به گزارش میمتالز، صنعت فولاد یکی از صنایع بسیار با اهمیت است که همواره به دلیل سطح بالای آلایندگی در فرایند تولید فولاد با انتقاد روبرو بوده است. به همین دلیل است که فرایند استفاده از انرژیهای پاک در این صنعت با جدیت زیادی پیگیری میشود.
سوال اصلی این است که با توسعه کارخانههای سبز و کاهش استفاده از انرژیهای فسیلی و تکنولوژیهای قدیمی در فرایند تولید فولاد و فراوردههای فولادی، چه بر سر کارخانه ها، ماشین آلات و داراییهایی میآید که دیگر قابل استفاده نیستند؟
گلوبال انرژی مونیتور در آمار اخیر خود به این مساله اشاره کرده است. بر طبق این اطلاعات ۵۱۸ میلیارد دلار از داراییهایی که این روزها در کارخانههای فولاد سازی دنیا استفاده میشود، در آینده نزدیک و بعد از توسعه صنعت فولاد سبز غیر قابل استفاده خواهد شد و به سرمایههای سرگردان تبدیل میشود.
این مطالعه نشان داده است ۸۰ درصد از این سرمایههای سرگردان در کشورهای آسیایی خواهند بود، زیرا سهم زیادی از کارخانههای فولادسازی در این قاره است و اغلب آنها برای تولید فولاد از زغال سنگ یا نفت و فراوردههای نفتی به عنوان منبع انرژی استفاده میکنند.
چین در این حوزه اصلیترین سهم را خواهد داشت. این کشور که سالانه ۵۷ درصد از فولاد دنیا را تولید میکند، بیشترین سرمایههای سرگردان را به خود اختصاص خواهد داد و هند هم در این حوزه جایگاه دوم را به خود اختصاص میدهد.
طبق این گزارش ارزش سرمایههای سرگردان صنعت فولاد در کشور چین به ۲۳۷ میلیارد دلار میرسد و ۱۸۴ میلیارد دلار سرمایه سرگردان هم در کشور هند ایجاد میشود. سه کشور اندونزی و ویتنام و مالزی هم در سالهای اخیر سرمایه گذاری زیادی برای تولید فولاد سبز و کاهش استفاده از انرژیهای فسیلی در این صنعت انجام داده اند و انتظار میرود به ترتیب ۳۵ میلیارد دلار، ۲۳ میلیارد دلار و ۱۷ میلیارد دلار سرمایه سرگردان مرتبط با صنعت فولاد داشته باشند.
آژانس بین المللی انرژی اعلام کرد در صورتیکه دنیا بخواهد تا سال ۲۰۵۰ به اهدف خود مبنی بر کاهش چشمگیر انتشار کربن برسد، باید کورههای قوس الکتریکی توسعه پیدا کنند و تا سال ۲۰۳۰ میلادی ۳۷ درصد ظرفیت تولید فولاد دنیا با این کورهها فعالیت کنند. برای تحقق هدف کاهش انتشار کربن و مبارزه با تغییرات جوی باید سهم این کورهها در تولید فولاد در سال ۲۰۵۰ به مرز ۵۳ درصد برسد.
بیزینس استاندارد تاکید کرد صنعت فولاد یکی از آلایندهترین صنایع در دنیا است و سالانه ۲.۶ گیگاتن دی اکسید کربن به طور مستقیم و در فرایند تولید فولاد منتشر میشود و ۱.۱ گیگا تن دی اکسید کربن در جریان تولید برق مورد استفاده در صنعت فولاد منتشر میشود.
به همین دلیل است که گذر از تکنولوژیهای مصرف کننده انرژیهای فسیلی به سمت تکنولوژیهای کم کربن از اهمیت بالایی برخوردار است و باید برای تسریع این روند تلاش زیادی کرد.
توقف سرمایه گذاری در نیروگاههای که با زغال سنگ کار میکنند اصلیترین و مهمترین سیاستی است که برای عبور از این دوره باید اجرا کرد و باید در نظر داشت که در این گذر سهم زیادی از داراییهایی که روزگاری ارزشمند بودند، از چرخه اقتصاد خارج میشوند. داراییهایی از قبیل کورههایی که با زغال سنگ یا فراوردههای نفتی کار میکنند و در دنیای آینده جایی برای آنها وجود ندارد.
منبع: تحلیل بازار