به گزارش میمتالز، مصطفی عبداللهی، عضو هیات مدیره انجمن نوردکاران فولادی ایران درباره ارزیابی خودش از شیوهنامه قیمت پایه زنجیره فولاد در بورس کالا گفت: در شیوهنامه قیمت پایه زنجیره فولاد در بورس کالا، مابهالتفاوت قیمت شمش و میلگرد ۱۱ درصد درنظرگرفته شده، این در حالی است که تنها میانگین هزینه حمل شمش از مبدا تا کف کارخانههای نوردی ۵ درصد است که اگر با هزینههای برق، گاز و سایر هزینهها اضافه کنیم، این درصد به چند برابر میرسد.
به گفته عبداللهی اگر تولیدکننده نوردی در شرایط فعلی بخواهد بر مبنای شیوهنامه که مابهالتفاوت ۱۱ درصد را میان شمش و میلگرد قائل شده، کار کند، مطمئن باشید حتی نخواهد توانست هزینههایش را هم پوشش دهد، چه برسد به کسب سود.
وی عنوان کرد: با تصویب شیوهنامه جدید قیمت پایه زنجیره فولاد در بورس کالا این شائبه به ذهن میرسد که تصمیمگیران در حالت بدبینانه قصد دارند با این نوع از دستورالعملها، کارخانههای نوردی تعطیل و شمش و اسلب صادر شود و در حالت خوشبینانه، محاسبات آنان اشتباه است.
مدیرعامل مجتمع صنایع تولیدی نورد گرم فلز با بیان اینکه همه نوردکاران فولادی در ایران نسبت به این دستورالعمل اعتراض دارند، اظهار کرد: با لحاظ هزینههای درنظرگرفته شده اگر سود نوردکاران فولادی زیر ۲۰ درصد لحاظ شود، اساسا تولید نوردکاران به صلاح و صرفه اقتصادی نیست.
عضو هیات مدیره انجمن نوردکاران فولادی تاکید میکند، انجمن تخصصی نوردکاران فولادی به عنوان ذینفعان این دستورالعمل برای تنظیم شیوهنامه دعوت نشدهاند و امید است جلوی این دستورالعمل که فعلا به تعویق افتاده گرفته و با لحاظ منافع نوردکاران فولادی، شیوهنامه جدیدی مصوب شود.
وی درباره دیگر چالشها و مشکلات شیوهنامه مزبور گفت: اینکه مبنای شیوهنامه را میلگرد به عنوان محصول نهایی را مدنظر قرار دادهاند، روش درستی است، چرا که میلگرد پیشانی زنجیره فولاد است و درست به مانند لوکوموتیو عمل میکند و کل زنجیره متاثر از آن، عمل خواهد کرد، اما تعریف قیمتگذاری به نحوی است که به نفع میانه زنجیره و به زیان اول و آخر زنجیره عمل میکند.
عبداللهی بر این باور است از نظر و آرای همه انجمنهای تخصصی حاضر در زنجیره ارزش فولاد، برای تصمیمگیری درباره شیوهنامهها بهره گرفته و منافع کل زنجیره در آن لحاظ شود، در غیر اینصورت تنها بخشی از زنجیره سود میکند و بخش دیگر همانند نوردکاران (در انتهای زنجیره) از حیز انتفاع خارج میشوند.
به گفته این نوردکار شیوهنامهها و دستورالعملها باید به گونهای تدوین و تنظیم شوند که همه صنایع حاضر در زنجیره ارزش فولاد، مورد توجه قرار گیرند، چرا که بیشترین ایجاد اشتغال در هر زنجیره ارزش صنایع، انتهای آن خواهد بود و این نوع تصمیمگیریها میتواند آثار سوء هم بر اشتغال ایجاد کند.
مدیرعامل مجتمع صنایع تولیدی نورد گرم فلز درباره راهکارها و توصیههایش اظهار کرد: برای رفع چالشها و سوءتفاهمها باید نشستهای کارشناسی با حضور انجمن تخصصی نوردکاران و سایر انجمنهای تخصصی شکل گیرد که به صورت شفاف، همه هزینههای تولید در ارزش زنجیره فولاد بررسی و مدنظر قرار گیرد.
به گفته عبداللهی کارخانههای نوردی تا قبل از خاموشیها و افزایش تعرفه برق و گاز با ۳۰ درصد ظرفیت کار میکردند که با اعمال خاموشیها و افزایش تعرفههای برق، ظرفیت آنان به ۱۰ درصد رسیده است که میتواند در کاهش سمت عرضه و افزایش قیمت محصولهای نهایی همچون میلگرد و تیرآهن بسیار تاثیرگذار باشد.
از نگاه این فعال تولیدی اگر توجیه اقتصادی تولید محصولهای نوردی از دست برود، بسیاری از کارخانههای نوردی ورشکسته و به سمت تعطیلی میروند، آنوقت مسئولیت اصلی پیامدهای زیانبار آن، دولت خواهد بود.
عضو هیات مدیره انجمن نوردکاران فولادی ایران با اشاره اینکه به برکت شمش ارزان، کارخانههای نوردی در عراق و افغانستان تاسیس و راهاندازی شدهاند، تصریح کرد: از نگاه کارشناسی و اقتصادی برای تعادل در اشتغال بیش از ۸۵ هزار کارگر در انتهای زنجیره و صنعت نورد، بهتر است به فکر صادرات محصولهای نهایی باشیم، نه اینکه به سمت صادرات محصولهای نیمه خام و خام روی آوریم.
عبداللهی با بیان اینکه در محافل تصمیمگیری، همه نظرهای کارشناسی همراستا با خواست نوردکاران مطرح میشود، ما در عمل طور دیگری تصمیمگیری میشود، اظهار کرد: آنچه از دورنمایه شیوهنامه متبادر میشود، طرح این شائبه است که بورس کالا به عنوان شرکت خصوصی بیشتر منافع فولادسازانِ میانه زنجیره ارزش فولاد (تولیدکنندگان شمش بلوم) را مدنظر قرار داده و این در حالی است که وزارت صمت به عنوان متولی اصلی، باید منافع همه زنجیره را مدنظر قرار دهد و نحوه تعیین یا کشف قیمت هم باید به نحوی باشد که همه منافع زنجیره حفظ و تامین شود.