چالش جدید فروش علی‌الحساب مازوت

به گزارش می‌متالز، مساله گاز، اما با سوخت جایگزینی به‌نام مازوت متفاوت است و اهالی صنعت سیمان بلافاصله بعد از پایان تابستان برای پر‌کردن مخازن مازوت اقدام می‌کنند. اما چند سالی است که با چالش‌های جدیدی به‌نام «سوخت علی‌الحساب» و جرایم رعایت‌نکردن «الگوی مصرف بهینه» مواجه شده‌اند که قادر است یک شرکت را به ورطه ورشکستگی بکشاند. در سوی دیگر اگرچه ظاهرا سیمانی‌ها می‌توانند به عرضه این محصول در بورس‌کالا مطمئن باشند، اما درخصوص نحوه عرضه هم، اما و اگر‌هایی وجود دارد.

در همین خصوص رئیس هیات‌مدیره شرکت «سیمان زابل» گفت: قطعا طرح موضوعاتی مانند خروج سیمان از بورس‌کالا در راستای تامین منافع برخی دلالان است که در گذشته با استفاده از رقابت منفی قیمت بین کارخانه‌ها، سود هنگفتی را به جیب می‌زدند. از سوی دیگر دولت قول ساخت سالانه یک‌میلیون واحد مسکونی را داده بود و در شرایط کسری‌بودجه چه دیواری کوتاه‌تر از صنعت سیمان که همواره سعی بر آرام‌کردن فضای بازار داشته‌است.

محمدرضا احسان‌فر ضمن اشاره به این مطلب، افزود: در شرایطی از تاثیر سیمان بر پروژه‌های دولتی صحبت می‌شود که به‌طور متوسط بهای هر متر‌مربع مسکن در کلانشهری مانند تهران ۷۰‌میلیون‌تومان است و بهای هر‌تن سیمان در اغلب کارخانه‌ها به ۷۵۰‌هزار‌تومان هم نمی‌رسد. حال سوال این است که با توجه به مصرف ۲۰۰کیلوگرم سیمان در هر متر‌مربع و بهای کمتر از ۲۰۰‌هزار‌تومانی آن، چه تاثیری بر قیمت‌های عجیب و غریب مسکن دارد؟ در واقع با یک نگاه واقع‌بینانه می‌توان گفت حتی اگر تمام سیمان به‌صورت رایگان در اختیار دولت قرار گیرد، بازهم هیچ‌گونه تاثیر محسوسی بر کاهش هزینه‌ها ندارد.

وی افزود: دولت عنوان می‌کند که ماهانه ۲.۵میلیون تن سیمان برای اجرای نهضت ملی مسکن نیاز دارد و این در حالی است که ماهانه ۵‌میلیون‌تن سیمان از طریق بورس‌کالا توسط کارخانه‌ها عرضه می‌شود. اگر به فرض محال جمع کل درخواست ماهانه به ۷.۵میلیون تن برسد، بازهم با توجه به ظرفیت ۸۸‌میلیون تنی سیمان، این صنعت قادر به پاسخگویی به نیازهاست، چراکه امروز در بهترین حالت ۶۰‌میلیون تن سیمان در داخل کشور مصرف می‌شود؛ بنابراین افزایش تقاضا برای سیمان باعث می‌شود صنعت سیمان با تمام ظرفیت تولید کند و قطعا به‌خاطر این حجم تقاضا حتی حاضر است ۱۰‌درصد هم نسبت به بورس‌کالا به دولت تخفیف بدهد؛ کما اینکه در ترکیه کارخانه‌های سیمان با ۹۸‌درصد ظرفیت کار می‌کنند و این اتفاق مثبتی به‌شمار می‌رود، اما بعید به‌نظر می‌رسد که به این میزان تقاضا برسیم.

وی ادامه داد: هم‌اکنون ۱۳ کارخانه سیمان با پیشرفت فیزیکی ۱۸ تا ۸۰‌درصد در کشور به‌صورت نیمه‌تمام رها شده‌اند؛ چراکه سرمایه‌گذاران می‌دانند که با قیمت‌های کنونی سرمایه‌گذاری در این صنعت صرفا به‌معنای افزایش ضرر و زیان است، اما متاسفانه برخی افراد همچنان اصرار دارند که سیمان در بورس‌کالا گران است.

احسان‌فر اظهار کرد: درحالی قیمت هر‌تن سیمان در بورس‌کالا حدود ۷۵۰‌هزار‌تومان است که قیمت هر‌تن ماسه که بدون هیچ‌گونه فرآیند صنعتی برداشت شده و مورد‌استفاده قرار می‌گیرد، حدود ۳۵۰‌هزار‌تومان به‌فروش می‌رسد و همین مساله خود نشان از ظلم به صنعتی است که ارزش روز آن به ۶‌هزار میلیارد‌تومان می‌رسد. نکته دیگر اینکه بتن سازان وقتی بتن با عیار۳۵۰ را تحویل مشتری می‌دهند؛ یعنی در یک‌تن آن ۳۵۰ کیلو سیمان یا به‌عبارتی ۲۵۰‌هزار‌تومان هزینه می‌کنند و مابقی از سنگدانه و آب تشکیل شده‌است. با توجه به اینکه بهای هر‌تن سنگدانه نصف سیمان است و بهای ۷۵۰ کیلو سنگدانه هم به حدود ۲۵۰‌هزار‌تومان می‌رسد؛ بنابراین ۶۰۰‌هزار‌تومان برای یک‌تن سیمان با عیار ۳۵۰ صرف شده‌است و حال اگر هزینه حمل‌ونقل را همین میزان هم درنظر بگیریم، به عدد یک‌میلیون و ۲۰۰‌هزار‌تومان برای هر متر‌مکعب می‌رسیم، درحالی‌که قیمت بتن با این رقم‌ها بسیار فاصله دارد. حتی جالب است بدانید با وجود اینکه سیمان جزء اصلی بتن به‌شمار می‌رود، اصولا بهای سیمان مساله بتن‌سازان نیست، اما طبیعی است که هرچه ارزان‌تر، این کالا را از ما بخرند، سود بیشتری نصیبشان می‌شود و به همین خاطر یکی از مدافعان خروج سیمان از بورس‌کالا همین گروه هستند.

رئیس هیات‌مدیره شرکت سیمان زابل با اشاره به جلسه برخی از مدیران صنعت سیمان با پورابراهیمی، رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس شورای‌اسلامی گفت: خوشبختانه با تلاش همکاران در جلسه‌ای که داشتیم، ایشان را کاملا اقناع کردیم که اگر همین امروز کارخانه‌های سیمان تجدید ارزیابی شوند، با توجه به ارزش حدود ۶‌هزار‌میلیارد‌تومانی و هزینه‌های استهلاک بسیار بالا، عملا تمامی شرکت‌های سیمانی زیانده هستند، اما از یک‌سو برخی شرکت‌ها سود تقسیم می‌کنند و از سوی دیگر دولت عملا با اقدامات نسنجیده به جنگ سهامداران این صنعت رفته‌است؛ از طرفی برای ایشان اثبات کردیم که نرخ بازگشت سرمایه‌گذاری در صنعت سیمان بی‌نهایت و دست‌نیافتنی است.

احسان‌فر همچنین به مشکلات تامین مازوت شرکت‌های سیمانی اشاره کرد و افزود: متاسفانه شرکت ملی پخش در سال‌جدید ارزش حرارتی مازوت را به‌عنوان سوخت جایگزین گاز بدون آزمایشات لازم افزایش داده‌است و کسانی که بر طبق این ارزش حرارتی تعیین‌شده تولید نداشته باشند، مازاد مصرف آن‌ها به نرخ فوب خلیج‌فارس (۱۰‌برابر قیمت داخلی) محاسبه می‌شود؛ این در حالی است که با احتساب هزینه حمل، مازوت دو‌برابر قیمت گاز برای شرکت‌ها تمام می‌شود که البته با شرایط عجیب و غریب کنونی این پرداخت پایانی ندارد و سال‌آینده باید مابه‌التفاوت قیمت آن را پرداخت کنیم.

وی خاطرنشان کرد: امسال تعهدات و تضامین مختلفی از شرکت‌ها گرفته‌اند که هیچ‌کس در سال‌آینده در قبال مابه‌التفاوت اعلامی و جرایم حق اعتراض هم ندارد؛ درحالی‌که اصولا این نوع معامله برخلاف عرف، قانون و شرع است چراکه وقتی کالایی فروخته و پول آن دریافت شده‌است، طبق شرع دیگر انتفاعی برای فروشنده ایجاد نمی‌کند. کما اینکه تولید‌کنندگان سیمان هم بعد از فروش محصولشان نمی‌توانند سال‌آینده از خریداران مابه‌التفاوت بگیرند.

وی در پایان گفت: درحالی‌که قیمت سیمان در دنیا حدود ۷۰ دلار است، در کشور ما به نرخ ۱۵ دلار فروخته می‌شود و بازهم عده‌ای با کوچک‌ترین تغییر قیمت فریاد وامصیبتا سر می‌دهند.

منبع: دنیای اقتصاد