اما و اگر‌های انتقال زغال سنگ روسیه از مسیر ایران

‌می‌متالز - به گفته رئیس کمیسیون معدن و صنایع معدنی اتاق بازرگانی، ایران در صورتی می‌تواند مسیر ترانزیت کالا از همسایگان شمالی باشد که زیرساخت‌های حمل‌ونقل خود را به ویژه در حمل ریلی تقویت کند.

به گزارش می‌متالز، «بهرام شکوری» رئیس کمیسیون معدن و صنایع معدنی اتاق بازرگانی ایران، در مورد تمایل روسیه برای بهره‌گیری از مسیر ریلی ایران در صادرات زغال سنگ به هند گفت: زیرساخت‌های حمل‌و‌نقلی در ایران به تناسب رشدی که در صنایع معدنی داخل کشور صورت گرفته ارتقا نیافته است و امروز صنایع فولاد و مس به دلیل ضعف زیرساخت‌های حمل‌و‌نقل با چالش روبه‌رو هستند و این نگرانی را دارند که در سال‌های پیش رو ماشین لازم که برای حمل بار تولیدی در واحد‌های صنعتی وجود ندارد.

وی تصریح کرد: ضعف زیرساخت‌ها‌ی حمل‌و‌نقلی کشور در حمل ریلی نسبت به حمل جاده‌ای برجسته‌تر است.

عضو هیات مدیره اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان محصولات معدنی ایران ادامه داد: علاوه بر اینها برای عملیاتی شدن چنین طرحی نیاز به تکمیل کریدور شمال-جنوب و شرق-غرب است؛ بنابراین می‌توان نتیجه گرفت پتانسیل اجرای چنین طرحی در ایران وجود دارد، اما برای بالفعل کردن این پتانسیل زیرساخت‌هایی لازم است که در حال حاضر وجود ندارد.

شکوری یادآور شد: دسترسی ایران به آب‌های گرم و موقعیت ژئوپلیتیکی که در منطقه دارد چنین پتانسیلی را برای آن ایجاد کرده است؛ همچنین به نظر من در مراوداتی که هندی‌ها با اروپا دارند از مسیر ایران می‌توانند به عنوان مسیر ترانزیت بهره ببرند و مسیر خود را در تجارت با اروپا کوتاه کنند. افزون بر اینکه استفاده از این مسیر نسبت به حمل کالا از مسیر دریایی هزینه کمتری دارد و این فرصت خوبی برای ایران است که بیش از یک سوم هزینه‌های حمل کالا در مسیر روسیه و هند را به خود اختصاص دهد و از این مسیر درآمد مطلوبی کسب کند.

وی خاطرنشان کرد: این امتیاز تنها به حمل کالا‌های معدنی محدود نمی‌شود؛ اکنون ۴۰ میلیون تن غله در کشور‌های سی‌آی‌اس در شمال ایران تولید می‌شود و ۲۰ میلیون آن در همسایگان جنوبی مصرف می‌شود؛ ایران می‌تواند به شرط برخورداری از زیرساخت‌ها از ترانزیت کالا میان این دو منطقه درآمد ایجاد کند.

شکوری گفت: اگر راه‌آهن زاهدان به چابهار تکمیل شود، چابهار می‌تواند به قطب صادرات مواد معدنی ایران و افغانستان تبدیل شود و اگر این اتفاق افتاده بود، بندر گوادر پاکستان دیگر جایگاه امروز را نداشت.