در خصوص فعالیتهای مهندسی، شرکتهای داخلی، مهندسی پایه را آغاز نموده و در حال انجام آن میباشند به گونهای که هم اکنون شبیه سازی مربوط به فرآیند افزایش فشار، مدل سازی اولیه طرح، تعیین مشخصات تجهیزات و تاسیسات روی سکو، طراحی و جانمایی تجهیزات روی سکو، طراحی سکو با وزن حدود ۱۵۰۰۰ تن، طراحی جکتهای هشت پایه با وزنی در حدود ۵۰۰۰ تن را به انجام رسانده اند و آمادگی ارائه طراحی و اخذ تائیدیه آن توسط شرکت مورد نظر کارفرما وجود دارد.
زیرساختهای سخت افزاری، تجهیز و افزایش ظرفیت یارد ساخت سکوهای سنگین
در حال حاضر بر اساس حداکثر ظرفیت یاردهای کشور امکان ساخت این سکوها مهیا نمیباشد لذا برای ساخت سکوهای افزایش فشار گاز که بسیار سنگین هستند ضروری است که ظرفیت این یاردها افزایش یابد. ضمن آنکه جهت حمل و نصب این سکوهای سنگین، که از روش شناور سازی بارج حمل و نصب استفاده میشود، نیاز به طراحی و ساخت Float over با ظرفیت ۱۵، ۰۰۰ تن میباشد که این مهم نیز توسط طراحان و مهندسان شرکتهای داخلی امکان پذیر میباشد.
در این زمینه با بررسیهای صورت گرفته در خصوص توانمندیهای داخلی و با اعتماد به آنها میتوان انجام این پروژه را به کنسرسیومی از شرکتهای سازنده سکوهای دریایی (شامل شرکت تاسیسات دریایی، صنایع فراساحل صف و..) ارجاع نمود.
تامین تجهیزات از جمله توربو کمپرسورها
بدون شک یکی از مسایل مهم در اجرای این پروژه تامین تجهیزات مورد نیاز و طراحی سناریوی قابل حصول بر اساس ظرفیتهای ساخت داخل میباشد. تجهیزات مورد نیاز مشترک سکوهای دریایی شامل مخازن، مبدل ها، پکیجهای شیمیایی و... میباشند که در همگی این موارد امکان ساخت داخل مهیا میباشد. مهمترین تجهیز مورد نیاز انجام این پروژه کمپرسورهای توان بالا بوده که پیشتر تامین اینگونه تجهیزات از خارج از کشور صورت میگرفت. اما اکنون و بنا بر شرایط تحریمی این مزیت ایجاد گردیده که با رویکرد نگاه به توانمندیهای داخل و فعال نمودن ظرفیتهای قابل توسعه، امکان ساخت اینگونه تجهیزات در داخل نیز مهیا گردد. از این رو با بررسی امکانات شرکتهای داخلی سازنده کمپرسور، من الجمله شرکت توربو کمپرسور نفت (OTC) و شرکت مپنا توانمندی داخلی جهت ساخت اینگونه کمپرسورهای توان بالا حائز شرایطهای لازم بوده و از امکانات لازم جهت ساخت این تجهیز برخوردار میباشند.
روشهای تامین مالی
یقینا در شرایط کنونی یکی از دغدغههای اجرای اینگونه پروژههای ملی نحوه تامین مالی این پروژه مستقل از بودجهها و در آمدهای دولتی میباشد؛ لذا یک پیشنهاد قابل اجرا استفاده از ظرفیت درآمدی صنایع پایین دستی و پتروشیمی بوده که وابستگی آنها به میزان گازهای تولید شده (خوراک پتروشیمیهای کشور) در پارس جنوبی بصورت مستقیم میباشد. از آنجا که تاثیر کاهش تولید گاز در میدان پارس جنوبی بلافاصله و مستقیما در تولید و لذا سود آوری صنایع پتروشیمی نمایان خواهد شد لذا مشارکت این صنایع در تامین مالی این پروژه با استقبال روبرو شده و امکان پذیر میباشد. یک راهکار موثر تامین مالی توسط این مجتمعها استفاده از درصدی از سود توزیعی شرکتهای پتروشیمی بین سهامداران خود تحت عنوان پیش خرید گازهای تولیدی در پارس جنوبی میباشد.
در پایان با عنایت به موارد فوق الذکر و توضیحات ارائه شده، بطور خلاصه میتوان اشاره نمود که پس از دریافت اهمیت موضوع احداث سکوهای افزایش فشار و انتخاب سناریوی مناسب و قابل اجرا، با اطمینان خاطر میتوان به این موضوع اذعان نمود که امکان اجرای این پروژه با ایجاد کنسرسیوم پیمانکاری از شرکتهای داخلی توانمند در این زمینه و استفاده از منابع مالی شرکتهای پتروشیمی و ایجاد کنسرسیوم کارفرمایی بین شرکت نفت و گاز پارس با پتروشیمیهای منطقه و بدون نیاز به منابع مالی دولتی به عنوان یک پروژه قابل اجرا از صفر تاصد مهیا بوده و غافل شدن از این موضوع موجب خسران و ایجاد ضرر در سطح ملی خواهد.