
به گزارش میمتالز، صنعت فولاد ایران در چهار دهه اخیر مسیر رشدی کمنظیر را طی کرده است. از تولیدی ناچیز در سالهای پیش از انقلاب، امروز به جایگاهی رسیدهایم که با بیش از ۳۱ میلیون تن تولید در سال ۲۰۲۴، ایران هفت سال متوالی در فهرست ده کشور برتر تولیدکننده فولاد جهان قرار دارد. فاصله اندک با آلمان بهعنوان هفتمین تولیدکننده جهانی نشان میدهد که با مدیریت درست منابع انرژی و توسعه زیرساختها، ارتقای جایگاه ایران به سطحی بالاتر نه تنها ممکن، بلکه در دسترس است. چنین چشماندازی وقتی معنا مییابد که پروژههایی نظیر فولاد سفیددشت چهارمحال و بختیاری را بهعنوان حلقههای تکمیلکننده این مسیر در نظر بگیریم؛ پروژهای که بیش از آنکه یک واحد صنعتی باشد، نماینده یک رویکرد ملی در خودکفایی فناوری، بهرهوری اقتصادی و حرکت به سمت تولید پایدار است.
فولاد سفیددشت را باید یکی از طرحهای کلیدی گروه فولاد مبارکه دانست؛ طرحی که با ظرفیت ۸۰۰ هزار تن تختال در سال، نقشی بنیادین در تکمیل زنجیره تولید داخلی ایفا میکند. تاکنون ۶۰ هزار تن محصول در این مجموعه تولید شده و قرار است یک میلیون تن از نیاز خط نورد گرم ۲ فولاد مبارکه از همین مسیر تأمین شود. اهمیت این موضوع در آن است که پیشتر آهن اسفنجی تولیدی سفیددشت ناچار بود برای تبدیل به فولاد به اصفهان منتقل شود؛ فرآیندی پرهزینه که اکنون با احداث واحد فولادسازی در محل حذف شده و نتیجه آن، کاهش محسوس هزینهها، افزایش ارزش افزوده و ارتقای بهرهوری در مقیاس کلان است.
اما مزیت اصلی سفیددشت تنها در افزایش ظرفیت تولید خلاصه نمیشود. این واحد نخستین فولادسازی در کشور است که با تکیه کامل بر دانش بومی و بدون حضور کارشناسان خارجی طراحی و راهاندازی شده است. حدود ۶۰ درصد تجهیزات در داخل کشور ساخته شده و مهندسی بخش وارداتی نیز توسط متخصصان ایرانی انجام گرفته است. این رویکرد نشاندهنده بلوغ صنعتی ایران و توانایی مدیریت پروژههای پیچیده با اتکا به ظرفیت داخلی است؛ دستاوردی که نهتنها به معنای تولید فولاد بیشتر، بلکه نشانهای روشن از استقلال فناورانه و اقتدار صنعتی کشور محسوب میشود.
در کنار این دستاورد فناورانه، فولاد سفیددشت رویکردی متفاوت نسبت به محیطزیست نیز در پیش گرفته است. تجهیز به سیستم غبارگیر کامل برای مهار آلایندگی، استفاده از تصفیه و بازچرخانی پساب شهری به جای برداشت از منابع آبی و برنامهریزی برای احداث نیروگاه خورشیدی، این پروژه را در مسیر حرکت بهسوی فولاد سبز قرار داده است. توجه به چنین ملاحظاتی نهتنها هزینههای عملیاتی را کاهش میدهد، بلکه ایران را به استانداردهای جهانی نزدیک میسازد و در بازارهای بینالمللی مزیتی رقابتی ایجاد میکند. در دنیایی که آینده تجارت فولاد بیش از هر زمان دیگری به مفهوم «پایداری» گره خورده است، این اقدامات میتواند جایگاه ایران را در سطحی متفاوت تثبیت کند.
بعد دیگر اهمیت سفیددشت، نقش آن در توسعه منطقهای است. با ایجاد حدود هزار شغل مستقیم و پنج هزار شغل غیرمستقیم، این پروژه توانسته در استان چهارمحال و بختیاری - استانی که همواره با محدودیتهای توسعه صنعتی مواجه بوده - به محرکی برای تحول اجتماعی و اقتصادی بدل شود. به بیان دیگر، سفیددشت نمونهای است از صنعتی که صرفاً به تولید و صادرات نمیاندیشد، بلکه همزمان رشد اقتصادی ملی و توسعه محلی را در همگرایی کامل به پیش میبرد.
در نهایت، فولاد سفیددشت را باید فراتر از یک سرمایهگذاری صنعتی ارزیابی کرد. این پروژه در همتنیدگی سه بُعد کلیدی معنا پیدا میکند: تکمیل زنجیره تولید و ارتقای بهرهوری، خودکفایی فناورانه و استقلال صنعتی، و همسویی با اصول زیستمحیطی و مسیر جهانی فولاد سبز. چنین ترکیبی است که از سفیددشت یک نماد میسازد؛ نمادی از آنچه صنعت فولاد ایران میتواند باشد: خودکفا، پایدار، توسعهمحور و آیندهنگر.
اگر ایران قصد دارد جایگاه خود را در رقابت جهانی ارتقا دهد و به جمع هفت تولیدکننده نخست جهان بپیوندد، پروژههایی از این دست همان سکوی پرشی هستند که مسیر را هموار میکنند. از همین رو، فولاد سفیددشت نه یک واحد صنعتی تازهتأسیس، بلکه تصویری روشن از آینده صنعت فولاد ایران است؛ آیندهای که در آن دانش بومی، توسعه پایدار و ارزشآفرینی اقتصادی دست در دست هم دادهاند تا ایران را به جایگاهی درخور در اقتصاد جهانی برسانند.