به گزارش می متالز، همه چیز از مردادماه امسال شروع شد،؛ زمانیکه پالایشگاه داران نفتی درتصمیمی با اتکا بهفرمول های خاص اقدام به افزایش یکباره قیمت لوب کات بهعنوان خوراک اصلی پالایشگاههای روغنسازی کرده و چهارپالایشگاه دار بزرگ را با چالشی بزرگ مواجه کردند. اما این تصمیم چندان پایدار نماند و با ورود ستاد تنظیم بازار به این موضوع، قیمتها بهحالت قبل بازگشت؛ اما تنها تا پایان دیماه.
اما حالا با ورود به یازدهمین ماه از سال، پالایشگاه های نفتی بازهم دست بهافزایش قیمت زدهاند تا یکی از محصولات استراتژیک و مورد نیاز کشور برای سرپا نگه داشتن صنعت حمل و نقل گران به دست مصرفکننده نهایی برسد.
نخستین اتفاقی که با این افزایش قیمت برای پالایشگاهها رخ داد، کاهش میزان صادرات آنها بهبازارهای جهانی بود. موضوعی که قبل از این نیز بهدلیل کیفیت پایین لوبکات برای روغنسازها مشکلساز شده بود و بالا بودن سولفور موجود در لوبکاتهای تحویلی باعث افزایش هزینههای آنها برای سولفورزدایی شده بود. اتفاقی که امکان رقابت را دربازارهای جهانی نیز از این شرکتها سلب کرد.
حالا اما وزارت نفت بیتوجه بهپیامدهای این تصمیم و حتی کیفیت محصولی که تحویل روغنسازها میدهد، آن را نیز همچون مازوت کمسولفور میداند؛ درحالیکه در بازارهای جهانی اختلافی دو برابری بین قیمت مازوت کمسولفور با نمونههای تولیدی همین پالایشگاهها با سولفور بالا وجود دارد.
با این اوصاف اگرچه پالایشگاهداران با صرف هزینههای بالاتر همچنان کیفیت روغنپایه خود را حفظ کردهاند، اما قیمت تمامشده این محصول برای تولید روغنموتور توسط خودشان و برای فروش بهشرکتهای خصوصی روغنسازی بالاتر رفته و درنهایت این موضوع بهسلامت موتور ۲۵ میلیوندستگاه خودرو درحال تردد درکشور آسیب میرساند.
درشرایط فعلی رصد بازار حکایت از آن دارد که برداشته شدن تخفیفهای فروش برای عاملین توسط برخی پالایشگاهداران صورت گرفته است که میتواند با وجود ثابت ماندن قیمتها در، در کارخانه قیمت را برای مصرفکننده نهایی بالا ببرد و هزینههای سنگینی را از بابت تعویض دیرهنگام روغنموتور بهمالکان ۲۵ میلیوندستگاه خودرو درحال تردد در کشور تحمیل کند.