به گزارش میمتالز، کرونا اقتصاد جهان را فلج کرده است. فراتر از تاخیرهای چالشهای پایدارتری برای زنجیره تامین معیشت، مواجهه مناسب با تغییرات آب و هوایی را نیز با مانع درگیر کرده است.
سال گذشته طوفان آیدا، طوفان در نزدیکی بنادر چین، یخ زدگی تگزاس، سیل بریتیش کلمبیا و گردبادهای ماه دسامبر در سراسر ایالات متحده آمریکا، سیل در ایران رخ داد، ... همه این موارد و نوع مدیریت آن واضح است که تجارت جهانی برای مقابله با بحرانی بسیار بیشتر از یک بحران بهداشتی در تلاش است، تلاشی که بخاطر کمبود توان مالی، مدیریت را با اختلال مواجه کرده است.
برخورد بحران کرونایی با بحران تغییرات اقلیمی و افزایش دما، طبیعتا یک اختلال اقتصادی تصادفی است. اما این چالشها در طول زمان ادامه خواهند یافت.
محمد درویش، کنشگر محیط زیست گفت: آمارهایی که در طول دو سال ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ به سازمان ملل منتشر کردیم، بر این تاکید دارد که میزان انتشار گازهای گلخانهای بعد از شیوع کرونا کاهش پیدا کرده است. سال گذشته بعد یک دوره زمانی طولانی شاهد بودیم، با وجود اینکه روند تغییرات اقلیمی ادامه داشت، جهان به عنوان گرمترین سال شناخته نشد. دلیل آن هم این بود که تردد با خودرو و هواپیما به طرز محسوسی کاهش پیدا کرده بود. این باعث شد میزان انتشار گازهای گلخانهای کاهش پیدا کند و برای اولین بار رد پای اکولوژیکی به سال ۲۰۰۸ بازگشت.
وی با بیان اینکه کرونا توانست خطر فروپاشی محیط زیستی را تا اندارهای کاهش دهد، افزود: در مارس سال ۲۰۲۰ میزان انتشار گلخانهای بسیار بیشتر آنچه پیش بینی میشد، بود. رعایت فاصله اجتماعی، کاهش تردد ها، عدم استفاده از وسائل حمل و نقل باعث شد در اروپا و آسیای جنوب شرقی بیشتر از دوچرخه استفاده شود. این سبب بهبود حاصلخیزی خاک شود، کاهش آلودگی هوا، کاهش ترافیک و کاهش خواب آلودگی بشریت شد. همچنین در این دو سال اخیر شاهد ترویج سفر با دوچرخه و ایجاد و ساخت مسیرهای ویژه برای دوچرخه بودیم.
درویش با اشاره با مضرات کرونا، و اینکه کرونا جان بسیاری از افراد را در جهان گرفت، گفت: از طرفی کرونا باعث شد میزان استفاده از وسائل شیمیایی نظیر شوینده و الکلها و مواد پلاستیکی زیاد شود، این زبالهها وارد منابع آبی سطحی و زیرزمینی شد که خسارتهای جدی وارد کرد. بسیاری از سازمانهای پسماند، فرآیند تفکیک زباله را به دلیل آلودگیهای ناشی از کرونا قطع کردند و این زبالهها دفع شدند، در صورتی که ثروتهایی بودند که میتوانستیم آنها را به نحو احسن استفاده کنیم.
این کنشگر محیط زیست با بیان اینکه ایران با عنوان سومین کشور تولید کننده سیمان محسوب میشود، گفت: این یعنی اگر صنعت سیمان را یک کشور محسوب کنیم بعد از چین و آمریکا، ۸ درصد کل کربن دی اکسید جهان را تولید میکند. ۱۹۰ کشور جهان متعهد شدند تا سال ۲۰۳۰، ۸۰ درصد و تا سال ۲۰۴۰، ۱۰۰ درصد صنایع سیمان تعطیل شود و به سمت معرفی مواد جایگزین برای تولید مصالح ساختمانی بروند، ما نیز باید مانند آنها عمل کنیم و باید تا ۸ سال آینده به سرعت به سمت کاهش محسوس واحدهای تولید کننده سیمان برویم.
وی ادامه داد: همچنین تمام صنایع خودروسازی وابسته به سوخت فسیلی تا سال ۲۰۴۰ باید تعطیل شوند و همه هواپیماهایی که با سوخت فسیلی پرواز میکنند تا سال ۲۰۵۰ باید متوقف شوند. اگر کشوری به این موارد متعهد نشود، با مالیاتهای سنگین رو به رو میشود و کسی نیز نمیتواند از آن کشور محصولات پتروشیمی و خودرو که با سوخت فسیلی تهیه میشود را بخرد.
عزم دولت رئیسی برای تولید انرژی خورشیدی در کشور
درویش عنوان کرد: دولت ابراهیم رییسی عزم خود را جزم کرده که در طول ریاست ۴ ساله خود، ۱۰ هزار مگاوات برق از طریق انرژی خورشیدی فراهم کند، یک اقدام مثبتی است. در عین حال ما میتوانیم ما با کمک استحصال انرژی خورشیدی که در آن مزیت بالایی هم داریم، شهروندان را از خطر مصرف مازوت، آلودگیهای شدید هوا مصون بداریم و به سمت اینکه ایران به عنوان بزرگترین تولیدکننده انرژی در منطقه شود، پیش رویم. ایران، استرالیا و عربستان سعودی بالاترین مزیت را در کل کره زمین از نظر دریافت انرژی خورشیدی دارند.
نباید جزو ۷ کشور تولید کننده گاز گلخانهای باشیم.
وی ادامه داد: اگر ما بر روی این مساله تمرکز کنیم هم میتوانیم تعهدات خود را در جامعه بین المللی به انجام برسانیم و هم اینکه دیگر جزو ۷ کشور انتشار دهنده گازهای گلخانهای نباشیم. از طرفی نیز میتوانیم تولید ناخالصیهای داخلی مان را افزایش دهیم و روابطمان را با عراق و افغانستان که به شدت به برق ما نیاز دارند بهبود ببخشیم، تا حق آبه بگیریم و مشکلات هور العظیم و هامون را با افغانستان حل کنیم.
منبع: رکنا