به گزارش می متالز، در نمودار 1، تراز تجاری (بالانس عرضه و تقاضا) محصولات نورد آلومینیومی در مناطق مختلف جهان برای سالهای گذشته نشان داده شده است. تراز تجاری چین از اوایل دهه دوم از دوره مورد بررسی بهشدت رشد کرد و این کشور را به بزرگترین صادرکننده محصولات نورد آلومینیومی در جهان بدل کرد. تراز تجاری این کشور در حال حاضر حدود 2.9 میلیون تن است و انتظار میرود که رشد صادرات این محصولات از چین ادامهدار باشد. با این حال، نهتنها از سرعت رشد اقتصادی چین در سالهای اخیر کاسته شده که میتواند در میزان تولیدات محصولات نورد نیز تأثیرگذار باشد، بلکه اجرای قوانین سختگیرانه زیستمحیطی در این کشور، میتواند دسترسی به شمش آلومینیومی را در این کشور کاهش دهد که خود عامل دیگری برای کند شدن رشد تولید و متعاقبا صادرات خواهد بود؛ چین در نظر دارد که در سال جاری نیز همچون سال گذشته، برنامه کاهش تولید را در واحدهای بالادستی آلومینیوم، بهعنوان یکی از صنایع انرژیبر اجرا کند.
علاوه بر این موارد، در راستای کاهش آلایندههای زیستمحیطی، چین برنامه توسعه صنعت خودروسازی الکتریکی را در دستور کار خود قرار داده است که محرک تقاضا برای محصولات نورد آلومینیومی خواهد بود. در این خودروها، کاهش وزن بهمنظور افزایش بهرهوری باتریها و کارایی موتور خودرو اهمیت بسیار زیادی دارد؛ امری که با استفاده از فلز سبکی چون آلومینیوم قابل دستیابی است. بدین ترتیب، انتظار میرود که تراز تجاری محصولات نورد آلومینیومی در چین، طی سالهای آتی با رشد بسیار محدودی همراه باشد. این امر میتواند فضای رقابت را در بازارهای خارج از چین تا حدی آزاد کند.
خاورمیانه یکی از مناطقی است که با وجود ظرفیتهای نورد، طی سالهای گذشته همچنان جزء یکی از مناطق واردکننده این محصولات باقی مانده است. هر چند در کشورهای خاورمیانه تراز تجاری منفی از محصولات نورد آلومینیومی وجود دارد، اما باید اذعان کرد که در این منطقه ظرفیتهای قابل توجهی از نورد آلومینیوم وجود دارد که غیرفعال یا تنها بخشی از آن فعال است. از جمله این موارد میتوان به ظرفیت شرکت نورد آلومینیوم عمان اشاره کرد که با بهرهوری تقریبا 50 درصدی تولید میکند. علاوه بر آن در ایران نیز حدود 100 هزار تن ظرفیت تولید ورق آلومینیومی وجود دارد که نیمی از آن نیز غیر فعال است. این در حالی است که چین بیشترین سهم را در بازار وارداتی محصولات نورد خاورمیانه دارد، از این رو در صورت کمتر شدن سهم تولیدکنندگان چینی در این بازار شاید بتوان به فعال شدن بخشی از این ظرفیتها امیدوار بود. البته ناگفته نماند که عمده ظرفیتهای نورد موجود در ایران را واحدهای کوچکی تشکیل میدهند که قابلیت تولید محصول با کیفیت بهصورت کویل را دارا نیستند، از این رو با کمرنگتر شدن حضور تولیدکنندگان چینی در بازار خاورمیانه، انتظار میرود که ظرفیتهای غیر فعال خارج از ایران، زودتر فعال شوند.