رکـود، بازار آجر سفال را زمیـن زد

به گزارش می متالز، اگرچه آجر سفال با افزایش نرخ بالای ۴۰درصد همراه بوده اما تولیدکنندگان این صنف معتقدند هزینه‌های تولید آنها بیش از ۴۰درصد افزایش یافته است، از این‌رو دیگر تولید برای آنها به‌صرفه نخواهد بود. باتوجه به این شرایط برخی از کارخانه‌های آجر سفال، یا تعطیل شده‌اند یا با نیمی از ظرفیت خود کار می‌کنند.

کارخانه‌های آجر سفال با تمام ظرفیت خود کار نمی‌کنند

درباره وضعیت بازار آجر سفال و این صنعت در امسال مرتضی منبع‌چی، رئیس اتحادیه صنف فخاران استان تهران اظهار کرد: موضوع رکود ادامه‌دار مسکن سبب شده است در حوزه آجر سفالی اتفاق خاصی روی ندهد و این حوزه نیز همچنان از رکود ادامه‌دار خارج نشود. البته در ۲ ماه گذشته بیشتر کارخانه‌ها با افزایش تقاضا روبه‌رو شده‌اند و این تقاضای ناگهانی به این دلیل است که بیشتر کارخانه‌ها در وضعیت کنونی به‌سمت تعطیلی رفته‌اند و چون تولید کاهش یافته، تقاضا تا حدی افزایش یافته است. در گذشته همه کارخانه‌هافعال بودند اما مدتی است مانند قبل تولید ندارند.
منبع‌چی با اشاره به ظرفیت کارخانه‌های آجر سفال عنوان کرد: برخی کارخانه‌ها تعطیل شده‌اند و برخی با یک‌پنجم و برخی با دوسوم ظرفیت مشغول تولید هستند.
وی با اشاره به میزان تولید امسال نسبت به سال گذشته عنوان کرد: در زمینه تولید آجر سفال در امسال نسبت به سال گذشته اتفاق خاصی روی نداده است؛ رکودی که در چند سال گذشته در بخش مسکن روی داده، همچنان ادامه‌دار است.

انبوه‌سازان باعث تحرک بازار

رئیس اتحادیه صنف فخاران استان تهران با اشاره به بخش‌هایی که در حوزه مسکن فعالیت می‌کنند، گفت: در حوزه مسکن ۲ گروه فعالیت می‌کنند؛ یک بخش انبوه‌سازان دولتی و همچنین بخش خصوصی هستند. البته زمانی که مسکن مهر در حال اجرا بود، رونق خوبی در حوزه مصالح ساختمانی روی داد، هرچند هم‌اکنون مبنای درست و نادرست این طرح یا بی‌کیفیت بودن ساخت این طرح مدنظر نیست اما انبوه‌سازی در این طرح به‌خوبی قادر شد حوزه مصالح ساختمانی را برای چند سال به تحرک وادارد. البته حدود ۳ سال است که مسکن مهر متوقف شده است. فعالیت انبوه‌سازان شخصی نیز محدود است.

نیاز به ۴ میلیون مسکن

منبع‌چی در ادامه خاطرنشان کرد: دبیر انبوه‌سازان مدتی قبل عنوان کرد که ما درحال‌حاضر بیش از ۴ میلیون مسکن در سطح کشور نیاز داریم و اگر بتوانیم هر سال ۴۰۰۰ واحد مسکونی را بسازیم، ۱۰ سال طول می‌کشد.
وی افزود: ما در ساخت مسکن بسیار عقب هستیم و عجیب است با وجود اشتغالزایی که بخش مسکن قادر است ایجاد کند اما در این بخش کاری انجام نمی‌شود.
وی در زمینه صادرات آجر سفال نیز عنوان کرد: تا پیش از این بیشترین صادرات به کشور عراق بود اما چندین سال به دلیل وجود جنگ و داعش صادرات متوقف شده بود. البته مدتی است صادرات در حال انجام است اما به‌طور محدود و در کل صادرات خوبی در زمینه آجر سفال نداریم.
رئیس اتحادیه صنف فخاران استان تهران در پاسخ به این پرسش که قیمت‌ها تا چه اندازه باتوجه به تحولات ارزی افزایش پیدا کرده است، گفت: برخی ادعا می‌کنند تهیه آجر سفال ربطی به نرخ ارز و دلار ندارد که بر نرخ آن تاثیرگذار باشد اما موضوع این است که هزینه‌های تولید چندین برابر شده و این موضوع روی نرخ تمام‌شده تاثیرگذار است. از این‌رو قیمت‌ها حدود ۴۰ تا ۴۵درصد افزایش یافته است اما هنوز با توجه به تورم جای افزایش نرخ دوباره نیز دارد.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: به‌علاوه اینکه این افزایش نرخ درحالی رخ داده که ۴ تا ۵ سال آجر سفال با افزایش نرخ روبه‌رو نشده بود، درصورتی‌که اگر تورم همین سال‌ها را درنظر بگیریم باید با افزایش نرخ ۸۰ تا ۱۰۰درصد هم روبه‌رو شویم. با توجه به این شرایط تولید برای ما به‌صرفه نیست و همراه ضرر است.
منبع‌چی در پاسخ به این پرسش که سال آینده را چگونه می‌بینید، گفت: با توجه به بودجه سال ۹۸ به‌نظر نمی‌رسد تحول قابل‌توجهی پیش‌رو باشد و در بهترین حالت اگر مانند سال ۹۷ هم پیش برویم، انتظار بیشتری نخواهیم داشت.

تولید بسیار افزایش یافته است

همچنین درباره وضعیت تولید آجر سفال در سال ۹۷، مجید مرادی، مدیرعامل یک کارخانه آجر سفال نیز در گفت‌وگو با روزگار معدن اظهار کرد: امسال حوزه ساخت‌وساز کارخانه‌های آجر سفال را در رکود برده و واحد تولیدی ما با نصف ظرفیت مشغول به کار است.
مرادی در ادامه با اشاره به موضوع افزایش هزینه‌های تولید عنوان کرد: لوازم و قطعات موردنیاز در کارخانه بسیار گران شده است، برای نمونه تسمه نوار نقاله ۱۰۰ هزار تومانی به یک میلیون و ۳۰۰ هزار تومان رسیده است که این قطعات نیز باید نقد خریداری شود.
 وی ادامه داد: این درحالی است که نرخ محصولات ما به این میزان افزایش نیافته، علاوه‌بر اینکه بازار در رکود باقی مانده است و تقاضایی برای آن وجود ندارد.
 مرادی در ادامه عنوان کرد: همچنین هزینه‌های نیروی انسانی و انرژی وجود دارد که با تمام این هزینه‌ها، تولید دیگر به‌صرفه نیست. ما با کمترین میزان ظرفیت کار می‌کنیم تا چرخ کارخانه همچنان بچرخد.