دکتر حسن روحانی در این بازدید از معدنچیان مصدوم و خانواده های آنان می خواهد دردشان را فریاد کنند و بی ملاحظه و نگرانی از سرکوب صدایشان، به آنها اجازه می دهد هر طور که می خواهند درد و رنج خود را ابراز کنند.
روحانی گلایه های معدنچیان را می شنود همچنانکه تاکنون این رفتار او را با سایر اقشار جامعه شنیده و دیده ایم؛ چه در میان معلمان، چه کارگران و چه اقوام و مذاهب گوناگون. اینها تابوهایی است که پیش از این کسی آن را نشکسته بود.
روحانی می دانست که با اعتراض معدنچیان زمستان یورت مواجه می شود اما رفت تا صدای اعتراض آنها را بشنود، در این روزهای اندوه، در کنارشان باشد و تلاش کند که دردها و آلام آنها را التیام بخشد.
و چه بسا، اگر او به دیدار معدنچیان نمی رفت رازهای پشت پرده معدن های ایران افشا نمی شد.
روحانی به جای مالکان و سهامداران معادن ایران، گلایه های بازماندگان حادثه و کارگران را شنید و آن را به جان خرید.
ریس جمهور امروز به میان معدنکاران نرفت تا با آنان عکس بگیرد، بلکه رفت تا صدای آنان را به گوش همه ما برساند و چشمان ما را با چهره افسرده آنان آشنا کند.