به گزارش می متالز، در میان مطالعات انجام شده آنچه در سند راهبردی صنعت فولاد کشور در رابطه با ظرفیت فولاد خام مطرح شده، دستیابی به ظرفیت 55 میلیون تن فولاد خام به عنوان یک هدفگذاری کلان اعلام شده و تا به امروز بدون تغییر باقیمانده است، اما آنچه مشخص است طرح سند چشمانداز فولاد ایران از دو جنبه باید موردتوجه ویژه قرار گیرد: اول میزان تولید، تجارت و مصرف خارجی و داخلی فولاد است و دوم وضعیت زیرساختهایی همچون گاز، برق، آب و بهویژه بررسی امکانات حملونقل باری و جادهای است، جنبههایی که پس از بررسیهای دقیقتر بر روی آنها این سؤال را در ذهن ایجاد میکند که آیا واقعاً صنعت فولاد ما قابلیت رسیدن به تولید 55 میلیون تن را دارد؟
بهادر احرامیان، نایبرئیس انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران و مدیرعامل فولاد یزد در این خصوص عنوان کرد: افزایش ظرفیت تولید فولاد به 55 میلیون تن تا افق 1404 در شرایط رونق کشور نیز قابل تحقق نبود چه برسد به شرایط فعلی. به فرض هم ایران با توسعه واحدهای زیر سقفی کنونی و به بهرهبرداری رسیدن واحدهای در حال ساخت در حوزه فولاد در سالهای آینده به هدفگذاری تولید ۵۵ میلیون تن فولاد در سال برسد اما سؤال مهم این است که آیا برای مصرف این میزان تولید برنامهریزی جامعی صورت گرفته است؟
مدیرعامل مجتمع فولاد یزد معتقد است: هدف تولید فولاد 55 میلیون تن در سال برای کشور ما غیرعملی است. از یک سو بدنه مهندسی کارشناسان، زیرساختهای کشور اعم از حملونقل، آب، برق، محیطزیست و غیره امکان فراهم آوردن الزامات این حجم تولید را برای کشورمان دور از دسترس میدانند و از سوی دیگر کارشناسان بازرگانی فولاد امکان فروش و صادرات این حجم تولید را حتی با فرض ایجاد ظرفیت تولید آن غیرعملی میبینند.
احرامیان ادامه داد: با توجه به آمارهای کنونی مصرف سالانه فولاد در کشور بین 10 تا 15 میلیون تن است که این عدد در سالهای آینده نیز با توجه به روند مصرف داخلی صنایع کشور چندان تغییری نخواهد کرد و دراینبین نکته مهم آن است که دولت و مسئولان که به دنبال ایجاد ظرفیتهای جدید هستند چه برنامهای برای ۴۰ میلیون تن ظرفیت هدفگذاری شده باقیمانده دارند.
وی افزود: این در حالی است که زمانی که با تحریمها هم مواجه نبودیم مطرح کردن این رقم اشتباه بود و کارشناسان تحقق آن را دور از ذهن میدانستند. اگر مبنا بر ظرفیتسازی تا این عدد قرار میدادند بهتر از تولید 55 میلیون تن فولاد بود. بعلاوه اینکه برای صادرات باید فولاد و محصولات و مصنوعات فولادی هم در نظر گرفته شود.
احرامیان در آخر به طور خلاصه این موضوع را چنین ارزیابی کرد: سوای بحث امکانات تولید، بحث بازاریابی و کشش بازار داخل و خارج باید مدنظر باشد که این میزان تولید در افق 1404 را توجیه نمیکند.