بهگزارش میمتالز، بر اساس دادههای ترکیب ارزی ذخایر ارزی رسمی صندوق بینالمللی پول، سهم دلار از ذخایر ارزی جهانی در سه ماه پایانی سال گذشته به کمتر از ۵۹ درصد رسید که این رقم کمترین میزان ذخیره دلار ظرف دو دهه اخیر بود.
با توجه به دادههای اخیر صندوق بینالمللی پول، نقش کاهشیافته دلار آمریکا با افزایش سهام سایر ارزهای ذخیره سنتی مانند یورو، ین و پوند مطابقت ندارد؛ درواقع کاهش دلار آمریکا با ارزهای سنتی همچون یورو، ین و پوند تراز نشده است. در این شرایط یوآن چین از جمله مهمترین ارزهایی است که توانسته بر سهم خود در ذخایر ارزی بانکهای مرکزی جهانی بیفزاید. دلار استرالیا و کاندا و کرون سوئد و وون کرهجنوبی از دیگر ارزهایی هستند که توانستهاند بر سهم خود در سبد پرتفوی ارزی بانکهای مرکزی جهانی اضافه کنند. ارزهای ذخیره غیرسنتی توسط کشورهایی صادر میشوند که کشورهای صادرکننده آن دارای حسابهای سرمایه باز و سابقه سیاستهای سالم و پایدار هستند. ویژگیهای مهم ناشران ارز ذخیرهای نه تنها وزن اقتصادی و عمق مالی، بلکه سیاستهای شفاف و قابل پیشبینی است؛ به عبارت دیگر، ثبات اقتصاد و تصمیمات سیاسی باعث پذیرش بینالمللی این ارزها شده است. البته قضیه در ارز یوآن تا حدی متفاوت است. سهم بالای چین در مبادلات تجاری کالایی در دنیا باعث شده تا کشورهای مختلف به استفاده از این ارز روی آورند. تحریمها و محدودیتهای تجاری وضع شده از سوی آمریکا بر مبادلات تجاری چین ظرف سالهای اخیر نیز انگیزهای در چینیها به وجود آورد تا برای افزایش سهم یوآن در مبادلات تجاری جهانی تلاش کنند.
دادههای جمعآوری شده توسط صندوق بینالمللی پول نشان میدهد که تا پایان سال گذشته روسیه بیشترین سهم را از ذخایر یوآن دنیا در اختیار داشت. برزیل، سوئد و مکزیک در رتبه بعدی ذخایر یوآن دنیا قرار داشتند.
منبع: دنیای اقتصاد