به گزارش می متالز، بنابراین واحدهای آهناسفنجی بسیاری در کشور وارد چرخه تولید شدهاند که با کمبود گندله روبهرو و برخی از این واحدها برای تامین نیاز خود ناچار به واردات گندله بودند. این در حالی است که واحدهای فولادی بهعنوان واحدهای پاییندست گندله نیز توسعه چندان قابل توجهی نیافتهاند. از این رو به نوعی در این مرحله با نبود تعادل بین واحدهای تامین گندله و واحدهای احیای مستقیم روبهرو هستیم.
البته با اقدامهایی که سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران (ایمیدرو) در چند سال گذشته انجام داده، میتوان مدعی شد در ساخت واحدهای گندلهسازی موفق عمل کرده و خلأهای گذشته را پوشش خواهد داد.
اما یکی از موضوعهای مورد توجه در زنجیره فولاد آن است که در بالادست گندلهسازی که کنسانترهسازی قرار دارد، با کمبودهایی روبهرو هستیم و این موضوع از آنجا نشأت میگیرد که دیرتر نسبت به ساخت واحدهای کنسانترهسازی اقدام شده و در جریان ساخت، این واحدها با موانعی روبهرو شدهاند و همین سبب شده است همزمان با گندلهسازیها به تولید نرسند. بنابراین میتوانیم ادعا کنیم با این شرایط در سالهای پیشرو با کمبود کنسانتره روبهرو خواهیم بود.
حتی اگر مشکل کنسانتره نیز برطرف شود، اما اگر یک گام فراتر برویم در ادامه این زنجیره در حلقه بالاتر از کنسانتره با کمبود سنگآهن در آینده روبهرو خواهیم بود و این احتمال وجود دارد که در سالهای آینده سنگآهن وارد کنیم، در غیر این صورت واحدهای پاییندست سنگآهن تعطیل میشوند، چراکه معادن سنگآهن متناسب با واحدهای کنسانترهسازی توسعه نیافتهاند که البته در زمینه اکتشاف معادن سنگآهن، برنامههای مناسبی در دست اقدام است. بنابراین میطلبد که تمام توسعه زنجیره فولاد را به تناسب پیش ببریم.
مجید محمودی - کارشناس فولاد