شرط ماندگاری ایران در بازار جهانی صنایع معدنی

‌می‌متالز - بررسی صادرات معدنی کشور نشان می‌دهد ایران در زمینه صادرات فلزات معدنی با‌ ارزشی که در روند کربن زدایی با تقاضای بالایی رو به‌روست، سهمی در بازار جهانی ندارد.

به گزارش می‌متالز، این در حالی است که طی سال‌های گذشته تقاضا برای این فلزات با‌ ارزش افزایش یافته و حضور در این بازار علاوه بر اینکه ارزآوری بالایی دارد، زمینه ماندگاری ایران در بازار جهانی معدن به عنوان یک بازیگر مهم در بلندمدت را فراهم می‌کند.

کیوان جعفری‌طهرانی تحلیلگر بازار‌های بین‌المللی فولاد و سنگ‌ آهن با بیان اینکه در حال حاضر مشکل اصلی ایران کربن زدایی و انرژی‌های سبز و تقویت تولیدات معدنی مورد نیاز برای گذار انرژی نیست، گفت: در زمینه صنعت فولاد، مالیات کربن از ۲۰۳۰ به بعد اعمال می‌شود. این در حالی است که قبلا قرار بود این مالیات از سال ۲۰۲۵ اعمال شود. به عنوان نمونه اگر بخواهیم صادرات فولاد انجام دهیم و انتشار دی اکسید کربن تولیدی فولاد کشور در حد مجاز نباشد، باید جریمه پرداخت کنیم؛ این همان مالیات کربن است که به قیمت اضافه می‌شود و باعث گرانی تولیدات می‌شود. این موضوع رقابت پذیری در بازار‌های جهانی را برای ایران کاهش می‌دهد، ولی ما مشکلات بسیار مهم‌تری داریم که باید اول به آنها برسیم.

این کارشناس معتقد است تا سال ۲۰۳۰ به قدری مشکلات عدیده در کشور وجود دارد که امکان صادرات با توجه به وضعیت تحریم‌ها، وضعیت رقابت بازار جهانی و افزایش تولید رقبا در زمینه معدن و صنایع معدنی، برای ایران به شدت محدود می‌شود.

این کارشناس ارشد با اشاره به الزامات گذار انرژی ادامه می‌دهد: این یک اصل پذیرفته شده است که باید در زمینه انرژی‌های سبز و کربن زدایی پیش برویم ولی به عنوان نمونه پتانسیل لازم برای نیروگاه‌های بادی در کشور در برخی مناطق وجود ندارد. انرژی خورشیدی هم اگرچه قیمت برق تولیدی آن ارزان‌تر است، اما نیاز به سرمایه گذاری دارد. سوال این است که آیا ایران پتانسیل ایجاد نیروگاه خورشیدی در حد امارات و عربستان سعودی را دارد؟ این کشور‌ها سرمایه گذاری بالایی در این زمینه داشته‌اند.

جعفری‌طهرانی در مورد نقش سازمان‌های توسعه‌ای در جهت دهی به تولیدات معدنی متناسب با فرآیند جهانی کربن زدایی معتقد است: سازمان‌های توسعه‌ای مثل ایمیدرو و دیگر بخش‌های دولتی و حتی بخش خصوصی برای هر اقدامی در زمینه تقویت تولید فلزات مورد نیاز در گذار انرژی نیاز به سرمایه‌دارند. سوال این است که در شرایطی که جذب سرمایه گذاری خارجی امکان پذیر نیست، این سرمایه قرار است از کجا تامین شود. سبز کردن سایر صنایع هم نیاز به سرمایه و نوسازی تکنولوژی دارد، چرا که تکنولوژی‌های مورد استفاده فرسوده است و هزینه بالایی دارد.

در حال حاضر بخش معدن به دلیل سیاست‌ها و دخالت‌های دولتی با کاهش سرمایه گذاری رو به‌روست. فعالان معدنی معتقدند ایران پتانسیل معدنی بالایی دارد، اما دولت باید زمینه تقویت و حضور بخش خصوصی در این بخش را فراهم کند و دست از تصدی گری و اعمال سیاست‌های دست و پاگیر بردارد.

منبع: دنیای اقتصاد