به گزارش میمتالز، بخشی از نظرات نمایندگان کاندیداهای ریاست جمهوری در حوزه معدن و صنایع معدنی به شرح ذیل است:
جامعهی امروز ما با مسائل و مشکلات بعضا عدیدهای در حوزههای مختلف اعم از سیاسی، فرهنگی و ... روبرو است. ما هر وقت صحبت از مشکلات میکنیم میآییم آن سر شاخهها را در هر حوزه بیان میکنیم و دنبال راه حل برای هر کدام هستیم. باید بدانیم اینها همه معلولند و باید به دنبال علتها برویم و علتها را حل کنیم. به طور مثال چرا ثبات نرخ ارز نداریم و ...
در درجهی اول روش حل مساله مهم است و ما باید دنبال این روش باشیم. این قضیه که ما با روشهای حل مساله روبرو هستیم ممکن است کمی برای بچههای فنی غیر ملموس باشد. در فنی روش را بلد باشید هر چه مساله جلوی شما باشد حل میکنید، اما اگر این نباشد در حل میمانیم؛ لذا شما باید دنبال روش حل مشکلات و مسائل باشیم.
در ابتدا تشکر میکنم از دانشجویان فنی و خصوصا بسیج دانشکده معدن که این بستر را ایجاد کرده اند چرا که معدن یکی از قسمتهای مهم کشور است.
همانطور که رهبری فرمودند ما باید بهتر به معدن بپردازیم و تا الان آنطور که باید به معدن توجه نشده است.
ما دنبال این هستیم که این ضعف را آسیب شناسی کنیم و از طرفی پتانسیلها را تا حدی که میدانیم و بدون هیچ حاشیهای میخواهیم برویم سر اصل مطلب.
یک دورهای بحث معدن به جای نفت مطرح شد، اما آنگونه که باید سرمایهگذاری و توجه به معدن نشد، اما در آنطرف توجهات به نفت بود. ما بعد از اینکه مواد را از معدن استخراج کردیم باید به فرآوری به طور ویژه بپردازیم، اما مشکل این است که ما هنوز به طور دقیق روی فرآوری تمرکز و نقشهکشی نکردهایم. برخی از این مسائل به مسائل حکومتی برمی گردد و بخشی به بهره برداران آن معادن.
اما دولت میتواند با سیاستهای درستی این مسائل و مشکلات را رفع کند و به سود عالی از بخش معادن کشور دست پیدا کنیم.
با وجود پتانسیلها و مواد معدنیای که در کشور داریم سهم معدن در اقتصاد کشور کمتر از ۱ درصد است. اما وقتی ما میآییم سهم صنایع معدنی را در کنار معدن در نظر میگیریم میبینیم که سهم معادن و صنایع معدنی در کشور شاید به ۲۰ درصد هم برسد که اهمیت توسعهی این قسمت را به ما نشان میدهد. ما در سالهای اخیر به طور متوسط هشت و نیم تا نه میلیارد دلار صادرات محصولات فلزی و معدنی داشتهایم و این باعث میشود ما بتوانیم در دنیا در این زمینه حرفی برای گفتن داشته باشیم.
ما سال ۹۲ حدود ۱۰ میلیون تن فولاد تولید میکردیم و الان بیش از ۳۰ میلیون تن و از واردکننده به صادرکننده تبدیل شدهایم و این نشان میدهد که خب در این زمینه برنامه تدوین شده بوده است. نقشه راه معدن و صنایع معدنی تولید شده و ایمیدرو هر ساله این نقشه را بروز کرده و گزارش میدهد. در ۸ سال گذشته ما رشد صادرات داشتیم و خب مسالهی دیگر کاهش خام فروشی بوده است. ما از صادرات مواد خام به تولید مواد با ارزش افزوده بالا رسیده ایم.
ابتدا یک گزارش کلی از معدن کشور خدمت حضار ارائه میدهم که این ارقام بر اساس کار ۴۰۰۰ نفر-ساعت بدست آمده است و ما قبلا منتشر نکرده بودیم. در سال ۹۸ یک میلیارد و نود تُن به اکتشافات مواد معدنی اضافه شده است. تا سال ۹۸ مجموع اعداد در ذخایر قطعی ۵۷ میلیارد تن بوده است. سهم ذخایر ایران از جهان تا پایان سال ۹۸ سه درصد است. پیش بینی ما بر اساس تحقق اهداف مندرج در برنامه راهبردی وزارت صمت تا سال ۱۴۰۴ هفتاد و پنج میلیون تن است. در حوزهی تولید ما در سال ۹۸، ۵۲۲ میلیون تن مادهی معدنی تولید و سهممان از بازار جهانی نیم درصد بوده است. پیش بینی ما طبق برنامهی مدون شده در پایان سال ۱۴۰۴ حدود ۶۶۰ میلیون تن است.
پروژههایی که از سال ۹۲ تا ۹۸ ادامه داشته ۳.۹ دلار درآمد داشته است. تا پایان سال ۱۴۰۳ در حوزهی سرمایهی توسعهای در مورد معدن مجموعا ۲۵.۸ میلیارد دلار سرمایه گذاری شده و خواهد شد. در افق دولت دوم ۸.۵ میلیارد دلار نیاز داریم در بحث توسعهی صنایع معدنی.
ما از ده سال پیش در حوزهی معدن فعالیت داشتهایم. همان اعداد و ارقام در مورد حوزهی معدن مربوط به واردات و صادرات دارد تکرار میشود. تحلیل کلی وضعیت معدن جدای از تحلیل اقتصاد و ... است.
معدن یک زیست بومی است که در تمامی بخشهای اقتصادی ما حاکم است. دوم محیط کسب و کار است که آنقدر تکرار شده است که آدم احساس تکراری و کلیشهای بودن میکند و اما محیط کسب و کار یعنی بهره وری محیط دانش بنیان و... که یک معنا را میرسانند. حوزهی معدن یک سختی خاص خود و جدای از سایر کارها دارد.
محیط زیست بسیار مهم است، اما اینکه ما بجای اینکه جاهایی که نباید دست بزنیم را مشخص کنیم و بقیهی جاها را بهره برداری کنیم داریم اشتباه عمل میکنیم.
من دانشجوی معدن هستم و به تازگی با مشکلی مواجه شدهام و تمایل دارم ببینم از سوی عزیزان برنامهای برای رفع این مشکل وجود دارد یا نه.
تمامی قسمتهای ایران پر از مواد معدنی است.
اما آیا آنطور که باید پرداخته میشود به آن؟ قطعا خیر
این مشکل دایرهی قرمز یک قسمت معدنی است که عالی است برای کار اکتشافی، اما بر اساس قوانین کشوری، اجازهی اکتشاف و بهرهبرداری آن وجود ندارد، زیرا اطراف این دایره محدودهی معدنی در حال بررسی (دارای پروانه اکتشاف و در حال بررسی و گرفتن پروانه اکتشاف) است.
قانون میگوید، چون شخص اول این معدن را به این شکل و نقشه چه بسا اشتباه به ما داده و ثبت کرده است، شما و همهی افراد مالک آیندهی این ناحیهی معدنی باید با توجه به همان نقشهی اولیه بهره برداری کنند و اجازهی دست زدن به سایر نقاط را ندارد!
وقتی شخص بدون هیچ سندی برای قسمتهای خود پروانه اکتشاف و بررسی برای دریافت پروانه اکتشاف گرفته است من چرا نباید با سند حرف خود را ثابت و از آن دایرهی قرمز استفاده کنم؟ این میشود که خیلی از نقاط معدنی در کشور ما بدون استفاده و بکر مانده است.
موضوع دوم این است که دولت حاضر نیست به هیچ وجه محدودههایی که بدرستی یا حتی نادرستی در نظر گرفته شدهاند قبلا را دستخوش تغییر کند.
مشکل بعدی بحث ارتباط صنعت و دانشگاه است. بررسی کردهام در استرالیا دو نوع پژوهشگاه است که یکی پژوهشگاه وابسته به صنعت و دانشگاه است و دیگری پژوهشگاه دولتی.
یکی از دلایل پیشرفت استرالیا همین بخش اول پژوهشگاه یعنی وابسته است. در این زمینه طرحی دارید؟
بحث دیگر مشکلات محیط زیست و معدن است که سازمان محیط زیست به شدت سختگیری میکند. کشوری مثل کانادا که خیلی محیط زیست برای آن مهم است در داخل جنگل با اهمیت آن معدنکاری میکند؛ ما چرا در یک بیابان بخاطر چهار عدد درخت حاضر به مجو. دادن برای معدنکاری نیستیم؟
ما میخواهیم محیط زیست را برای چه کسانی حفظ کنیم؟ الان دارند مردمان سختی میبینند ما دنبال رفع این سختیها نباشیم؟
بحث دیگر تأمین ماشین آلات معدنی است. لطفا عزیزان در مورد بحث تولید داخلی و واردات ماشین آلات برای پیشبرد تولید معادن اعلام نظر بفرمایند.
برخی از اشخاص بدون یک متر حفاری پروانه بهره برداری برای ۲ میلیون تن مادهی معدنی دارند و الان میخواهند با همین پروانه میلیاردها تومان ناحیهی خود را بفروشند. لطفا برنامهی خود را در سیستم نظارتی از جمله این دست مسائل بفرمایید.
کلیپی از همایش انتخاب فنی از بسیج دانشجویی پردیس فنی دانشگاه تهران
پخش کلیپی از نماینده کارگران معدنکار در برنامه