
به گزارش میمتالز، این مواد شامل فلزات گروه پلاتین (برای هیدروژن سبز و دکربنسازی صنایع سنگین)، کروم (مورد استفاده در انرژیهای خورشیدی، زمینگرمایی و بادی)، کبالت و منگنز (مورد نیاز برای باتریهای لیتیوم-یون خودروهای برقی و ذخیره انرژی)، و گرافیت طبیعی است. تخمینها حاکی از این است که آفریقا حدود ۳۰ درصد از منابع جهانی این مواد را در خود دارد، اما بخش زیادی از این ذخایر هنوز کشف نشده باقی ماندهاند.
به گزارش اویل پرایس، کشورهای مختلفی مانند آفریقای جنوبی، زیمبابوه، جمهوری دموکراتیک کنگو، غنا، ماداگاسکار، نامیبیا و گینه به عنوان تامینکنندگان عمده این مواد شناخته میشوند. به علاوه، پروژههای معدنی جدیدی در کشورهای آنگولا، مالاوی، تانزانیا و سایر مناطق در حال توسعه است که انتظار میرود تا پایان دهه جاری ۱۰ درصد از عرضه جهانی مواد معدنی نادر را تامین کنند، در حالی که این رقم در سال ۲۰۲۰ کمتر از یک درصد بوده است.
با افزایش تقاضای جهانی برای مواد معدنی نادر و تلاش کشورهای پر درآمد برای کاهش وابستگی به چین که بیش از دو سوم تولید این مواد را در اختیار دارد، آفریقا موقعیتی استراتژیک برای توسعه معادن و همکاریهای بینالمللی یافته است. سرمایهگذاری خصوصی و همکاری با شرکتهای معدنی آمریکا، اروپا و سایر مناطق میتواند به توسعه ظرفیتهای استخراج، فرآوری و همچنین تولید باتریهای خودروهای برقی کمک کند و موجب ایجاد اشتغال گسترده شود.
روند جدیدی نیز در آفریقا مشاهده میشود؛ مثلاً زیمبابوه صادرات خام لیتیوم را ممنوع کرده و خواستار سرمایهگذاری در صنعت تولید باتری خودرو در داخل کشور شده است تا ارزش افزوده بیشتری ایجاد شود.
با این حال، برای بهرهبرداری عادلانه و پایدار از این منابع، باید از الگوهای تاریخی استخراج که سود اصلی به قدرتهای خارجی میرسد و هزینهها بر جوامع محلی تحمیل میشود، فاصله گرفت. توافقهای تجارت آزاد، تضمین منافع محلی و همکاریهای برابر لازمه جلوگیری از شکلگیری «استعمار نوین سبز» است.
در نهایت، آفریقا میتواند با سرمایهگذاری هدفمند و رویکردی متوازن، نقش کلیدی در تامین مواد معدنی حیاتی برای گذار جهانی به انرژیهای پاک ایفا کند، در حالی که توسعه اقتصادی، صنعتی و اشتغال را در منطقه افزایش دهد.
منبع: ایفنا