به گزارش می متالز، راهآهن مشهد و ایستگاه آن، یکی از بزرگترین بناهای مربوط به حمل و نقل ریلی دنیاست و برخی ساختمان ایستگاه را در ردیف 20 اثر برجسته معماری آسیا میدانند که در سال 1345، کار ساخت آن به پایان رسید. اما شاید کمتر کسی شنیدهباشد که این مجموعه عظیم روی اراضی روستایی به نام «امینآباد» ساختهشد؛
روستایی که قدمتی چند صد ساله داشت و در دوره صفویه، محل زندگی ادیبانی مانند «مِیلی مشهدی» بود. تا چند سال قبل در کنار ریلهای شمالی راهآهن مشهد، قبر این شاعر دوره صفویه که برخی از اشعار او در کتیبههای حرم رضوی هم به کار رفته است، با سنگ قبری زیبا و کتیبهای از سنگ مرمر سیاه، وجود داشت که متأسفانه تخریب شد و سنگ را هم به بقعه هارونیه، در جاده آرامگاه فردوسی منتقل کردند. محل دفن «مِیلی»، احتمالا قبرستان عمومی روستای «امینآباد» بودهاست.