به گزارش میمتالز، کیوان جعفریطهرانی با اشاره به وضعیت صادرات فولاد کشور اظهار کرد: متأسفانه روند صادرات فولاد ایران نسبت به سالهای گذشته در وضعیت قابل قبولی نیست و این یک معضل اساسی است؛ این در حالی است که از سال ۲۰۱۵ همراه با کاهش واردات فولاد، صادرات از کشور نیز افزایش یافت و در سال ۲۰۱۷ با توجه به امضای برجام این صادرات به اروپا به اوج خود رسید؛ در اکتبر ۲۰۱۷ و درست در زمان اجرای برجام، انجمن فولاد اروپا (یوروفر) برای پنج شرکت از کشورهای اوکراین، برزیل، ایران و روسیه عوارض وارداتی ورق گرم HRC وضع کرد که این اتفاق برای شرکت فولاد مبارکه رقم خورد و برای هر تن ۲۷ الی ۳۵ یورو بسته به کشور، عوارض وارداتی ورق گرم در نظر گرفته شد.
جعفریطهرانی تصریح کرد: متأسفانه شاهد بودیم در دوران برجام که وضعیت صادرات میتوانست بهبود یابد، انجمن فولاد اروپا، صادرات فولاد مبارکه را محدود کرد و با روی کار آمدن ترامپ صادرات محصولات این شرکت محدودتر شد و در ماه May سال ۲۰۱۸ بود که ترامپ از سرگیری تحریمها را اعلام کرد؛ در اگوست ۲۰۱۸ دور اول تحریمها اعمال شد و صنعت فولاد کشور در این تحریمها محدودتر شد، پس از آن در نوامبر ۲۰۱۸ نیز صنعت نفت و حملونقل دریایی و ... تحریم شد و تا امروز حتی در دوره رئیسجمهور فعلی ایالات متحده آمریکا نیز تحریم شرکتهای فولادی ادامه دارد.
وی با بیان اینکه درآمدزایی صنعت فولاد برای کشور از دلایل اصلی تحریم این صنعت از سوی وزارت خزانهداری آمریکاست، گفت: من معتقدم با حرکتی که بایدن به عنوان یک دموکرات انجام داد و تحریمها را سختتر کرد، طبیعتاً با روی کار آمدن ترامپ، وضعیت ما سختتر خواهد شد، اما چنانچه کاملاً هریس نیز به عنوان رئیسجمهور آمریکا انتخاب شود، نباید انتظار معجزه داشت، چراکه ما بحثی به نام احیای برجام نداریم و وزیر امور خارجه کشورمان نیز بر این موضوع تاکید داشت که به دنبال برجام جدید هستیم و نیاز به مذاکره جدید داریم و بعید است با روی کار آمدن هر یک از نامزدهای ریاست جمهوری آمریکا این اقدام شکل عملیاتی به خود بگیرد؛ از این رو، طبیعتاً وضعیت تجارت ایران در بازارهای جهانی با همین وضعیت فعلی ادامه خواهد شد، مگر اتفاق جدیدی بیفتد.
این کارشناس ارشد بازارهای بینالمللی ادامه داد: صادرات در اقتصاد همه کشورها اصطلاحاً به یک جنگ سرد تبدیل شده است، همانطور که در گذشته جنگها در راستای کشورگشایی بوده، در صادرات نیز این موضوع صدق میکند. باید مشتریان قبلی را حفظ کنیم و بهدنبال کشورهای هدف تازه نیز باشیم؛ ضمن اینکه باید توجه داشته باشیم که در کشورهایی همچون افغانستان و عراق که مشتریان محصولات فولادی ما بودند، امروز در حال بهرهبرداری از شرکتهای تولید داخلی خود هستند و ما بازارهای منطقهای و جهانی فروش فولاد را کم کم از دست میدهیم.
وی خاطرنشان کرد: از دولت چهاردهم و وزارتخانههای صمت و اقتصاد آن انتظار میرود که قوانین محدودکننده صادرات معدن و صنایع معدنی وضع نکنند و قوانین وضعشده در دولت سیزدهم را ملغی کنند، چراکه دیگر فرصت برای مقابله با خودتحریمیها را نداریم.
جعفریطهرانی با بیان اینکه چین ازجمله کشورهایی است که بر خلاف روسیه رابطه مشخص و شفافی با ایران دارد، ابراز کرد: این کشور ابرقدرت صنعت فولاد جهان است و تا ۲۰۵۰ همچنان تولیدکننده بزرگ خواهد بود؛ با توجه به رقابتی که هند در چشمانداز خود با چین قرار داده، این کشور نیز به سمت کیفیسازی تولیدات خود حرکت خواهد کرد.
وی اضافه کرد: در حال حاضر، حفظ ارتباط ما با چین به صلاح کشور است و در حوزه فولاد، مذاکره برای گرفتن سهمی از بازار محصولات آنها ضروری است؛ البته در این زمینه به لحاظ قیمتی ممکن است با مشکل مواجه شویم.
این کارشناس ارشد بازارهای بینالمللی، کاهش قیمت ورق گرم و با کیفیت فولادی و رسیدن این قیمت به کمتر از قیمت میلگرد را تأسفبار دانست و تصریح کرد: قیمت ورق گرم باید ۷۰ تا ۸۰ دلار بالاتر از میلگرد باشد و نه برابر یا ۱۰ تا ۲۰ دلار پایینتر که این امر نشان میدهد صنعتی مثل فولاد مبارکه بهعنوان صنعت مادر نیازمند صادرات است، اما رقابت در بازارهای جهانی با قیمتهای رقابتی فعلی نیز بسیار سخت است و نیاز به تولید محصولات customize یا سفارشی برای هر بازار خاص داریم. اینکه یک تولید مشابه را به همه کشورها صادر کنیم دیگر اجرایی نیست، باید نیازهای بازار هر کشور را شناخته و محصول مناسب آن بازار را تولید کنیم.
وی تاکید کرد: بخش دولتی با همکاری متخصصان بخش خصوصی کشور میتواند بازارهای فعال را حفظ و بازارهای از دست رفته را احیا کند، به شرطی که قانونگذار به دنبال وضع قوانین محدودکننده نباشد.
جعفریطهرانی افزود: در حالی که تصور این است که بخش قابل توجهی از اشتغالزایی کشور توسط صنایع خودروسازی ایجاد شده، باید گفت که میزان اشتغالزایی مستقیم و غیرمستقیم صنعت فولاد بسیار بیشتر است و ۱۰ درصد جمعیت کشور به برکت فعالیت زنجیره فولاد در حال امرار معاش هستند که شامل کلیه فعالیتهای معدنکاری از ابتدا تا خود کارخانههای فولادسازی و همچنین حملونقل ماده اولیه، محصولات میانی و نهایی و بالاخره فعالیتهای صادراتی در بنادر میباشد.
وی حفظ جایگاه دهم ایران در صنعت فولاد جهان و ترقی آن را تنها با توسعه صادرات ممکن دانست و گفت: چنانچه مشکل آب، برق و گاز در کشور برطرف شود، همین امروز امکان تولید ۴۲ میلیون تن فولاد را داریم و آنچه اهمیت دارد این است که این تولید را در کجا مصرف کنیم؟
این کارشناس ارشد بازارهای بینالمللی با بیان اینکه ما در شرایطی هستیم که مصرف سرانه فولاد در کشور به ۱۳۰ کیلوگرم رسیده و این وضعیت فاجعه بار است، ادامه داد: کاهش ساخت و ساز، مشکل نقدینگی و کاهش میزان پروژههای عمرانی جدید از مهمترین دلایل کاهش مصرف فولاد در کشور است و بسیاری از پروژههای بزرگ و بهویژه پروژههای پالایشگاهی جدید هنوز تعریف و اجرایی نشده و منجر به ایجاد مشکلات عدیده شده است.
وی اضافه کرد: کیفیت تولید فولاد ایران در جهان ممتاز است، اما در حوزه تنوع محدود هستیم و از نظر قیمت نیز توان رقابت با فولادسازان بزرگ جهان را نداریم چراکه ما برای تولید فولاد هزینههای بالاسری زیادی داریم. استفاده از تکنولوژیهای روز جهانی راهکار بهروزرسانی و کاهش هزینههای تولید و رقابتیسازی این صنعت است.