تعهدات حال حاضر کاهش تدریجی زغال سنگ کافی نیست

به گزارش می‌متالز، علیرغم تهعدات جدیدی که در Cop۲۶ داده شده است، اکثر نیروگاه‌هایی که از زغال‌سنگ به عنوان سوخت استفاده می‌کنند با سرعت کافی اقدام به حذف زغال سنگ نمی‌کنند تا بتوان به اهداف آب‌وهوایی و جلوگیری از گرمایش جهانی فاجعه‌بار دست یافت.

بر اساس گزارش جدید مرکز تحقیقات انرژی و هوای پاک، در حالی که زغال سنگ در حال حذف است، استفاده از این سوخت در برخی از بزرگترین اقتصاد‌های وابسته به زغال سنگ ممکن است برای مدت طولانی به تعویق بیفتد.

لوری میلی‌ویرتا، نویسنده اصلی این گزارش، می‌گوید: «تعهد‌ها و اهداف کنونی برای اطمینان از قطع تدریجی استفاده از زغال‌سنگ به اندازه کافی برای جلوگیری از بدترین تبعات گرمایش جهانی سریع نیستند».

زغال‌سنگ آلاینده‌ترین سوخت فسیلی است و آژانس بین‌المللی انرژی تصریح کرده است که اگر استفاده از آن به سرعت متوقف نشود، جهان امیدی به حفظ دمای ۱.۵ درجه سانتی‌گراد ندارد.

فلورا شامپنویس، تحلیلگر پژوهشی در Global Energy Monitor، می‌گوید در حالی که کشور‌های بزرگ وابسته به زغال سنگ برای اولین بار در اجلاس آب و هوای سازمان ملل در گلاسکو متعهد شدند که تولید برق با سوخت زغال‌سنگ را کاهش دهند، هنوز راه درازی در پیش است.

«قیمت انرژی‌های تجدیدپذیر در دهه گذشته به‌طور چشمگیری کاهش یافته است، بنابراین این موضوع اکنون واضح‌تر از همیشه است که انرژی غیراقتصادی و آلاینده باید کنار گذاشته شوند. در عین حال، ما دیده‌ایم که تغییر وضعیت موجود کند و دشوار است، صرف نظر از اینکه جنبه اقتصادی استفاده از زغال‌سنگ چقدر متقاعد کننده باشد.»

این داده‌ها نشان می‌دهد که کشور‌های با درآمد بالاتر چقدر مسئولیت بیشتری در مورد حذف تدریجی زغال سنگ در سراسر جهان دارند.

کاهش تدریجی زغال سنگ

لئو رابرتز، مدیر تحقیقات در E۳G، می‌گوید که علاوه بر تعطیلی ناوگان زغال‌سنگ خود، کشور‌های ثروتمند باید منابع مالی را برای حمایت از حذف زغال‌سنگ در جنوب جهانی نیز فراهم کنند.

وی افزود: سرمایه گذاران و مالیات دهندگان باید نگران سودآوری کارخانه‌های جدید زغال سنگ باشند. بر اساس گزارشی که توسط Carbon Tracker انجام شد، اگر این پروژه‌ها پیش بروند، ممکن است ۱۵۰ میلیارد دلار (۱۱۳ میلیارد پوند) از دارایی‌های به گل نشسته خود را از دست بدهند.

مفهوم دارایی‌های به گِل‌نشسته یا متروک شده (Stranded Assets) به از دست رفتن ارزش یک دارایی در اثر تغییر تقاضا برای محصول تولید شده از آن و در نتیجه کاهش جریان نقدی حاصل از آن مربوط می‌شود.

به بیان دیگر، گاهی به دلایلی مثل قوانین و مقررات، ترجیحات بازار، هنجار‌های اجتماعی، تغییرات تکنولوژی، یا حتی اتفاقات زیست محیطی، ارزش بازاری یک دارایی در طول عمر مفید خود به طور معناداری از ارزش ترازنامه‌ای آن کمتر می‌شود و قابلیت نقدشوندگی خود را با قیمت‌های قبلی از دست می‌دهد.

علیرغم عقب ماندن از برنامه تعیین شده توسط آژانس بین المللی انرژی، نشانه‌هایی وجود دارد که بازیگران کلیدی در حال پیشرفت و تغییر به سمت انرژی‌های پاک هستند. میلی‌ویرتا می‌گوید در هند، «هدف‌های انرژی پاک اعلام شده توسط نخست‌وزیر نارندرا مودی، به این معنی است که تولید برق با سوخت زغال‌سنگ می‌تواند بسیار قبل‌تر از سال ۲۰۳۰ به اوج خود برسد»؛ و در حالی که ایالات متحده در مسیر حذف تدریجی زغال‌سنگ در سال ۲۰۳۰ قرار ندارد، به گفته Global Energy Monitor، جریان در حال تغییر عوامل اقتصادی و اراده سیاسی ممکن است این کشور را در این مسیر قرار دهد. رابرتز به این نکته اشاره می‌کند که چگونه افزایش غیررقابتی زغال سنگ باعث حذف نیروگاه‌های زغال سنگ در سراسر کشور شده است.

از بین سه اقتصاد بزرگ وابسته به زغال سنگ، وضعیت چین با بیشترین عدم قطعیت همراه است. اگرچه این کشور متعهد شده است که ساخت کارخانه‌های زغال سنگ جدید را در خارج از کشور متوقف کند، اما همچنان در حال برنامه ریزی برای افزایش ظرفیت داخلی است.

میلی‌ویرتا می‌گوید: «پیش از اینکه چین، با بزرگترین ناوگان نیروگاه‌های زغال‌سنگ جهان، برنامه‌های قطعی حذف نیروگاه‌های زغال‌سنگ خود را اعلام کند، ما در مسیر درست قرار نخواهیم گرفت.

اما با وجود عدم اطمینان در مورد چین، کارشناسان می‌گویند دلیلی برای خوش بینی وجود دارد. سرعت کنار گذاشتن زغال سنگ توسط کشور‌ها در سال‌های اخیر افزایش یافته است و بسیاری از پروژه‌های جدید در حال حاضر لغو شده‌اند».

به گفته میلی‌ویرتا، سرعت تغییر چشم انداز [جهانی]، از تعداد معدودی از کشور‌های کوچک که در سال ۲۰۱۵ متعهد به حذف تدریجی زغال‌سنگ شده بودند، تا حال حاضر که یک چهارم ناوگان زغال‌سنگ جهان متعهد به حذف قطعی این سوخت در یک تاریخ ثابت شده اند، بسیار دلگرم کننده است و نشان می‌دهد که می‌توان این کار را انجام داد.

منبع: یکتاپرس