به گزارش میمتالز، روسیه یکی از صادرکنندگان بزرگ کالاهای فله خشک است که غلات و کود و همچنین زغال سنگ، سنگ آهن و محصولات فولادی را به خارج از کشور ارسال میکند.
یکی از تحلیلگران حمل و نقل در این خصوص اظهار کرد: «غلات جریان بسیار مهمی برای روسیه است، به طوری که این محموله در ناوگان هندی سایز و سوپرامکس، حدود نیمی از حجم حمل و نقل را به خود اختصاص میدهد و برای coaster sizes نیز حدود ۳۰ درصد حجم را تشکیل میدهد».
همچنین این تحلیلگر معتقد است که، صادرات محصولات فولادی از روسیه برای بازار حمل و نقل بسیار مهم است، زیرا حدود ۲۰ تا ۲۵ درصد از حجم حمل و نقل توسط کشتیهای بزرگ و حدود ۴۰ درصد از تناژ حمل شده توسط کشتیهای coaster sizes تشکیل میدهد. قابل ذکر است که، غلات و محصولات فولادی روسیه عمدتاً از بنادر دریای سیاه حمل میشوند.
در پی حمله روسیه به اوکراین، روسیه با تحریمهای غرب مواجه شده که دو مشکل کلیدی دسترسی ناوگان و مشکل در دسترسی به بیمه را ایجاد کرده است. باید ذکر کرد، هر چه اندازه ناوگان کاهش مییابد، حق بیمه جنگ افزایش مییابد.
قبل از تهاجم روسیه، حق بیمه خطر جنگ برای کشتیهایی که وارد آ بهای دریای سیاه میشدند وضع شده بود، اما وضعیت نامشخص بود و برخی شرکتها بدون توجه به این امر به بارگیری از دریای سیاه ادامه میدادند. پس از آغاز جنگ در اواخر فوریه، حق بیمه ریسک به طور قابل توجهی، از حدود ۳۰۰۰ تا ۴۰۰۰ دلار در روز برای ناوگان پاناماکس به حدود ۲۸،۰۰۰ تا ۳۰،۰۰۰ دلار در روز در اوایل مارس افزایش یافت.
در همین حال، از ۱۱ مارس ناوگان روسیه از انجمن بین المللی انجمنهای طبقه بندی (IACS) که هدف آن تدوین سند و قوانینی برای یک مرجع ایمنی دریایی است، حذف شد.
بنابراین، شرکتهای تجاری بین المللی بعید است از ناوگان روسیه برای نیازهای خود استفاده کنند، زیرا شرکتهای بیمه چنین تجارتی را پوشش نمیدهند.
یکی از کارگزاران حمل و نقل در این زمینه خاطرنشان کرد: «بسیاری از تاجران، دیگر کشتیهای دارای رجیستر روسیه را نمیپذیرند و بنابراین، بازرگانان باید یا از ناوگان روسیه استفاده کنند و این خطر را بپذیرند که بیمه از پوشش آن امتناع کند یا برای یافتن ناوگان خارجی تلاش کنند.
با این حال، استفاده از ناوگان خارجی به دلیل دسترسی کم، هزینه بیشتری دارد و برخی از مالکان ترجیح میدهند کشتیهای خود را به دریای سیاه، منطقهای که عملیات نظامی در آن انجام میشود، بفرستند».
یکی دیگر از کارشناسان حمل و نقل که با کشتیهای فله خشک سروکار دارد نیز اعلام کرد، با وجود اینکه روسیه کشتیهای خود را دارد، اما عمدتاً اندازه کشتیها و تعداد آنها محدود است و در مورد آبهای بزرگ، روسیه نمیتواند نیازهایش را تنها با کشتیهای خود تامین کند.
بر اساس دادههای بندری روسیه، اکثر ناوگان روسیه از کشتیهای رودخانهای – دریایی استفاده میکنند که حدود ۷۴ درصد از کل ناوگان تجاری و حدود ۲.۵ میلیون تن dead weights را تشکیل میدهند.
همچنین، ناوگان فله دریایی تنها ۲۶ درصد از ناوگان را با dead weights کلی ۴.۷ میلیون تن به خود اختصاص داده است که بیشترین سهم از آن مربوط به کشتیهای coaster sizes میباشد.
در همین حال، منابع معتقدند که ناوگان بزرگتر محدود است و به دلیل خطرات تحریمها و بازار حمل و نقل، به احتمال زیاد به مناطق دیگر میرود. برخی از شرکتهای بازرگانی غلات روسیه نیز کشتیهای پاناماکس خود را دارند، اما تعداد آنها نیز محدود است.
کارشناس دیگری نیز معتقد است که در حال حاضر کشتیهای خارجی تصمیم میگیرند که آیا فقط طبق سیاست داخلی خود وارد بنادر روسیه شوند یا خیر. به عبارتی، برخی از کشتیهای خارجی تصمیم گرفتند به بنادر روسیه وارد نشوند، زیرا برخی این کشور را به تجاوز متهم میکنند و برخی دیگر به دلایل ایمنی از وارد شدن به بنادر این کشور خودداری میکنند.
در همین حال، برخی دیگر نیز به ورود به بنادر روسیه ادامه خواهند داد و تنها در صورت تحریم مستقیم مبدا مواد یا فرستندگان آن، این کار را به طور کامل متوقف خواهند کرد.
در روزهای اخیر، بازار شاهد افزایش قیمت نفت و به دنبال آن افزایش هزینه حمل و نقل در سطح جهان است و افزایش قیمتها به ویژه در حوزه دریای سیاه نیز کاملا مشهود میباشد.
بر اساس دادههای منتشر شده، در روز چهارشنبه ۵ آوریل، قیمت نفت خام برنت ۱۰۸.۴۳ دلار در هر بشکه بود، در حالی که در ۲۳ فوریه، یک روز قبل از حمله روسیه به اوکراین، ۹۴.۰۵ دلار در هر تن ارزیابی شد. همچنین، قیمت نفت خام در ۸ مارس به ۱۲۷.۹۸ دلار در هر بشکه رسید و در ۲۵ مارس به ۱۱۷.۳۷ دلار در هر بشکه کاهش یافت.
افزایش قیمت نفت خام و جنگ جاری در اوکراین به طور قابل توجهی باعث افزایش نرخ حمل و نقل اقیانوس میشود.
یکی از تولید کنندگان مستقر در آسیا در این خصوص عنوان کرد: «نرخ حمل و نقل غلات فلهای برای پنج هفته متوالی افزایش یافته و هزینه حمل و نقل ۱۰۰۰۰ تن غلات از دریای آزوف به منطقه مرمره در حال حاضر حدود ۶۰ دلار در هر تن برآورد میشود. در حالی که، قبل از حمله روسیه این هزینه حدود ۳۵ دلار در هر تن بود».
در همین حال، یکی از منابع تجاری فولاد در اروپا افزایش هزینههای بانکرینگ را دلیل افزایش قیمت حمل و نقل عنوان کرد. به گفته منابع، هزینه حمل و نقل از بندر نووروسیسک روسیه به بنادر مختلف در ترکیه بسته به مالک کشتی، اندازه بار و بندر مقصد بین ۴۰ تا ۶۵ دلار در هر تن متغیر است، این در حالی است که قیمت همیشگی آن ۲۵ – ۴۰ دلار در هر تن است.
به گزارش منابع آگاه و بر اساس دادههای موجود، قیمت نفت مستقیماً به افزایش قیمت گازوئیل منجر میشود. قیمت گازوئیل آمریکا نسبت به سال گذشته به میزان قابل توجهی افزایش یافته است و احتمالاً با افزایش تحریمها علیه روسیه، سومین تولیدکننده بزرگ نفت در جهان، این قیمت باز هم افزایش خواهد یافت.
این هزینهها میتواند به حمل کنندگان منتقل شده و هزینه حمل و نقل بین المللی حتی گرانتر شود، زیرا مسائل پرداخت و انتقال پرداختها از خریداران خارجی برای صادرکنندگان روسی مشکل است.
منابع بر این باورند که بسیاری از شرکتهای روسی که قبلاً با بانکهایی که تحت تحریم هستند کار میکردند – یا فعالیت خود را در روسیه متوقف کردند – به بانکهای دیگر روی آورده اند، اما تراکنشها به یورو یا دلار آمریکا همچنان دشوار است.
به گفته منابع، برخی از پرداختها به دلار و یورو تحریم شده اند، زیرا همه تراکنشها باید از حساب correspondent در بانکهای آمریکا یا اروپا عبور کنند. بنابراین، لابی صنعتی از بانک مرکزی روسیه خواسته است تا روی امکان پرداخت به روبل کار کند و نقدینگی آن را بیشتر کند.
یکی از تاجران ترکیه در این زمینه گفت: «در حال حاضر پرداختها به دلار یا یورو انجام نمیشود، از طرف دیگر روبل هم چیزی نیست که بتوانید در همه جا پیدا کنید و همچنین دسترسی به روبل مشکل میباشد. مردم سعی میکنند زمانی که قرار است با روسیه تجارت انجام دهند، بسیار مراقب بانکها باشند».
به گفته منابع، خریداران غلات قبلاً در برخی موارد از روبل برای پرداخت استفاده کرده اند و خریداران ترکیه و خریداران گرجستانی، سوری، ایرانی و نیجریهای آن را به راحتی میپذیرند.
منبع: آرتان پرس